Jan Vantoortelboom
De scheldende mens
In het nieuws
Donderdag kan eindelijk de vlag uit
DEZE WEEK IN Z.
'Het is
natuurlijk
jammer dat
het laatste
jaar op
deze
manier
werd
afgebroken
2
Op een
verwarde
dag vergat ik
op die knop
te drukken
6 DICKY 8 ZEEUWSE 17 MIRJAM
WATTIMENA MUSEA GAAN WILLEMSEN
IS EEN ECHTE VOORZICHTIG HEEFT GEEN
DOORZETTER WEER OPEN GEEN LATER
Vorige woensdag was het warm, zo warm dat ik zat
te stomen in mijn auto die ik bij gebrek aan een
schaduwrijke plek in de volle zon had geparkeerd.
Terwijl ik wachtte tot school uit was, opende ik
de autoruit en keek naar het gras aan de overkant
van de weg dat begon te verdorren. Ik zat een poos in ge
dachten verzonken, toen ik drie dikbuikige fietsers in korte,
felgekleurde shorts aan zag komen. Ze hadden makkelijk
naast elkaar kunnen fietsen, maar ze verkozen netjes achter
elkaar te blijven. Toen ze dicht genoeg genaderd waren zag
ik dat ze alle drie het syndroom van Down hadden. Ze droe
gen geen helm, er was geen begeleiding en in tegenstelling
tot wat ik altijd had gehoord over die mensen, namelijk dat
ze goedlachs en goedgehumeurd waren, scholden de voor
ste twee elkaar verrot. Het zou me niet verbaasd hebben als
ze bovenop hun genetische afwijking ook nog eens behept
waren met een fenomenaal indrukwekkende scheld- en
vloektic. Slechts een paar meter achter hen fietste een Afri
kaanse vrouw, maar niet voor lang, want ze wilde waar
schijnlijk haar oren niet geloven, gaf plankgas en stak de
scheldende mannen stampend voorbij.
Ik moest denken aan mijn
eerste echte vakantie
baantje in het pretpark Bel-
lewaerde. Ik was 16 en via al
lerlei prutsjobjes zoals pa
pier rapen met een lang
tangachtig voorwerp en het
uitdelen van juten zakken bij
de glooiende glijbanen werd
ik op een goede morgen ge
promoot tot bediener van
het knoppenpaneel van de
bootjes bij de junglerivier.
Het waren redelijk grote
bootjes met rieten daken en
wel plaats voor vijftien men
sen en via een systeem van
kanalen werden de bootjes
door een stalen kabel over
een onderwaterspoor voort
getrokken, terwijl de men
sen zich vergaapten aan tafe
relen uit Het zoemende ei van
de striphelden Suske en
Wiske. Deze boottochtjes
waren favoriet onder de ou
den van dagen, jonge ouders
met baby's en begeleide
groepen van zwakbegaafden
en mentaal gehandicapten.
Er was slechts één knop die
werkelijk van belang was,
namelijk de knop die de wa
terval waaronder de bootjes
doorvoeren moest doen
stoppen. Op een verwarde
dag vergat ik op die knop te
drukken en toen het bootje gevuld met een groep volwasse
nen met het Down syndroom en hun begeleiders terug
kwamen stond er tien centimeter water in en leken de
doorweekte inzittenden eerder op een groep drenkelingen
dan op kirrende pretparkbezoekers. Toch kon de pret niet
op, want de mentaal gehandicapten joelden van plezier,
maar de begeleiders scholden me op zeer energieke en ori
ginele wijze de huid vol.
De volgende ochtend bleek ik een nieuw baantje te heb
ben. Ik mocht de trotse mascotte van Bellewaerde zijn, KO
NING LEEUW, en bijgevolg moest ik de hele snikhete dag
in een dik leeuwenpak door het park banjeren met een kop
van wel vijftien kilo op mijn schouders om op de foto te
gaan met ambetante kinderen die er niets leukers op had
den gevonden dan aan mijn manen te trekken, zodat ik die
zware leeuwenkop regelmatig tegen mijn voortanden
kreeg. Ik schold ze dan ook maar verrot, die kinderen.
Hulst. FOTO PRIVÉ
Voor veel examenleerlingen kan
donderdag de vlag uit want dan is
het de nationale dag voor ge
slaagde scholieren. Ook voor
Fenna Capelle (17) uit Zuiddorpe.
Normaal gesproken zou zij deze
periode in spanning afwachten of
ze wel of niet geslaagd zou zijn.
Doordat haar examenjaar door de
coronacrisis noodgedwongen
werd afgebroken, weet ze op basis
van de resultaten van haar school
examens al zeker dat ze geslaagd is
voor het gymnasium op het Rey-
naertcollege in Hulst.
,,Het is natuurlijk jammer dat
het laatste jaar op deze manier
werd afgebroken", zegt Fenna,
,,maar ergens was het ook wel een
opluchting. Door de centrale eind
examens had het namelijk nog
best spannend kunnen worden
aangezien wiskunde een pro
bleemvak voor mij was. De span
ning en stress die je met zijn allen
hebt tijdens die periode horen er
wel bij. Het is jammer dat ik dat
heb gemist. Het voelt gewoon niet
alsof het examenjaar is afgesloten.
Wat veel generaties voor mij wel
hebben meegemaakt, maak ik niet
mee. Maar ik ben onwijs blij dat ik
geslaagd ben."
Dat gaat ze donderdag toch zo
normaal mogelijk proberen te vie
ren. ,,Hoewel ik al een lange tijd
weet dat ik geslaagd ben, heb ik
het nog niet gevierd. Dat voelde
door deze situatie toch nog raar en
voorbarig. Donderdag ga ik het
vieren met vrienden, familie, ge
bak en natuurlijk de vlag die uit
gaat. Wel in de tuin, want dan
kunnen we afstand houden."
Na de zomer blijft ze dicht bij
huis want ze gaat in Middelburg
studeren aan het University Col
lege Roosevelt. ,,Ik ga een Bachelor
volgen van drie jaar met de vakken
taalkunde, journalistiek, literatuur
en retoriek. Dan ga ik op kamers
wonen in het Bagijnhof. Dan ben
ik toch nog lekker dicht bij huis,
maar woon ik wel op mezelf. Daar
heb ik erg veel zin in. Gelukkig heb
ik een grote familie, dus de spullen
en meubels verzamelen zal wel
goed komen. Ik kijk er erg naar uit.
Eerst nog een feestje vieren en
mijn diploma ophalen."
Horecapoppen.
KIEK! P10-11
Het verdriet van Heerde
ZATERDAG 30 MEI 2020 GO
Fenna Capelle viert
donderdag dat ze
geslaagd is voor het
gymnasium op het
Reynaertcollege in
Het coronavirus sloeg keihard toe in het Gelderse
Heerde. In het dorp overleden zestig tot tachtig mensen.
Een reconstructie. P 13-17
