CORONAVIRUS
ECONOMIE 13
,,We maken ons daar grote zorgen
om. Daar slaat het virus hard toe. En
in veel van de landen kan de gezond
heidszorg een pandemie niet aan. We
hebben in Kenia en Rwanda zelf
noodhospitalen neergezet bij onze
theeplantages. Tot nu toe hebben we
ze niet hoeven te gebruiken, godzij
dank.''
,,We hebben ook besloten om al onze
kleine leveranciers versneld uit te be
talen, zodat zij cash hebben. En we
reldwijd worden acties ondernomen.
In de VS zijn de rijen voor de voed-
selbanken bijna groter dan in Afrika.
Ons voedingsbedrijf in de VS heeft
vorige week een national day of service
gehouden waarbij de hele dagpro
ductie aan de voedselbanken is gedo
neerd. Ook in Nederland steunen we
de voedselbanken. In Brazilië werken
we samen met Heineken bij de pro
ductie van handgel. Dat is daar op de
markt onder de merknaam Cif Hei-
neken. Handgel maakten we nauwe
lijks, nu op tientallen plekken. En we
doneren zeep. We hadden al langer
een programma om mensen te leren
hun handen te wassen.''
,,Empathie is in tijden van corona
nog belangrijker. Ik spreek meer
mensen dan ooit. We hebben elke
week een virtuele town hall. Voor de
crisis was dat eens per kwartaal. Dan
vertelde ik een verhaal dat werd ver
spreid onder de medewerkers. Sinds
de crisis houd ik live een korte infor
mele presentatie en kunnen mede
werkers vragen stellen. Duizenden
mensen bellen in om vragen te stel
len. Wat ik mis zijn de huisbezoeken.
Ik ga altijd bij mensen thuis op be
zoek om te kijken wat ze koken. Dat
kan nu niet. Gelukkig is er virtueel
veel mogelijk. Zo heb ik twee weken
geleden online meegekeken bij een
vrouw in de Indische stad Bangalore.
En volgende week bezoek ik virtueel
een vrouw in Boedapest.''
,,Ik ben blij te constateren dat het
voedselsysteem het wereldwijd heeft
gehouden. Wat ik zie is dat we nog
sneller naar een duurzame voedsel
voorziening moeten. Anders zullen
we door onder meer uitputting van
de bodem en klimaatverandering
niet in staat zijn 9 miljard mensen te
voeden in 2050. Unilever zet zich
daar hard voor in. Door de crisis zijn
een aantal trends duidelijker. Zo
neemt cocooning, thuis genieten, toe.
En er komt meer aandacht voor ge
zondheid en weerbaarheid. Mensen
willen waar voor hun geld, onze
merken moeten dus toegevoegde
waarde leveren. Tenslotte zie je dat
de bezorging is geëxplodeerd. Die
digitalisering zal doorzetten.''
nig geld om veel tegelijk in te kopen.
Toiletpapier bijvoorbeeld maken we
niet, maar we zagen wel dat overal
soep en pasta werd ingeslagen. Daar
naast zie je veel verschillen tussen
landen. In Nederland verkochten we
veel meer Unox-knakworsten. In En
geland werd heel veel drank ingesla
gen. En de Amerikanen hamsterden
op grote schaal ijs. Daar spelen we op
in.''
,,Bij Unilever werken wereldwijd
155.000 mensen. We hebben wel
overal ter wereld gezegd 'mensen
eerst'. Zo hebben we iedereen drie
maanden baangarantie gegeven, bij
voorbeeld ook de contractarbeiders
op de theeplantages. In India zijn we
het grootste voedselbedrijf. Daar
hebben we een paar moeilijke weken
gehad. We hebben daar 16.000 men
sen die ijs voor ons verkopen op
straat. Dat mag nu niet, dus die men
sen hebben geen inkomen. Die beta
len wij allemaal door. Vorige maand
hebben we de overname van voe-
dingsbedrijf Horlicks in India afge
rond. Door de lockdown konden de
partijen niet fysiek bijeenkomen.
Daarmee werd het volgens mij de
eerste grote geheel virtuele bedrijfs
overname ter wereld. We zien nu dat
China weer langzaam aantrekt. De
verkopen aan supermarkten zijn
weer op het oude peil, maar de verko
pen aan restaurants nog niet. Die zit
op 50 procent.''
dinsdag 2 juni 2020
Unilever zorgt voor personeel in
crisistijd. Hoe zit het met de an
dere betrokkenen?
Is uw rol als bestuursvoorzitter van
de voedingsdivisie ook veranderd?
Welke lessen trekt Unilever uit de
crisis?
Het virus slaat op bepaalde plek
ken harder toe dan elders. Hoe ga
je daar als multinational mee om?
Hoe kijken jullie naar Zuid-Amerika
en Afrika, de nieuwe brandhaarden
van coronabesmettingen?
Hanneke Faber:
,,We zien nu dat China
weer langzaam aan
trekt.' FOTO PIM RAS