Guus Langeraert, actievoerder voor rechtvaardigheid
umm
8
Opgroeien als de enige katholieke jongen in het hervormde Driewegen viel niet
mee voor Guus Langeraert. ,,Ik moest altijd buigen." Misschien dat daar het
activistische in hem - vooral tegen project Waterdunen - is geboren. ,,Ik kan niet
tegen onrechtvaardigheid."
i 'mm
BOB MAES
Had de Duitse arts het voor het zeg
gen gehad, zou hij Caesar heten.
,,Mijn moeder moest voor de be
valling vanuit Hoofdplaat door de
Duitse linies naar het ziekenhuis
in Oostburg. Omdat ik met een keizersnede ter
wereld kwam, wilde de gynaecoloog dat mijn
naam Caesar werd. Mijn moeder weigerde."
Zeeland heeft hem leren kennen bij de naam
die zijn ouders hem gaven. En óf Zeeland Guus
Langeraert (75) kent. Hij beklom iedere barri
cade die hij vond om te protesteren tegen ont-
poldering van de Hedwige, Perkpolder, het
Zwin en vooral Waterdunen. Er hoeft maar een
letter over het project bij Breskens in de krant
te verschijnen, of hij schrijft een brief naar de
PZC en BN DeStem. ,,De hoofdredacteur heeft
al eens gezegd: 'Die brieven van jou plaatsen
we niet meer Langeraert'. Maar ja, heel de ven
sterbank vol zetten met geraniums is niets voor
mij."
De inwoner van Oostburg heeft meer in zijn
leven dan de strijd tegen ontpoldering. Van het
kleinste detail in de West-Zeeuws-Vlaamse
geschiedenis kan hij opgewonden raken. Als in
Aardenburg een informatiebord over de Ro
meinse geschiedenis onleesbaar is geworden,
gaat hij er met een afwasborstel heen. ,,Alles
wat ik doe, is uit liefde voor de streek."
,,Mijn eerste achttien jaar heb ik in Zeeuws-
Vlaanderen doorgebracht. Daarna trokken we
naar Goes, 's-Gravenpolder en uiteindelijk
Eindhoven. Een grote stad, een groot verschil
met het platteland. In 2007 zijn we terugge
keerd en ben ik meer gaan lezen over de bij
zondere geschiedenis van Zeeuws-Vlaanderen.
Ik woonde als kind op Driewegen en keek uit
op de Pieterspolder. Die is ingepolderd in 1699.
Toen we daar woonden was die polder nauwe
lijks 250 jaar oud. Toen ik er achter kwam dat
die polder 250 jaar eerder slikken en schorren
was, dacht ik: wat is dit een apart landje. Met
polderen, inundaties, overstromingen."
,,Of dat psychologisch klopt, weet ik niet, maar
voor mezelf is het een aangename verklaring.
Ik ben me door ontpolderingsprojecten ook
meer gaan verdiepen in de polders, de verdron
ken dorpen en heemkundige onderwerpen."
,,Als mensen interesse hebben, vertel ik dat. Ik
ben nu bezig met een serie op Facebook over de
strandovergangen. Neem de Pèse Schorre bij
Cadzand. Iedereen denkt dat pèse van paars
komt, maar het is Zeeuws-Vlaams voor stok.
Die stokken stonden in het schor, zodat schip
pers bij hoog water de weg naar huis konden
vinden. Als je zo'n verklaring ontdekt, dat is
toch geweldig? Een tijdje geleden reed ik van
Oostburg naar Sluis met iemand die niets van
de verdronken dorpen wist. Dat was voor haar
een openbaring, zo veel geschiedenis in de
grond."
,,Hoe meer je weet van geschiedenis, hoe boei
ender het heden is. Als ik nu het bord met Pèse
Schorre zie, gaat dat leven. Ik zie direct dat ver
haal voor me, daar word ik heel enthousiast
van. Je moet de omgeving waar je opgroeit,
kennen. Deze streek heeft ontzettend veel ver
halen. Als ik nog in het onderwijs zou zitten,
was de Zeeuws-Vlaamse geschiedenis ver
plichte lectuur. Maar ik moet er ook niet te veel
over zeggen, want dan ben ik een zeur."
,,Dat hoor ik wel: 'Hij moest weer in de krant'.
Een tijdje geleden nog, over mijn onderzoek
naar tolhuisjes. Maar door dat verhaal gaan
mensen anders naar zo'n huisje kijken en dat is
prachtig. De focus moet niet op mij liggen."
,,Dat is begonnen toen we in 2007 terugkwa
men. In de streek was veel gemor over Water-
dunen en vooral over boeren die onteigend
werden. Toch was er weinig actie. Toen heb ik
met wat boeren en wat anderen de actiegroep
Vrienden van Waterdunen Nee!!! opgericht.
Twee leden moesten stoppen omdat ze in de
gemeenteraad kwamen. Toen ben ik op eigen
houtje, wel met een grote achterban, doorge
gaan."
,,Niet van huis uit. Mijn vader en moeder had
den een bakkerij in Driewegen. Brave, hard
werkende mensen. In mijn jeugd heb ik wel al
tijd moeten buigen. Wij waren het enige ka
tholieke gezin in Driewegen. Mijn vader ver
kocht 'katholiek brood'. Bijna alle andere men
sen waren hervormd. Moeder ook, maar nadat
ze met mijn vader was getrouwd werd ze ka
tholiek. Wij mochten ons als katholiek gezin
niet profileren. Ik was de enige katholieke jon
gen op de openbare school. Als de dominee
kwam, moest ik op de gang zitten. Als ik ruzie
had, mocht ik van mijn vader niet slaan. Klas
genoten zeiden: 'Als je slaat, mag je vader geen
brood meer bij ons komen brengen'. Door
zulke ervaringen ben ik met een minderwaar
digheidscomplex aan de middelbare school be
gonnen."
,,Op de middelbare school heb ik me ontplooid.
Ik was een hele jonge leerling. Steeds meer
leerlingen vielen af, maar ik haalde m'n di
ploma. Dat is een enorme oppepper geweest,
heb daardoor meer eigenwaarde gekregen. Op
de kweekschool in Baarle-Nassau werd ik ver
kozen tot voorzitter van de studentenvereni
ging. Toen ben ik kritischer geworden. En van
wege het onrecht dat mijn vader en moeder is
aangedaan omdat ze van een verschillend ge
loof waren, heb ik me ingezet tegen oneerlijk
heid. Mijn moeder moest katholiek worden,
omdat ze wilde trouwen. Daardoor heeft ze
wat van haar identiteit ingeleverd. Dat was zo
oneerlijk. Ze zei altijd 'dat geloof van jullie,
daar snap ik niets van'. Daar komt mijn idee
vandaan dat je mensen rechtvaardig moet be
handelen. Waarom moest mijn moeder tegen
haar zin katholiek worden? Daarom voelde ik
me ook thuis in het onderwijs, je probeert kin
deren die niet goed mee kunnen, evenveel kan
sen te geven."
ZATERDAG 13 JUNI 2020
'Alles wat ik doe,
is uit liefde voor
de streek'
Toch bent u lang weg geweest. U hebt in
Eindhoven gewoond omdat u daar leraar en
schoolleider was.
Komt daar uw aversie tegen ontpolderen
vandaan?
U wilt dat iedereen vertellen.
Wat vindt u daar zo leuk aan, tot in detail de
geschiedenis kennen?
O ja?
U treedt wel graag naar buiten.
Waar komt dat activisme vandaan?
En hoe ging het daar?
