tf)
Stronteigenwijs
broertje van
Harry Potter
Reggaeton, vuren
en trauma's, maar
wel met afstand
ILM 25
Artemis Fowl
Judi Dench als een elf van 804 jaar?
Een jonge held van 12? Een reusach
tige dwerg die als een supersnelle
mol door elke bodem kan razen? Wie
nieuwsgierig is geworden naar de
verfilming van de bestseller van Eoin
Colfer die wereldwijd 25 miljoen
exemplaren verkocht, staat een be
hoorlijke teleurstelling te wachten
bij deze bewerking van Kenneth Bra
nagh: een lange reeks missers, waar
onder een eindeloos durende belege
ring, vlakke personages en een held
die lijkt op een stronteigenwijs
broertje van Harry Potter.
De 12-jarige Artemis Fowl is een
jeugdig genie die zijn ontvoerde va
der (Colin Farrell) probeert te bevrij
den, omdat hij een elfenschat heeft
bemachtigd. Wat volgt is een lange
reeks speciale effecten die amper tot
hun recht komen op het schermfor-
maat van Disney+. Maar bovenal
maakt Artemis Fowl een totaal on
geïnspireerde indruk, gemaakt door
een regisseur die de automatische pi
loot het werk laat doen. -A.Z.
Ema
De Chileense filmmaker Pablo Lar
ram herhaalt zichzelf niet graag. Niet
qua thema, maar ook niet qua stijl.
Tot zijn oeuvre behoren kritische
films over zijn land en de dictatuur
van Pinochet, (Post Mortem, No, Tony
Manero), maar ook een klassiek film
portret als Jackie (2016).
Met Ema gooit Larram het over een
andere boeg. Een danseres en een
choreograaf worstelen met de na
sleep van een rampzalig verlopen
adoptie. Hun relatie loopt flinke
schade op en de vrouw verwerkt haar
verdriet op geheel eigen wijze. Ema
ziet eruit om door een ringetje te ha
len: de hipsterdansers zijn cool, de
locaties en vormgeving zijn met zorg
uitgezocht en de ingezette reggaeton
overstijgt de commerciëlere vorm uit
het genre. Larram maakt daarnaast
slim gebruik van fotogeniekheid van
vuur, dans en erotiek. Het trauma dat
de personages hebben opgelopen en
hoe ze daarmee omgaan, blijft echter
afstandelijk, soms zelfs volstrekt on
begrijpelijk. -Marieke Nieuwdorp.
FILMNIEUWS
V
Hommage
aan Piccoli
Weer uitstel
van films
In de film The High
Note speelt Tracee Ellis
Ross (47) een zangeres
die enigszins gebaseerd
lijkt op haar moeder Diana
Ross. ,,Ik ben niet bang
voor haar oordeel.''
Tot haar spijt heeft de
moeder van Tracee El
lis Ross, niemand min
der dan zanglegende
Diana Ross, de film The
High Note nog steeds
niet gezien. Een speciale vertoning
voor vrienden en familie ging als het
gevolg van de coronacrisis op het
laatste moment niet door. ,,Mijn
moeder wilde geen videolinkje van
de film ontvangen'', zegt de hoofd
rolspeelster. ,,Ze wil wachten totdat
de film voor iedereen beschikbaar is.''
Tracee Ellis Ross is razend be
nieuwd naar de bevindingen van
haar moeder. ,,Bel jij anders mijn
moeder maar'', stelt ze lachend voor
via een Zoomverbinding vanuit Los
Angeles. ,,J e hebt per slot van reke
ning de film wel gezien. Ik ben trou
wens niet bang voor haar oordeel. Zij
bejegent mensen altijd heel positief."
Het verzoek om dan maar meteen het
The High Note
telefoonnummer van Diana Ross
door te geven, wordt niet ingewilligd.
Voor de 47-jarige staat er veel op
het spel. In The High Note speelt zij
voor het eerst een echte hoofdrol. Het
verhaal speelt zich in de muziek-
scene van Los Angeles, waar Tracee
een zangeres in haar nadagen speelt
die helemaal teert op haar oude suc
cessen. Haar jonge persoonlijke assis
tent (Dakota Johnson, bekend uit de
Fifty Shades-films) probeert haar te
bewegen een nieuwe weg in te slaan,
maar dat is een brug te ver. ,,Zange-
ressen van mijn leeftijd en met mijn
kleur bereiken zelden nog de top.
Degenen die het wel lukt zijn op de
vingers van een hand te tellen'',
waarmee zij vermoedelijk verwijst
naar haar moeder.
Als dochter van een van de succes
volste zangeressen uit de Ameri
kaanse muziekwereld, had Tracee het
niet makkelijk om haar eigen carrière
uit te stippelen. ,,Ik moest mij con
stant bewijzen, ook al was de inte
resse vanwege mijn afkomst altijd
aanwezig. Maar daar red je het niet
mee. Je moet wel wat in je mars heb
ben.''
Een zangcarrière heeft zij zo lang
mogelijk voor zich uitgeschoven. In
de amusementswereld begon zij
eerst als model - ze werd als 11-jarige
door Andy Warhol gefotografeerd -
en later speelde zij vooral in komi
sche televisieseries, zoals Girlfriends
en Black-ish, die vooral in Amerika
uitstekend scoorden. Af en toe zong
zij wel eens in het openbaar. Maar
niet met het doel om daar haar hele
loopbaan op af te stemmen.
Tracee wilde niet meteen in de
voetsporen van haar iconische moe
der treden. ,,Ik hield mezelf in, omdat
ik bang was om voortdurend met
mijn moeder vergeleken te worden.
Zij heeft mij ook niet aangespoord
om die keuze te maken. Zij zag dat ik
ook op andere terreinen succesvol
was. Er was geen reden om het te for
ceren.''
Tot die rol in The High Note op haar
pad kwam. Die ook nog vereiste dat
ze live moest zingen. ,,Ik was bloed
nerveus, maar dat ebde snel weg,
naarmate de opnamen vorderden. Ik
kwam tot de ontdekking dat ik echt
kon zingen en dat mensen dat waar
deerden. Als kind droomde ik er al
van om op het podium te staan en
voor een groot publiek te zingen. Die
droom heb ik nu met deze film op
mijn 47ste verwezenlijkt. Mijn moe
der heeft voordat de film klaar was, al
enkele nummers van mij beluisterd
en was erg ontroerd. Ze huilde zelfs
van blijdschap.''
De conclusie dat Tracee nu einde
lijk uit de schaduw van Diana Ross is
getreden, bestrijdt zij. ,,Zo heb ik het
nooit gevoeld. Ik heb altijd mijn ei
gen weg gekozen en wilde geen ko
pie van mijn moeder worden. Als dat
is gelukt, is dat het grootste compli
ment dat iemand mij kan geven.''
Wie ontdekt wie in het muziekmilieu van Hollywood?
De filmversies van A Star is
Born hebben bewezen dat
de (fictieve) muziekwereld
genoeg drama oplevert
voor meeslepende films.
Hetzelfde wordt gepro-
beerd met The High Note,
waarin een belangrijk deel
draait om de lancering van
een nieuwe ster. In dit ge
val een vrouw, een door
Dakota Johnson gespeelde
beginnende platenprodu-
cer, die zich ontfermt over
een zwarte, talentvolle
zanger die zij in een win
kelcentrum hoort zingen.
Zij ziet meteen een glans
rijke toekomst in het ver-
schiet liggen voor haar ont
dekking. Een boeiender
verhaallijn is de relatie van
de producer als persoonlijk
assistent met een zangeres
op haar retour (Tracee Ellis
Ross, dochter van Diana
Ross). Zij probeert deze
dame, die teert op haar
oude hits, te bewegen een
nieuwe weg in te slaan.
The High Note is op zijn
best als hij een scherp
beeld schetst van de mu
ziekindustrie van Los An
geles. Vooral Ice Cube is op
dreef als de bedilzieke ma
nager van de zangeres. He
laas gaat de film volkomen
onderuit als een twist de
verhoudingen van de be
trokkenen op scherp zet.
Dat is een scenariopro
bleem dat niets afdoet aan
de vertolkingen van de
hoofdrolspelers. -A.Z.
donderdag 18 juni 2020
GO
FANTASY
Regie: Kenneth Branagh. Hoofdrol
len: Josh Gad, Colin Farrell en Judi
Dench. Te zien op Disney+
Judy Dench als 804-jarige elf in
Artemis Fowl. foto walt disney
DRAMA
Regie: Pablo Larrain Met: Gael Gar
cia Bernal, Mariana Di Girolamo
ACTEUR
TV5Monde eert
de onlangs
overleden ac
teur Michel Pic
coli. Op 19 juli
wordt de Ne
derlands onder
titelde film Fille
de prodigue van
Jacques Doillon
uit 1981 uitge
zonden, met
Jane Birkin. Het
gaat in de film
om een dochter
die weer bij
haar ouders in
trekt, wat grote
gevolgen heeft
voor de verhou
ding van het
koppel.
WARNER BROS.
Filmmaatschap
pij Warner Bros.
heeft besloten
om de premiè
res van de films
Tenet, de
nieuwe van
Christopher
Nolan, en de
tweede Wonder
Woman-film uit
te stellen. Tenet
zou op 17 juli
wereldwijd in
première gaan,
maar nu is be
sloten om dit
twee weken uit
te stellen. Won
der Woman 2 is
verschoven van
augustus naar
oktober.
E
'Ik wil geen kopie zijn
van Diana Ross'
Ab Zagt
DRAMA
Regie: Nisha Ganatra.
Hoofdrollen: Dakota
Johnson, Tracee Ellis
Ross en Ice Cube.
A Tracee Ellis Ross,
dochter van Diana,
speelt in The High
Note een zangeres
in haar nadagen.
FOTO UNIVERSAL PICTURES
