II
14 ZEELAND
Door zijn
blessure én
corona voelt het
afscheid bij de
Bevelandse club
een beetje
vreemd aan. De
verdediger (36)
richt zich nu op zijn
herstel en kan ook
daarbij zoals altijd
rekenen op de
steun van
tweelingbroer
Daan.
wear
Hij moest er 116 dagen op wachten,
maar ruim een maand geleden
was het eindelijk zover voor Jaap
Esser. Nadat de verdediger tegen
Wieldrecht 2 zijn voorste kruis
band had gescheurd, wachtte hem
een operatie, maar door de corona
crisis duurde dat wachten langer
dan gepland. De eerste kleine
stapjes richting herstel zijn inmid
dels gezet, de weg is nog lang,
maar het geeft hem ook de tijd om
na te genieten van zeventien jaar
Kloetinge.
8 februari 2020 is een datum die
in huize Esser niet snel zal worden
vergeten. Dit seizoen had de kroon
moeten worden op het 'hoofdstuk
Kloetinge'. Een kampioenschap en
promotie naar de hoofdklasse. Een
droomafscheid, maar het liep alle
maal toch even anders. Die titel
kwam er niet vanwege een uitge
broken pandemie en het laatste
moment van Jaap Esser in een
groen-wit shirt was niet met een
schaal in zijn hand, maar schreeu
wend van de pijn op de grasmat.
Kwamen die jonge
gasten met Snapchat,
voelde ik mij echt een
'oude lul'
Inmiddels is het een beetje ge
zakt, maar dat gevoel komt terug
zodra hij erover praat. ,,Je leest al
tijd van mensen dat ze meteen
wisten dat het mis was. Nou, ik
kan je vertellen: dat is echt zo. Ik
lag scheldend en vol emotie op de
grond. 'Dit was het dan, zo neem
ik afscheid van Kloetinge'. Dat
heeft echt een poosje veel pijn ge
daan, nog meer dan de blessure
zelf.''
In eerste instantie overscha-
i* bruine
U y
jcost
I S
duwde zijn ernstige knieblessure
de mooie jaren op het Wesselo-
park, maar na verloop van tijd zag
de 36-jarige Esser ook wel in dat
die gedachte alle lichtpuntjes te
kort zou doen. ,,Eerst blijf je daarin
hangen, daarna ga je relativeren.
We hebben het zo naar ons zin ge
had, dan wil je door zoiets geen
nare nasmaak overhouden.''
Het feit dat Jaap Esser het over
'we' heeft, zal niemand verbazen.
Tijdens het gesprek praat de aan
voerder van Kloetinge regelmatig
in het meervoud, doelend op
tweelingbroer Daan. De twee zijn,
behoudens een 'verhuurperiode'
van Jaap aan Oostkapelle, onaf
scheidelijk. ,,We hebben eigenlijk
nooit overwogen om niet samen te
spelen. Hij is niet alleen mijn
broer, maar ook mijn beste vriend.
Het is bijzonder om het allemaal
samen mee te maken.''
Zo onafscheidelijk voelt hij zich
eigenlijk ook met Kloetinge. ,,Ik
voel mij zo verbonden met die
club. Het is ineens alsof je er niet
meer bij hoort. Als ik dingen lees,
denk ik toch elke keer weer: zo, dat
hebben we goed gedaan. Het is
meer dan voetbal. Het zijn echte
vrienden, bijna net als familie.''
Hoogtepunten zitten hem in
mooie wedstrijden zoals tegen
Hoek en Quick Boys, maar hij is
vooral trots. ,,We weten heus wel
dat we allebei niet de grootste ta
lenten zijn, maar we hebben er al
die jaren wel gestaan. Dat had nie-
mand, inclusief wijzelf, verwacht,
maar het is ons wel gelukt. Zodra
ik daarover begin te praten, ben ik
trots.''
Zegeningen
Hoe mooi het ook is geweest, aan
alles komt een einde. Dat besefte
hij maar al te goed. Het duo han
teerde daar de laatste jaren een
simpele stelregel voor. ,,Heb je ple
zier? Ben je fit? En heb je genoeg
speelminuten? Die vragen konden
we eigenlijk altijd met 'ja' beant
woorden, maar we wilden zelf de
regie in handen houden.''
Om het moment van op de bank
belanden, te lang doorgaan en ne
gatief worden, voor te zijn, werd
de knoop doorgehakt. ,,Dat had
een doemscenario geweest. Straks
komen er jonge verdedigers die
beter zijn dan ik, dat is alleen maar
goed. We tellen onze zegeningen
en stoppen op het hoogtepunt,
want dat had een kampioenschap
geweest natuurlijk.''
Zo ver kwam het alleen dus
nooit. ,,Door corona had ook Daan
ineens zijn laatste wedstrijd ge
speeld. Het was ineens 'pats-
boem' afgelopen. Het toeleven
naar een laatste keer, dat heb ik
wel gemist. We nemen nu minder
bewust en op een later moment
afscheid, dat voelt gek.''
Nu alles abrupt tot stilstand is
gekomen, heeft hij veel tijd om na
te denken. Hij zit al met zijn hoofd
bij de voorbereiding van Kloe-
tinge. ,,Die processen vond ik al
tijd mooi om mee te maken. Wie
vult welke plek in? Het is raar om
dat straks niet meer mee te maken.
Gelukkig spreken we Marcel (Lou-
rens, red.) nog vaak, dus we krij-
Op trainingen hebben
we wel eens ruzie met
elkaar. Dat fanatisme
krijg je er nooit meer
uit
gen er vast genoeg van mee.''
Die veranderingen heeft hij de
laatste jaren natuurlijk ook als spe
ler ervaren. De ploeg werd aange
vuld met jong talent, terwijl Esser
zelf logischerwijs steeds een
jaartje ouder werd. Daar had hij ei
genlijk nooit last van, integendeel.
,,Kwamen die gasten met Snap-
chat, voelde ik mij echt een 'oude
lul'. Zo bleef ik een beetje jong en
ook voor mijn werk in het onder
wijs was het handig, haha.''
De komende negen maanden
zullen er aan al die herinneringen
waarschijnlijk weinig toegevoegd
zaterdag 4 juli 2020
EDffiB
Revaliderende Jaap Esser vooral
Daniel Wissel
Heinkenszand
-Jaap Esser
bakertilly
,EEI AKCt NL
idersti
Group
firuine
Een 'teamfoto' van de familie Esser op het Wesselopark, met vooraan zittend Jaap (links) en Daan,
met hun vader en moeder, zus, echtgenotes en kinderen.
Niemand speelde de afgelopen
25 jaar meer competitiewedstrij
den in Kloetinge 1 dan Daan
Esser: 327 duels. Ook zijn 75
doelpunten zijn het maximum in
die periode.
Jaap Esser schudt voormalig profscheidsrechter Roelof Luinge de hand, voorafgaand aan het duel
met Almkerk.
-Jaap Esser
