CORONAVIRUS Je bereidt je toch altijd op de verkeerde crisis voor 7 Patiënten onderschatten vaak de ernst van een corona-infectie. Dat ondervindt de voorzitter van de landelijke longartsen vereniging Leon van den Toorn. ,,Als ik ze vertel hoe ernstig de longen eruit zien, zie ik angst in hun ogen.'' Met gehaaste tred loopt longarts Leon van den Toorn door de lange, hoge gangen van het Rotterdamse Eras mus MC. Op de longafdeling op de vierde verdieping laat hij op twee grote schermen de dramatische schade zien die corona kan aan richten in de longen. Waar bij een longfoto van een gezond persoon de longen grijzig en egaal zijn, is bij een ex-corona patiënt in beide longen een dikke rand met allemaal witte strepen te zien. ,,Wat je hier ziet lijkt bijna een honingraat'', zegt hij, terwijl hij de littekens aan de randen van de longen aanwijst. ,,Er ontstaat een soort littekenvorming, dat noemen we longfibrose. De lon gen krimpen en het longweefsel wordt stugger, waardoor het moeilijker is om voldoende zuur stof binnen te krijgen.'' Mensen die opgenomen worden wegens een corona-infectie besef fen volgens hem vaak niet hoe ernstig de situatie is. ,,Mensen zeggen dan: het gaat wel, terwijl jij net een foto hebt gezien waarvan je denkt: het gaat helemaal niet! Als ik dan vertel hoe ernstig het beeld van de longen eruit ziet, zie ik angst in de ogen: word ik er ook zo één op de ic?'' Prognose Volgens Van den Toorn is het dan een dubbeltje op zijn kant. ,,Óf de patiënt herstelt geleidelijk óf het gaat na een aantal dagen alsnog mis. Ook hebben we in de afgelo pen maanden gezien dat deze pa tiënten vaak longembolieën krij gen, dat is stolselvorming in de longvaten. Dit maakt de prognose nog onzekerder. Als er maar één bezoeker per dag mag komen en mensen bijvoorbeeld meer kinde ren hebben, is dat vreselijk. We denken dat ook dat dit het herstel niet ten goede komt. Er zijn men- sen die nog twee van hun kinde ren hebben gezien en de rest niet. Dat is rampzalig.'' Degenen die corona hebben overleefd, onderschatten volgens hem ook vaak het blijvende letsel dat het virus kan veroorzaken. „Patiënten die de ic-opname heb- Van de overlevenden op de ic gaat vrijwel 100 procent met restschade naar huis ben doorstaan, gaan na een her stelperiode op de verpleegafde- ling, regelmatig met zuurstof naar huis.'' Dat betekent 24 uur per dag aan een kastje en permanent een slangetje in hun neus. ,,Misschien kun je niet naar huis, maar moet je naar een verpleeghuis of een reva- lidatiekliniek. De grootste groep zijn zestigplussers, maar er zitten ook jongeren tussen. We werken hiervoor nauw samen met revali datieartsen uit de centra voor lon- grevalidatie, daarvan zijn er vijf in Nederland.'' Blijvend letsel Hoeveel mensen er permanente problemen aan overhouden, weet Van den Toorn niet precies. ,,Als je een schatting moet maken, kom je er wellicht op uit dat er honderden tot mogelijk duizenden mensen in Nederland zullen zijn die door co rona kampen met blijvend letsel aan de longen. Van de mensen die de ic hebben overleefd gaat vrijwel 100 procent met restschade naar huis. Van andere coronavirussen zoals Sars en Mers weten we dat ongeveer de helft van de mensen die in het ziekenhuis lag - maar niet op de ic - langdurig tot per manent longafwijkingen houdt. Daarom is het belangrijk dat we bij corona alle patiënten die ontslagen worden uit het ziekenhuis zo goed mogelijk en op dezelfde manier volgen met bijvoorbeeld longfunc- tieonderzoek en foto's. Dan kun nen we over ongeveer een halfjaar zeggen wat er nu echt is overge bleven van de longschade.'' Kasplantje De mensen die thuis corona door maken en weinig klachten hebben - een aantal dagen snotteren, hoesten en koorts - houden vol gens de longarts 'waarschijnlijk geen restschade over'. ,,Maar we moeten ook bij deze groep bedacht zijn op aanhoudende klachten. We hebben nu geen idee hoe groot die groep is. Als je 6 weken na het be gin van coronaklachten nog altijd niet goed de trap op kunt, is dat een reden voor verder onderzoek bij de longarts. Als je een stukje longinhoud verliest, wil dat niet zeggen dat je meteen een kas plantje bent. Maar in de meest ernstige gevallen kunnen mensen nog geen 2 meter lopen, en dan zijn ze al kortademig. In sommige gevallen kan het de helft van de longinhoud schelen en wordt nog maar een derde van de zuurstof opgenomen.'' Zelfs aan permanente schade bij longfibrose kunnen de artsen wat doen, zegt hij. „Mogelijk met fi- broseremmers, die worden al jaren gebruikt voor andere vormen van longfibrose. Met een revalidatie- traject kun je de conditie en spier- functie weer opbouwen. Je moet per patiënt bekijken wat de beste opties zijn qua behandeling en be geleiding. Hoe dan ook moeten we de patiënten die corona hebben gehad niet in de steek laten.'' on Frank Poorthuis 3^ Duitsland IN QUARANTAINE De kleintjes zijn weer naar school geweest. Voor het eerst sinds 13 maart. Dat zijn tien weken, langer dan welke schoolva kantie ook. En het was een feest. We hadden natuurlijk niet anders ver wacht. Maar het was toch mede waarom ik zover weg van ze ben nu, dus da's fijn. De kleinste kwam om acht uur vanmorgen op het schoolplein haar meest gemiste vriendinnetje tegen en heeft de hele dag haar handje niet meer losgelaten. Ze was in de klas even bijzonder want 'het meisje dat later aansloot' en de favoriet bij elk spelletje. De juf stuurde een filmpje waarop duidelijk werd hoe gelukkig ze ronddartelde. Enfin, ze zit een vriendenboekje in te vullen aan de keukentafel wanneer ik bel, en heeft daardoor even geen tijd voor me. Van haar oudere zus hoor ik dat ook zij een topdag had. 'Zo leuk, papa!' Goeie zaak dus. Klaar. Ik kijk daarna routineus (dat is m'n werk, hè) even naar de sterftecijfers van de dag: 26 doden. Meer dan maandag, maar vooralsnog geen re den tot paniek. Want we weten in middels dat de weekenddoden later binnenkomen. De kennis die je je ei gen maakt. Het is alsof je zelf meteo roloog bent geworden en aan de cu muluswolk kunt zien hoeveel regen eruit gaat vallen. Wat deze cijfers in elk geval laten zien is dat het veel be ter gaat dan een paar weken geleden. Ja, het gaat er langzamerhand weer een beetje gewoon uitzien in Neder land. Behalve dat er nog geen vaccin tegen corona is en we tevens zien dat de besmettingsbrandhaarden ver schoven zijn van Brabant naar de grote steden, Rotterdam met name, waarnaar ik over enkele weken weer terugkeer. De rationaliteit van dat be- Tot voor kort waren we met z'n allen bang voor de klimaat verandering. Hoe is 't daarmee überhaupt? sluit is natuurlijk überhaupt ver te zoeken. Tegen de tijd dat ik terug kom, gaat het pas echt los in Neder land. Op 1 juni mogen de terrassen en restaurants open, 8 juni gaan de ba sisscholen normaal draaien. Maar als deze crisis me iets geleerd heeft, is het om niet te ver vooruit te kijken. Een week is al een eind. Je be reidt je in dit leven sowieso altijd op de verkeerde crisis voor. Tot voor kort waren we met z'n allen bang voor de klimaatverandering. Hoe is 't daar mee überhaupt? Iemand nog geïnte resseerd? De vluchtelingenstroom uit Azië en Afrika? De baard van Wil- lem-Alexander? Nou dan. We vieren eerst even dat het een topdag op school was. Dankjewel ook, juffen en meesters. donderdag 28 mei 2020 GO 'Sommige mensen kunnen nog geen 2 meter meer lopen' Longarts Leon van den Toorn wijst de schade aan op de long van een coronapatiënt. foto marco de swart Marcia Nieuwenhuis Rotterdam - Leon van den Toorn, longarts y F Net als veel Nederlanders blijft jour nalist Frank Poorthuis thuis. Frank zit in de risicogroep. Verslag van dag 75.

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2020 | | pagina 7