W
/n
Bij pensionado en natuurmens Ted
Sluijter is de verrekijker nooit ver weg
SCHOUWEN-DUIVELAND 7
*1
DRUKTE IN DE BOOMGAARD
Het nieuwe
kersenseizoen is
nog maar een
paar dagen oud.
Alsof de mensen
erop gewacht
hebben, vinden ze
al hun weg naar
boomgaard De
Zoete Kers bij
Noordwelle. En dan
moeten de betere
oogsten nog
komen.
i jÊm.
i en populaire Duitse
feestdag net vóór 't
weekend én stralend
weer op zaterdag en
1 zondag. Nou, dan weet
je het wel. Knappe jongen die dan
geen wit nummerbord tegenkomt
op Schouwen-Duiveland. De cam
ping, het strand, de winkels...
Onze buren weten ze feilloos te
vinden. Net als de boerderijwinkel
van Hans Hoekman.
Aan de Wellandweg net buiten
Noordwelle kondigt een bord het
al aan. Er zijn weer kersen! Dat
hebben Hoekman, zijn familie en
personeel geweten. ,,Maar dat
geeft niets'', zegt Hoekman la
chend. ,,We hebben graag dat het
druk is.''
Sinds de oogst afgelopen week
begon zijn de kersen niet aan te
slepen. Het is de eerste van drie
maanden die in het teken staan
van de kers. Hoekman teelt name
lijk veertien soorten, die allemaal
na elkaar bloeien. De eerste twee
weken plukken ze nog met z'n
vieren. Maar vanaf volgende week
gaat het losbarsten. ,,Dan komen
er nog vier of vijf bij'', zegt Hoek
man. -
De eerste ker
sen in de win
kel zijn van
het ras Burlat.
Omdat die zo
vroeg bloeien,
is dat ook een
ras dat risico's
met zich
meebrengt.
Want er is nog
nachtvorst als
de bloesem aan
de bomen zit. „Daar
door bevriezen toch wel
wat bloemetjes en vallen
ze eraf. Dus het wordt geen
topoogst'', analyseert Hoekman.
De komende maanden zijn er
nog genoeg kersen te verkopen.
Verdeeld over twee plaatsen - Se-
rooskerke en Noordwelle - wordt
vier hectare kersen geteeld. Hoek
man nam het bedrijf over van zijn
vader. Die had het weer van zijn
vader overgenomen. „Altijd teel
den we appels en
peren. Maar op
een gegeven
moment had
I ik daar geen
zin meer in. Ik
begon in de
kersen als één
van de eersten
in Nederland.
Daar zijn we nog he
lemaal gek van, joh."
Terwijl je bij fruittelers niet zo
snel aan Schouwen zult denken.
Toch heeft dat een uitstekend kli
maat voor kersen, vertelt Hoek
man enthousiast. De kersen zijn in
staat om mineralen op te nemen
die van zee komen. En de bomen
zijn verzot op het sap van geperst
zeewier. Daarnaast zorgt diezelfde
zee ervoor dat er minder nacht
vorst is dan op andere plaatsen in
Nederland.
Een medewerkster onderbreekt
Hoekman. Of er zo nog nieuwe
kersen uit de boomgaard komen?
,,Want we hebben er nu bijna geen
meer in de winkel." En dat terwijl
er - vier man sterk - toch flink
wordt geplukt in de boomgaard.
Hans wipt een touwtje, dat vastge
knoopt zit aan zijn polo, om zijn
nek, en helpt een handje mee. De
Burlat verdwijnt snel van de tak
ken in zijn buidel.
Het gekakel van kippen en parel
hoenders is twee rijen verderop
niet te missen. Die lopen daar ech
ter niet zomaar. Eigenlijk is dat
óók personeel, zegt Hoekman. ,,Ze
eten veel onkruiden en schadelijke
insecten." Goede insecten, zoals
spinnetjes, ziet hij ook als helpers.
Want ook die eten schadelijke
soortgenoten.
De kersen die niet geschikt zijn
voor verkoop belanden steevast op
de grond. En worden gelijk geplet.
,,Om te voorkomen dat een insect
er eitjes in legt'', vertelt Hoekman.
,,Soms zijn dat er wel honderd. Als
die uit zouden komen, konden de
kippen het niet meer aan."
Michiel Bouwman
Burgh-Haamstede
Een paar zweefvliegtuigen stijgen op vanaf het
vliegveld in Nieuw-Haamstede. Vanaf Sluijters
favoriete plek in het Zeepe heb je er goed zicht
op. Maar liever kijkt de kersverse pensionado
naar het duinlandschap dat voor hem ligt. ,,Wel-
kom in de Serengeti'', zegt hij lachend. ,,Dit is
het duin van Schouwen-Duiveland: een gevari
eerd landschap. Een vallei met water, hier en
daar een plukje struiken en bomen. En duinen.''
Toch is dat niet zo vanzelfsprekend. Juist dat
gevarieerde landschap dreigde te verdwijnen. De
konijnenstand daalde enorm, stikstofuitstoot
zorgde voor extra bemesting waardoor struiken
en bomen steeds meer terrein veroverden. ,,Als
we niets zouden doen, zou het binnen vijftig jaar
zijn vol gegroeid'', zegt Sluijter.
Ho, zeiden Natuurmonumenten en Staats
bosbeheer daarom. En maakten in 2013 een plan
om het gebied terug te brengen tot duinland
schap. Daar zat wel een grote 'maar' aan. ,,In de
Nederlandse natuur is er niets ergers dan een
boom omzagen. Hier ging dat om honderden
exemplaren!''
Aan Sluijter - als communicatieboswachter -
de taak om te voorkomen dat actiegroepen zich
zouden weren. ,,Die angst was er ja'', herinnert
Sluijter zich. Hij kruist zijn vingers. ,,Maar het is
gelukt. Er waren wel tegenstanders, maar we
hebben het goed aangepakt. We namen veel
mensen mee op excursie in de natuur om te ver
tellen over het probleem. Ik ben ook naar vereni
gingen gegaan die regelmatig in dat gebied kwa
men. Zoals fotoclubs en sportverenigingen. Om
te vertellen wat we van plan waren."
Als geboren Hagenees verhuisde hij al op
jonge leeftijd naar Schouwen en raakte snel ver
bonden met de natuur. Ook vogels genieten zijn
aandacht. Dat-ie in de Zierikzeese Plevierstraat
kwam te wonen is dan ook een leuk toeval. Later
verhuisde hij naar Burgh-Haamstede, aan de
voet van de duinen, waar hij nog steeds woont.
Even schieten zijn ogen naar de lucht. Wat
voor vogel vliegt daar? De verrekijker om zijn
nek is dan ook nooit ver weg. Al zeventien jaar
onderzoekt hij akker- en weidevogels in op
dracht van de provincie. Dat blijft hij doen, nu
hij met pensioen is. ,,Ik heb me gelijk ingeschre
ven als vrijwilliger bij Natuurmonumenten."
maandag 15 juni 2020
SD
De kersen zijn niet aan te slepen
Michiel Bouwman
Noordwelle
Hans Hoekman met op de achtergrond zijn kleinzoon Milan Koole. foto ernesta verburg
Ted Sluijter in het Zeepe. foto
ERNESTA VERBURG
Boswachter werd hij er pas op zijn vijftigste.
Toch is Ted Sluijter (64) al sinds zijn jonge
jaren verknocht aan de Schouwse natuurge
bieden. En dat zal hij blijven nu zijn pensioen
is ingegaan: de verrekijker is nooit ver weg.
