Manon van Opdorp een jaar niet aan 't roer van transportbedrijf
v;
6
Op 28-jarige leeftijd nam Manon van Opdorp (40) de Van Opdorp
Transportgroep in Sas van Gent over van haar vader. Dat was niet haar droom,
maar door zijn terminale ziekte, haar liefde voor hem en een groot
verantwoordelijkheidsgevoel sprong ze in het diepe. Ze worstelde, kwam boven
en bouwde, als vierde generatie aan het roer, het familiebedrijf verder uit. Na
dertien jaar continu het gas erop, neemt ze volgend jaar een jaartje vrij
Van Opdorp gelooft niet in toe
val. Mensen en gebeurtenis
sen komen op je pad om een
reden. Hoewel ze haar zege
ningen telt, was het niet altijd
makkelijk. De dood van Wer
ner, haar vader én grote voor
beeld, voorop. Op de rijdende trein van een
groeiend bedrijf springen, viel op zijn zachtst
gezegd ook niet mee. Daarnaast heeft ze als al
leenstaande moeder de zorg voor haar dochter
Julie (2,5) en een volle sociale en maatschappe
lijke agenda. Zo zit ze nog in de Junior Kamer
Zeeuws-Vlaanderen, het netwerk van jonge
ondernemers uit de regio. Toen kort geleden
een paar mensen die haar erg na staan, plots
ernstig ziek werden, zat haar mandje even te
vol. Tijd voor zelfreflectie. ,,Er is meer dan wer
ken alleen." In de persoon van Wesley van
Hoeijen kruiste een geschikte nieuwe alge
meen directeur haar pad. ,,Wesley deelt mijn
normen en waarden en visie op het bedrijf en
ik kan de zaak tijdens mijn sabbatical met een
gerust hart aan hem overlaten. Ik kom terug,
het bedrijf is mijn tweede thuis, het transport
zit in mijn genen. Maar in welke functie dat zal
zijn, daar heb ik een jaar de tijd voor om over na
te denken. In 2021 wil ik met mijn dochtertje
veel reizen. Met haar Europa door in een Volks
wagen Ti busje. Ik moet er alleen nog even voor
sparen, man, wat zijn die dingen düür!"
,,Dat was destijds enorm spannend. Ik was
jong, dochter-van en ook nog eens blond. Maar
ik ben erin gegroeid, ben in de processen ge
kropen. In de begintijd werd ik door personeel
en klanten misschien niet voor vol aangezien,
maar dat heb ik door hard werken echt wel
goedgemaakt. Mijn opa Bernhard, die voor
mijn vader de zaak leidde, was zijn tijd ver
vooruit toen hij zei: ,,Jongen of meisje, dat
maakt niet uit. Het is je instelling en inzet die
telt."
,,Dat weet ik niet. Dat ligt toch aan de manier
waarop je zaken benadert. In gesprekken of on
derhandelingen ben ik hard op de inhoud. Ik
zorg voor een goede voorbereiding en ga voor
wat ik wil. Maar ik ben wel zachter op de vorm;
dus hoe ik de boodschap breng. Dat werkt voor
mij. Ik denk dat mijn gedrevenheid een goede
karaktereigenschap is in dit werk. Aan de an
dere kant moet ik misschien soms toch wat
minder direct zijn. Als ik ergens wat van vind,
dan zeg ik dat ook duidelijk. Ja is ja en nee is
nee. Recht voor z'n raap. Ik heb een hekel aan
pappen en nathouden. Ik heb zwarte sneeuw
gezien, maar ook heel mooi witte toppen."
,,Ik heb om te beginnen meer de focus gelegd
op transport en logistiek. Het onderhoud aan
de vloot heb ik uitbesteed, dat doen we niet
meer zelf, terwijl mijn vader dat wel in eigen
huis hield. Ook heb ik het hoofdgebouw met de
kantoren aangepakt. Ik was zes jaar toen ik de
eerste steen mocht leggen van het oude pand.
En toen ik in de zaak kwam, was alles nog
steeds bordeauxrood met beige. Dat moest an
ders. We hebben nu een modern hoofdge
bouw, fris, open en transparant, zoals het be
drijf zelf ook is en waar iedereen zich thuis
voelt. Ook let ik erop dat ons wagenpark hele-
maal up-to-date is. Ik bedoel, die jongens zijn
een hele week van huis, dan moeten de trucks
helemaal in orde zijn, ze moeten trots zijn op
hun truck. Vorig jaar renoveerden we ons eigen
tankcleaningstation, waar ook andere bedrij
ven gebruik van kunnen maken. De afdeling
feed (veevoeder) is er ook bijgekomen. Ik wil
de basis bewaken die mijn voorgangers hebben
gelegd. Ik wil niet volgen, maar voorop lopen.
Ik wil niet de grootste, maar wel de beste in het
transport zijn en blijven."
Ben je als manager anders dan als moeder?
,,Als moeder hecht ik, zeker nu ze nog zo jong
is, aan de drie R'en: rust, reinheid en regelmaat.
En nu ik erover nadenk, op de zaak ook. Clean-
deskbeleid, bijvoorbeeld. Nuchterheid en niet
flauw zijn, daar sta ik ook voor. En ruimte voor
vrijheid, veel aandacht voor het sociale aspect.
Ik ben erg betrokken bij mijn dochter, ook bij
mijn medewerkers. Ik wil weten wat er speelt,
zodat ik waar dan ook kan helpen. Een vaste
structuur vind ik ook heel belangrijk. Ik ben
van de lijstjes en het afvinken. Thuis en op de
zaak."
,,Jawel, ik heb de vrijheid dat ik mijn eigen tijd
kan indelen. Dat is wel het belangrijkste. Dat ik
zelf kan bepalen wanneer ik haar breng naar en
ophaal van de opvang bijvoorbeeld. Dinsdag is
mijn mamadag en die is heilig voor ons. Dan
plan ik geen zakelijke afspraken, maar doen we
samen leuke dingen. Ik ben ook gestopt met
werken op zaterdag, maar als hier op de zaak
wat te doen is, neem ik mijn dochter meestal
wel mee. Ik vind het belangrijk dat ze ziet wat
mama doet en wat haar familie heeft neerge
zet."
ZATERDAG 4 JULI 2020 GO
'Niet de grootste
zijn in transport,
maar wel de beste'
SHEILA VAN DOORSSELAER
Hoe is het om als, laten we wel wezen, aan
trekkelijke vrouw aan het hoofd te staan van
een bedrijfstak die wordt gedomineerd door
mannen?
Krijg je als vrouw meer voor elkaar dan een
man in dezelfde functie?
Je overgrootvader richtte het bedrijf op, je
opa en vader hebben het bedrijf verder uit
gebouwd. Welke stempel heb jij tot nu toe
op het bedrijf gedrukt?
Is het toch een beetje te combineren, de
zaak en het moederschap?
Wordt Julie later de vijfde generatie?
