Waxinelichtjes
EGBERT JAN
Egbert Jans kortetermijngeheugen wordt
slechter. Hij heeft het van geen vreemde.
misschien hun geld of bezittingen, wij
tellen herinneringen en avonturen."
Charles: ,,Dit chaletje kochten we voor
25.000 euro, de cv heb ik zelf aangelegd.
En we hebben een houten boshuisje in
Putten, dat kochten we twee jaar
geleden voor 18.000 euro. We hebben
geen hypotheek. In Putten zijn we
meestal kort, omdat we onze ouders
graag bezoeken en helpen.''
Yvonne: ,,We hebben veel samen
gereisd in campers en kunnen prima
maanden op een paar vierkante meter
samenleven. Onze aankopen en
carrièrewendingen gebeuren vaak
intuïtief. Zo zijn we twee keer vrijwilli
ger geweest bij de Olympische Spelen
en we hebben een jaar als hotelmana
gers in China gewerkt. In die positie
ging ik finaal over m'n grenzen.''
Charles: ,,Ik kocht eens een Mercedes
waarvoor een vrachtwagenrijbewijs
nodig is en dat had ik nog niet. Maar het
voelde goed, dus deden we het.''
Yvonne: ,,We gingen best vaak uit eten,
maar nu inkomsten wegvallen, doen we
dat niet meer. Als er geld is, geven we
het gemakkelijk uit en als het er even
niet is, passen we ons makkelijk aan.''
Charles: ,,De coronatoestanden maken
me wel wat onrustig. Normaal gespro
ken zou ik bezig zijn met mijn volgende
reis. Tegelijkertijd besef ik dat we hier
prima zitten, we hebben hier vaak een
vakantiegevoel.''
Yvonne: ,,Ik lees weleens dat mensen
honderden euro's per maand uitgeven
aan kleding. Dat doen wij nooit. En de
spullen die hier staan, zijn vooral
tweedehands en nog prima.''
Charles: ,,Wij vliegen wel vaker dan de
gemiddelde Nederlander.''
Yvonne: „Reizen maakt je rijker. We
leren van andere mensen en gewoontes,
koesteren vriendschappen over de hele
wereld en genieten op de prachtigste
plekken.''
Charles: ,,Toen ik freelance fotograaf
werd, begon ik met nul inkomsten, dus
deze situatie is niet nieuw voor me. Ik
hoop dat we in juli weer beginnen.''
Yvonne: ,,Het liefst zijn we met
mensen in de weer. Onuitwisbare
ervaringen delen, daar draait het om.''
Kort voor mijn vader overleed
kwam ik op een avond binnen bij
mijn ouders, beiden rond de 90 jaar.
Ze woonden nog zelfstandig.
,,Mama is wat in de war vandaag'',
zei m'n vader. Er zaten etensresten
op zijn bovenlip.
In zijn stem klonk voldoening
door. Ze was een boodschap gaan
doen aan de overkant. Om één
artikel ging het. Ze kon niet op
de naam komen. Bij de toonbank
hadden diverse klanten geprobeerd
haar te helpen. Vergeefs.
Mijn moeder was terug naar
huis gegaan, waar het woord haar
te binnen schoot. Rechtsomkeert
gemaakt, maar bij de toonbank was
ze het weer kwijt. Dit herhaalde
zich nog eenmaal. M'n vader
vertelde dit, de wederhelft zat er
aangeslagen bij.
,,Welk artikel was het dan?'' vroeg
ik. De glans van leedvermaak verliet
vaders gezicht. Hij kon er niet
opkomen.
concentratie. Soms bedenk ik
bovenaan de trap iets, onderaan is
het gewist. Voorgoed.
Ook heb ik extreem veel moeite
met namen. Het komt voor dat ik
tegenover iemand zit die ik al jaren
goed ken. Ik hou het gesprek gaande
en graai intussen wanhopig in de
modderpoel van het bewustzijn.
Hoe heet ze?
'Ze' ja - vreemd genoeg heb ik het
vooral bij vrouwen.
Voor een pubquiz of triviant moet
je mij niet uitnodigen. 'Wie speelde
van 1994 tot 1999 de rol van Jessica
Harmsen in GTST?' Ik zie haar voor
me, de naam is een icoon in het
collectief geheugen. Kansloos.
Sinds die avond bij mijn achter
hun facade snel aftakelende ouders
heb ik zelf moeite met de naam van
dat artikel. Ook terwijl ik dit schrijf.
Hoe heet 't ook weer?
Het brandt, het flakkert.
Graag vertel ik in gezelschap
dat mijn kortetermijnge
heugen slechter wordt. Ik
vraag me weleens af
waarom, misschien om
interessant te doen.
Mensen kunnen in hun
kortetermijngeheugen
hooguit vier, vijf gegevens
opslaan, schijnt het. Bij
mij zijn dat er twee, drie,
en dan bij opperste
Ook meedoen? Stuur een mail naar
geldengeluk@dpgmedia.nl
cc
Egbert Jan Riethof (65) is
journalist. Hij heeft een
dochter (27) en een zoon
(25). Egbert Jan woont in
z'n eentje in een huis met
drie verdiepingen.
ZATERDAG 30 MEI 2020 7
