Jan Vantoortelboom
De lepel
In het nieuws
Uit het nieuws
LEGO Master geeft online college
'Laten zien dat het klaar is met racisme'
DEZE WEEK IN Z.
Je kan met
LEGO alles
maken wat
in je hoofd
zit'
Blij dat er
zoveel
Zeeuwse
jongeren
waren'
2
Als kind
stond ik
vaak naast
mijn moeder
in de
keuken, dat
vond ze fijn
6 RUIGE KOST: 8 GUUS 17 BOZER OP
IN DE KEUKEN LANGERAERT: CORONA DAN
VAN EDWIN EN DIT IS EEN OP DE
PASKAL APART LANDJE KANKER'
k weet dat hij er ligt, tussen al de andere dessertlepels,
want ik heb hem er twee jaar geleden zelf neergelegd. Hij
is de enige in zijn soort, met een kunstzinnig handvat en
hij ligt daar verweesd. Hij is al oud en heeft meer dan
veertig jaar de vier monden van het gezin van mijn kin
dertijd bediend. Het is er niet aan te zien. Nu rust hij moe
derziel alleen in een bestekla in Ossenisse. Maar hij komt
van een la uit de Sint-Livinusstraat 61 in Elverdinge. Daar
lag hij waar hij hoorde, rinkelde dagelijks frivool tussen ge
lijkgestemden. Er gaat geen dag voorbij zonder dat ik hem
terloops zie, hem uit het plastic korfje van de vaatwas haal,
of hem in gedachten verzonken door de koffie met melk
roer. Telkens wil ik erin trappen, in de val van de herinne
ring, want dat is precies de reden waarom ik de lepel in de la
in Ossenisse heb gelegd.
Ik zie de lepel in de mond van mijn moeder, tussen haar
lippen, terwijl we op een winteravond samen voor de tele
visie zitten en het haardvuur knettert. We eten het dessert
dat ze even daarvoor in de keuken heeft bereid. Chocolade
mousse van Saroma, of vanillepudding van Imperial. De
kans is groot dat ik in de
keuken naast haar stond,
haar zelfs hielp met het
kloppen van het poeder in
de koude melk of haar de
bruine suikerpot aanreikte
die ze op de lauwe pudding
strooide. Als kind stond ik
vaak naast mijn moeder in
de keuken, dat vond ze fijn.
Als mijn ouders voor mij
aan tafel zaten en in stilte
van het dessert aten, keek ik
aandachtig naar wie de lepel
in zijn mond stak. Meestal
was dat moeder. Had ze een
zwak voor die lepel?
verhuisde de lepel naar de
mond van mijn vader. Ook
wij zaten samen in de zetel
en keken op eenzame win
teravonden naar de televisie,
terwijl het haardvuur knis
perde. We aten het dessert
dat ik even daarvoor in de
keuken had bereid. Ik wist
hoe het moest. Maar voor
mijn vader was het altijd va
nillepudding van Imperial,
want die vond hij het lek
kerst. Met wel twee lagen
speculaaskoekjes erin, het
koekje van de bovenste lag
zichtbaar.
op het kerkhof van Elverdinge en maak ik soms pudding
van Imperial voor mijn kinderen. Zowel vanille- als choco
ladepudding. Ik zie de lepels in hun monden; het zijn bijna
allemaal dezelfde, lepels met strakmetalen handvaten en
een gaatje aan het uiteinde. Ik pak mijn onverwoestbare le
pel die in de mond van mijn vader en moeder heeft gezeten,
loop naar de tafel en leg hem naast mijn kommetje. Mijn
kinderen slaan er geen acht op, weten niet dat in die lepel
mijn kindertijd verscholen ligt en met onzichtbare melan
cholie door de val van de herinnering waarin ik immer wil
trappen, steek ik de lepel in mijn mond en proef de pudding
van vroeger.
Lola Nouwens geeft aanstaande
woensdag van 15.00 tot 16.00 uur
voor kinderen van 7 tot en met 12
jaar een online Kids College in sa
menwerking met de ZB en Uni
versity College Roosevelt. Nou
wens won samen met Jan Penning
het RTL-programma LEGO Mas
ters. Met ruim 250 aanmeldingen
gaat ze haar avontuur met het pro
gramma bespreken en bouwtips
delen. Ze kijkt er erg naar uit.
,,Voordat het programma begon,
had ik nooit verwacht dat het zo
zou aanslaan", zegt ze. Uiteinde
lijk werd het een populair pro
gramma onder kinderen en vol
wassenen. ,,Toen ik de vraag kreeg
of ik hieraan mee wilde werken,
leek me dat super leuk. Ik heb er
varing met het geven van voor
lichting aan kinderen, dus dat
voordeel heb ik al. Eerst ga ik be
spreken wat er sinds het pro
gramma allemaal op mij af is geko
men. Daarna geef ik wat bouwtips
en vertel ik wat technieken die Jan
en ik gebruiken. Natuurlijk mogen
de kinderen achteraf ook vragen
stellen."
Het is volgens Nouwens van be
lang dat kinderen met de ge
kleurde blokjes spelen. ,,Je kan met
LEGO alles maken wat in je hoofd
zit. Kinderen leren dat ze meer
dere dingen kunnen doen met een
steentje. Zo zijn er setjes waarbij je
drie dingen kunt maken met een
beperkte hoeveelheid stenen. Daar
word je creatiever van."
De anti-discriminatie demonstra
tie op het Abdijplein in Middel
burg trok afgelopen maandag zo'n
achthonderd mensen. Daarnaast
stonden ongeveer tweehonderd
mensen buiten de poort. Ange-
lique Duijndam, voorzitter van
Keti Koti Zeeland, organiseerde de
demonstratie samen met Lisenne
Delgado en kijkt er met gemengde
gevoelens op terug. ,,We zijn
dankbaar dat er zoveel mensen
zijn gekomen, maar vinden het
ook jammer dat zo veel mensen er
niet bij konden zijn. We hadden
dat niet verwacht. Het laat zien
hoe veel mensen betrokken zijn,
maar ook hoe veel mensen onder
racisme lijden. Ook in Zeeland.
Zoals een oudere vrouw die ik tij
dens de demonstratie sprak. Zij
vertelde me dat ze jaren geleden
ook al demonstreerde, maar dat er
weinig is veranderd. We hebben
nu echt laten zien dat het klaar is."
Vrijwilligers tekenden vijfhon
derd kruizen op het plein, zodat de
mensen afstand van elkaar konden
houden. Duijndam is tevreden
over de manier waarop dat is ver
lopen. ,,Bijna iedereen kwam met
mondkapje op en hield zich aan de
afstand. Als iemand binnen kwam
zonder mondkapje, deelden wij er
een uit. De steun van de vrijwilli
gers was geweldig. We zijn blij dat
de gemeente Middelburg op eigen
initiatief nog eens driehonderd
mensen heeft toegelaten. Aan de
andere kant is het recht om te de
monstreren van het aantal mensen
dat niet naar binnen mocht ontno
men. Maar we hebben die mensen
wel gehoord. We zijn blij met het
hoge aantal Zeeuwse jongeren dat
aanwezig was."
S.v
ZATERDAG 13 JUNI 2020 GO
Toen ze gestorven was,
Nu liggen mijn vader en moeder in een betonnen kelder
Aanmelden voor het college kan
tot 15 juni door een mail te stu
ren naar junior@ucr.nl.
Kijkje fn een gorilla. Racisme: Hoe komen we hier uit?
KIEK! P 10-11 De racismediscussie woedt in volle hevigheid. Het
begon in de VS en nu zijn er in ons land ook
voortdurend demonstraties. Waarom twee 'vrije'
landen worstelen met hun slavernijverleden en nog
altijd discriminatie tolereren. P 12-17
