II
EUWS 11
probeer te maken. Ik ga niet de rest van
m'n leven boos blijven. 'Rug recht', zou
mijn moeder zeggen. Als ik dat niet zou
doen, zou hij nog een slachtoffer maken.''
,,We konden uren kwekken, over niks. Of
samen koken, taarten bakken, knutselen.
Ze was heel creatief, kon de mooiste pop
pen maken met klei. Een van onze laatste
dagen samen schilderden we hier boven
een zolderkamer. Harde muziek aan, mee
zingen. Ze was gewoon een heel lieve
vrouw, dat staat ook op die honderden
kaartjes die we kregen, soms van wild
vreemden. Dat doet ons echt goed. Daar
liggen ze, in de kast, bij de roos waar ook
haar as in zit.
,,Het uitvaartcentrum was zo vol, men
sen stonden tot buiten. Mijn ouders ken
nen veel mensen, waren meer dan veertig
jaar getrouwd. Ze gingen er graag met de
camper op uit, samen met Teun, naar zee
liefst. Vroeger werkte mijn moeder in de
thuiszorg, dat zorgen zat in haar dna. Ze
deed nog vrijwilligerswerk in een verzor
gingshuis. Maar ze had ook haar grenzen.
Ze was een heel sterke vrouw, je maakte
haar niks wijs. Tegen mijn zus en mij zei ze
altijd: wees onafhankelijk, houd de rug
recht.
,,Met mij gaat het nu beter, ik heb een
jaar op pauze gestaan. Kwam amper buiten,
ik kon niks. Pas de afgelopen weken bak ik
weer eens een taart, ga ik ook weer naar het
werk, heb ik mijn studie weer opgepakt.
Bang op de Brunssummerheide ben ik
niet, nee. Een dag nadat Thijs was opge
pakt, ben ik daar weer gaan wandelen met
Teun. Die was wel wat angstig, bleef bij me
in de buurt. Heel even dacht ik: stel nu dat
ik de verkeerde tegenkom... Maar dat zou
mama echt niet accepteren. Ik zei ook bij
de afscheidsdienst: we laten ons die prach
tige heide niet afpakken.''
pagina's van het dossier twee keer doorge
nomen, Phil (de slachtofferadvocaat van de
familie, red.) heeft eerst de pijnlijke details
en foto's weggehaald. Dan vraag ik me af of
Thijs helemaal onder psychotische dwang
handelde, er waren keuzemomenten. Als
je dan leest wat hij bespreekt met anderen,
dan krijg je vooral het beeld van iemand
die meer spijt lijkt te hebben van de gevol
gen van zijn daad dan van wat hij aange
richt heeft. En zijn familie zwijgt. Natuur
lijk hoef je niet mee te werken aan de ver
oordeling van je zoon of broer, maar verlies
niet uit het oog wat hier gebeurd is, het is
geen klein vergrijp.''
Thijs H. werd behandeld bij de Mondri-
aan-kliniek. Een inspectierapport over de
behandeling blijft geheim. ,,Ik hoop dat we
het hele rapport krijgen. Daar heeft Phil nu
een verzoek voor gedaan. We willen weten
wat er gebeurd is, of de behandeling goed
gegaan is, en zo niet: of er dingen verbeterd
worden. Het gebeurt te vaak dat verwarde
mensen totaal onschuldige mensen ver-
Tuurlijk ben ik boos
geweest, maar
wraak vreet je op
moorden, dan klopt het systeem toch niet?
Als de zorg verbetert, is mijn moeder niet
voor niks gestorven.''
Het OM gaat tot het uiterste. ,,De officier
van justitie onderzoekt echt alles, het is
fijn dat het zo grondig gebeurt. De slacht
offers verdienen dat alles wordt uitgeplo
zen. Politie en justitie zijn er voor ons, zo
fijn. Thijs heeft lang gezwegen, vanaf zijn
arrestatie tot augustus. Tot er zoveel dna-
bewijs was dat hij wel moest bekennen.''
De familie zou graag zien dat H. een cel
straf krijgt, niet alleen een verplichte psy
chische behandeling. ,,Dat is dan een stuk
je boetedoening. Als hij alleen tbs krijgt, en
onder voorwaarden, zou hij volgend jaar
vrij kunnen zijn. Dat is onverteerbaar.
Maar toch is het ook zo: als hij dertig jaar
de gevangenis ingaat, krijg ik geen prijs.
Dan gaat er niet ergens een deurtje open
en komt mijn moeder plotseling terug.
Tuurlijk ben ik boos geweest, maar wraak
vreet je op. Ik weet zeker dat m'n moeder
trots op me zou zijn als ik er weer wat van
maandag 22 juni 2020
GO
zou zeggen: Rug recht'
M Een roos, een lichtje en honderden
kaartjes ter herinnering aan Diny, 'een
heel lieve vrouw'. foto marcel van hoorn
Carla en Diny waren als vriendinnen.
Thijs H.
- Carla, dochter van Diny
