Pater Thaddy zwierf als priester over de hele wereld, maar
8
Als z'n visum niet was verlopen, woonde hij waarschijnlijk
nog in een krottenwijk in India. Dat land is hem lief. Maar
Varanasi is Burgh-Haamstede geworden. Thaddeus de
Deckere is de nieuwe priester voor katholiek Zeeland
boven de Westerschelde. Hij heeft daar zin in. ,,Ik kan
overal gelukkig zijn.''
ROB PAARDEKAM
ater Thaddy, zoals hij doorgaans
wordt genoemd, woont sinds
in de zeer bescheiden pasto
rie bij de toeristenkerk in Burg
Haamstede. Een kleine woon-
annex slaapkamer en een be
scheiden keukentje, veel meer is
er niet. Maar voor iemand die in India gewoond
heeft op plekken die überhaupt geen luxe ken
den, is dat al heel wat.
De Deckere (61) vestigde zich na dertig jaar van
buitenlandse avonturen eind vorig jaar weer in
Nederland. Hij bood zijn diensten aan bij het Bis
dom Breda, waar ook Zeeland onder valt. Bis
schop Liesen hoefde niet lang na te denken. Bo
ven de Westerschelde konden ze nog wel een pas
toor gebruiken, want zowel de Pater Damiaanpa-
rochie (Zuid-Beveland en Schouwen-Duiveland)
als de Maria Parochie (Walcheren) had in de per
soon van Fons van Hees nog maar één actieve vol
tijds priester in het pastoraal team zitten. De
komst van Pater Thaddy is daarom met veel blijd
schap ontvangen.
Geboren in Hulst
De roots van de nieuwe pastoor liggen aan de an
dere kant van de Westerschelde. Hij werd gebo
ren in Hulst en groeide op in een boerengezin
met zeven kinderen. Vader en moeder waren diep
gelovig, wat zich uitte in religieuze beelden in
huis en de vrome spreuk in de hal. De herinne
ringen van De Deckere aan Hulst zijn vaag, want
al op z'n vierde verhuisde het hele gezin naar
Groningen. Zijn vader was een man met ambities
en dus werden de koffers gepakt toen daar een
mooie pachtboerderij vrij kwam.
Lang bleef het gezin De Deckere niet in het
noorden, want twee jaar later werd de terugtocht
naar Zeeuws-Vlaanderen alweer gemaakt. ,,De
boerderij van mijn opa en oma van moeders kant
kwam vrij'', weet De Deckere nog. ,,Dat was te
mooi om te laten liggen. Bovendien wilde mijn
moeder heel graag terug.'' Het gezin kwam te
recht in de polder bij Zaamslag. De jonge Thaddy
fietste in het begin elke dag naar school in Ter-
neuzen, maar kwam later terecht op de christe
lijke 'School met de Bijbel' in het gehucht Reu-
zenhoek, gesticht voor kinderen uit de omlig
gende polders. Hoewel hij er als katholieke jon
gen een vreemde eend in de bijt was, heeft hij
zich er naar eigen zeggen nooit gediscrimineerd
gevoeld. Ondertussen hielp hij thuis ook nog mee
op de boerderij, want een landarbeider konden
z'n ouders vanwege de stijgende loonkosten niet
meer betalen. „Achteraf denk ik dat ik er als jo
chie soms meer in de weg liep dan dat ik echt een
hulp was'', zegt hij lachend.
Geloofscrisis
De Deckere had een vrij zorgeloze jeugd, maar
kwam in zijn late tienerjaren wel in een geloof
scrisis terecht. Ook toen - we spreken over de
tweede helft van de jaren '70 - had de katholieke
kerk al te maken met een leegloop. 'Waarom zou
ik dan wél blijven?'', dacht hij. Toch kreeg die ge
dachte nooit de overhand, mede door de goede
gesprekken die de tiener had met de toenmalige
pastoor Leo Heijnen van Terneuzen. ,,Al met al
ben ik er toch wel anderhalfjaar intensief mee
bezig geweest, hoor. Maar uiteindelijk heb ik het
geloof weer stevig omarmd.''
Na het vwo, dat hij volgde op het Zeldenrust
College, kwam De Deckere op de landbouwuni
versiteit in Wageningen terecht. Je zou kunnen
zeggen dat de eerste tekenen van zijn avontuur
lijke karakter zich toen al aandienden. Waar veel
studenten op vrijdag na het laatste uur met een
tas vol vuile was terug naar pa en ma reisden,
ging De Deckere niet vaker dan eens in de drie of
vier weken terug naar Zeeuws-Vlaanderen. Hij
wilde zelfstandig worden. Na een stage in Brazilië
was de beer helemaal los. ,,Dat was een enorme
verbreding van mijn horizon.'' De katholieke jon
gen uit Zeeuws-Vlaanderen deed in Zuid-Ame
rika onderzoek naar het gebruik van pesticiden
bij de teelt van onder meer katoen en soja en
voelde zich er thuis. Tot zijn eigen verbazing
sprak bij ook al snel een goed woordje Portugees.
Aan het eind van zijn studie werd hem een
baan als leraar aangeboden op de Middelbare
Agrarische School in Roermond. Daar kreeg hij
later een vaste aanstelling. Maar het bloed kroop
waar het niet gaan kan. De drang om te reizen had
permanent bezit genomen van de twintiger. Vrij
willigerswerk doen in Afrika, om daar zijn kennis
als landbouwingenieur in te zetten, leek hem wel
wat. Tijdens zijn zoektocht kwam hij in aanra
king met de missionarissen van Mill Hill, een
congregatie die in 1866 in Engeland is opgericht,
en vrij kort daarna ook een missiehuis stichtte in
Roosendaal. Dat zat eerst in de binnenstad, maar
later naast het Franciscus ziekenhuis. „Jarenlang
ben ik er, op weg naar Wageningen, voorbij gere
den, zonder dat ik wist dat het er zat'', blikt de pa
ter terug. Op 25-jarige leeftijd sloot De Deckere
zich aan bij de missionarissen en na een studie
van zeven jaar werd hij in 1991 door bisschop
Ernst tot priester gewijd.
De geboren Zeeuws-Vlaming werd als missio
naris naar India gestuurd. Het kostte hem niet
veel moeite om het land en haar inwoners in z'n
hart te sluiten. Z'n talenknobbel kwam ook hier
weer goed van pas. De Deckere verbleef op ver
schillende plekken in India, met allemaal hun ei
gen lastige taal, maar wist zich steeds redelijk snel
verstaanbaar te maken. Hoewel het verspreiden
van het evangelie het doel is van de missionaris
sen van Mill Hill, heeft De Deckere het naar eigen
zeggen nooit als hoofdtaak gezien om mensen te
bekeren of, zoals dat ook wel wordt genoemd,
'zieltjes te winnen'. Natuurlijk, hij wilde de blijde
boodschap van Jezus Christus verspreiden, maar
'goed doen' was zijn voornaamste missie. ,,De
kerk groeit het beste door aantrekkingskracht'',
vindt hij.
Sloppenwijk
Zo kwam hij op een bepaald moment terecht in
Varanasi. Hij ging doelbewust in een klein huisje
in een sloppenwijk wonen, te midden van arme
kasteloze mensen. Een collega-priester die daar al
langer zat, had een moestuin aangelegd en met
geld uit Nederland zelfs een schooltje gesticht.
,,We probeerden zo goed en zo kwaad als het kon
de levensstandaard van de mensen te verhogen'',
vertelt De Deckere. ,,Ik heb in die jaren veel leed
gezien. Ook fysiek was het zwaar. Toch waren het
de mooiste jaren van mijn tijd in India.''
De Deckere kon met tijdelijke visa steeds in het
land blijven, maar tien jaar geleden kwam daar tot
zijn spijt een eind aan. Anders was hij waar
schijnlijk voor altijd in India gebleven. Na zich in
Engeland nog tien jaar te hebben ingezet voor de
congregatie van Mill Hill, onder meer als alge
meen secretaris, keerde hij eind vorig jaar terug in
Nederland. Als priester van de twee genoemde
parochies zal hij onder meer de eucharistievierin
gen in verschillende katholieke kerken boven de
Westerschelde gaan leiden. Zijn tijdelijke woning
in Burgh-Haamstede verruilt De Deckere op ter
mijn voor een stek op Walcheren.
De installatieviering vindt zondag 5 juli plaats
in de Heilige Maria Magdalenakerk in Goes en
is te volgen op kerkdienstgemist.nl.
ZATERDAG 4 JULI 2020 GO
