pp fy
Reisjournalist Hans
Avontuur krijgt vaak de
vraag wat zijn favoriete
bestemming is. Dat is de
plek waar hij met zijn
vrouw oud wil worden:
een vergeten hoek in
de Provence.
Het was liefde op het eerste gezicht.
Toen ik op een sombere decemberdag met
mijn vrouw naar een huis in de Provence
reed, hingen de wolken tot diep in het dal.
Waar in de zomer de zon tussen de olijf
bomen schijnt en de cicaden zingen, vielen
dikke druppels. Overal stroomde water. In
de wijngaarden, de velden en de dorpen.
Een smal weggetje met oude natuur
stenen muren erlangs leidde ons naar het
erf waar we moesten zijn. Tussen de dikke
wolken kwamen op een rotspunt de con
touren van een dorp tevoorschijn: Claviers.
De huizen schouder aan schouder rondom
een kerktoren. Het is onze plek geworden.
Hier komen we sinds tien jaar met het ge
zin op adem.
Claviers hoort samen met Callas en Bar-
gemon tot de Dracénie, een streek rondom
provinciestad Draguignan die wat aan de
aandacht van het toerisme is ontsnapt. Het
grootste deel van de Dracénie staat nog niet
in dienst van de bezoeker, die er wel van
harte welkom is. De dorpen zijn er op de
eerste plaats voor de bewoners, die 's och
tends hun koffie drinken bij het café, klagen
over het weer als de zon een dag niet schijnt
en bij elke groente op de weekmarkt een
recept bespreken alsof 's avonds een recen
sent van Michelin zal aanschuiven.
Wie de conclusie trekt dat Claviers dus
de mooiste plek is die ik op mijn reizen heb
bezocht, is te voorbarig. De outback van
Australië vond ik avontuurlijker, de Sey
chellen paradijselijker en het hooggebergte
van Ethiopië spectaculairder. Maar het
landschap van de Provence verstaat de
kunst van het verleiden. Met de geuren van
de kruiden, de geluiden van de cicaden en
de schoonheid van een honderden jaren
oude olijfboomgaard in de zon, waarbij de
Reizen
TEKST EN FOTOGRAFIE HANS AVONTUUR
ZATERDAG 20 JUNI 2020 47
