CORONAVIRUS
12 NIEUWS
STUDENTEN (VERZORGINGS)HUIS
In het begin
dacht ik:
is het wel
veilig dat ik
hier blijf
wonen?
Studenten Yvonne, Ellen en Bernice
wonen in een zorgcentrum, samen met
ouderen. Dat is best heftig in coronatijd.
,,De gemoedelijkheid is weg.''
Wat Bernice Strijker (inzet, foto is
voor de coronacrisis gemaakt) in
Huis Assendorp in Zwolle het meest
opvalt sinds de coronaregels ingin
gen, is de stilte. ,,Als ik thuiskom, zie
ik normaal overal groepjes mensen
gezellig bij elkaar zitten. We groeten
elkaar, maken een praatje. Nu is het
helemaal leeg. Het persoonlijke, de
gemoedelijkheid is weg."
Klein gebaar
Bernice (24) woont al vijfjaar in het
verzorgingshuis en borrelt en eet
graag samen met bewoners. Nu doet
ze boodschappen voor hen, maar
een-op-eencontact is er om veilig
heidsredenen niet. „Laatst heb ik wel
voor alle bewoners chocola bij hun
deur gelegd, om toch te laten weten
dat ik aan ze denk. Deze periode is
voor mij wel een eyeopener. Je kunt
met een klein gebaar het verschil
maken. Dat wil ik zeker vasthouden
als alles straks weer 'normaal' is.
Deze mensen verdienen het om aan
dacht te krijgen.''
In beide tehuizen heeft corona
slachtoffers geëist. Bernice: ,,Mijn
directe buurman is overleden. De
man van wie ik altijd de televisie
hoorde. Het ging heel snel, ineens
was hij er niet meer. Daar was ik wel
kapot van. Twee anderen zijn ook
ziek geworden maar die zijn gelukkig
goed hersteld.''
Ook op de afdeling van Yvonne
Okkema in Humanitas overleed een
directe buurvrouw en werden enkele
andere bewoners ziek. In het deel
waar Ellen Klein Hofmeijer woont,
zijn nu geen zieke bewoners.
,,Als iemand klachten heeft of
hoest, wordt een sticker van een rode
hand op de deur geplakt als waar
schuwing voor de rest van de bewo
ners. Als ik thuiskom en door de gang
loop, hoop ik altijd dat ik geen
nieuwe rode handen zie. Gelukkig
gaat het nu de goede kant op bij ons.''
Ze woont te midden
van de 75-plussers en
daar geniet Yvonne
Okkema (22) enorm
van. Ze ondernam
altijd van alles met
'haar' ouderen. Naar de markt, samen
eten, spelletjes doen. Nu zitten de
bewoners van woon- en zorgcen
trum Humanitas in Deventer al twee
maanden op hun kamer en wil
Yvonne nog meer dan anders een
goede buur zijn. ,,Al mijn vrije uur
tjes breng ik met de bewoners door.''
Het is een prachtig concept. Laat
studenten wonen in een zorgcen
trum tussen de oudere bewoners in,
en laat ze meedraaien met sociale
activiteiten. Humanitas in Deventer
doet het al jaren. De zes woonstu-
denten doen minimaal dertig uur
vrijwilligerswerk in de maand. Ook
in Huis Assendorp in Zwolle wonen
jong en oud door elkaar en
wordt er gezellig samen
geborreld en gekookt.
Dat het echt sdmenwo-
nen is, werd aan het be
gin van de coronacrisis
duidelijk. Want de maat
regelen die werden geno
men om de bewoners van
zorgcentra te beschermen,
raken ook de student-bewoners. Ook
zij mogen geen bezoek meer ontvan
gen. Naar buiten mag nog wel, maar
ze moeten extra zorgvuldig zijn in
het naleven van de regels.
Broodmaaltijd
,,In het begin dacht ik: is het wel vei
lig dat ik hier blijf wonen?'' vertelt El
len Klein Hofmeijer (23), die eerder
dit jaar haar intrek nam in Humanitas
in Deventer. ,,Daar zat ik echt wel
mee. Het laatste wat je wilt, is dat jij
het virus mee naar binnen neemt.
Dus ik houd me extra goed aan alle
regels, ik vermijd drukke plekken en
zie weinig andere mensen.''
Voor de bewoners vielen alle vaste
gezamenlijke activiteiten weg.
Yvonne Okkema: ,,Normaal verzor-
gen wij elke dag de broodmaaltijd.
Nu eet iedereen op zijn kamer. Ook
gezamenlijke dingen als bingo of een
wandeling maken kunnen niet meer.
Gelukkig kunnen wij nog wel een-
op-een met de bewoners in contact
komen, als we maar 1,5 meter afstand
houden. Dat is heel erg fijn. Al breng
je maar even een kopje thee.''
Puzzel
,,Mensen vinden het ontzettend fijn
dat er aan hen gedacht wordt. Ik vind
het hartverscheurend dat de bewo
ners nu zo veel alleen zijn. Op mijn
gang wonen ook enkele mensen
met dementie en voor hen is het
helemaal moeilijk te begrijpen wat er
nu gaande is. Ik probeer alle vrije
uurtjes aan de ouderen te besteden.
Dat is best een puzzel, want ik doe
ook nog een fulltime stage vanuit
huis.''
Ook Ellen Klein Hofmeijer
«teekt alle vrije tijd in de
contacten met bewoners.
,,Soms moet je even goed
nadenken wat wel en
niet kan, maar meestal
vinden we er wel wat op.
En mensen zijn al blij met
leine dingen. Als je er maar
even bént."
De studenten in Humanitas maken
zich sinds het uitbreken van de coro
nacrisis ook op allerlei andere manie
ren nuttig. Ze doen boodschappen
voor de bewoners, houden een oogje
in het zeil voor de zorgmedewerkers
en helpen bij het zo nodige contact
met de buitenwereld. Er is inmiddels
een plek gecreëerd waar bewoners
achter glas via een geluidsverbinding
met bezoekers van buiten kunnen
spreken.
Mobieltje
,,Sommige bewoners hebben nu een
mobieltje gekregen om contact te
kunnen hebben met hun familie'',
zegt Ellen Klein Hofmeijer. ,,Dan kan
ik ze mooi helpen om zo'n ding aan
de praat te krijgen.''
zaterdag 30 mei 2020
GO
MYvonne
Okkema
op bezoek
bij me
vrouw
Vosmeijer.
Beiden
wonen ze
in Humani-
tas in De
venter.
PRIVÉFOTO
M Ellen
Klein Hof-
meijer met
haar buur
man Gerrit
van der
Vegt (93).
FOTO RONALD
HISSINK
- Ellen Klein Hofmeijer,
student
'Ineens was
de buurman
overleden'
Francisca Muller
