50 jaar na dato nog eens terug en oordeelt hard, ook over zijn eigen spel
m
21
woensdag 6 mei 2020
ft
landgenoot Franz Hasil al naar de
Kuip had gehaald. Maar coach en
speler bleken elkaar voortreffelijk
aan te voelen. ,,Ik had zo veel res
pect voor Happel. Die man was zo
slim. We speelden vaak tennis-
voetbal. Een geweldig spel, drie
tegen drie. Ik speelde met Wim
Jansen en Rinus Israël. We deden
het echt op leven en dood, partijen
werden geregeld gestaakt. Maar
Happel kon het zelf ook heel goed
en deed af en toe mee. Ik speelde
niet graag met hem. Als hij voor
stond, ging hij lopen showen. Bal
letje over zijn schouder laten rol
len en zo. Werd ik knettergek van.
,,Zijn wedstrijdbesprekingen
duurden hooguit een paar minu
ten. Maar hij zei wat hij moest zeg
gen. Voor AC Milan-uit nam hij
mij mee naar San Siro om Milan te
bekijken. Op dat moment was dat
voor velen het beste elftal van de
wereld. Ajax was een jaar eerder
in de finale met 4-1 van de mat
geveegd door die gasten.
,,Met Happel bekeek ik de derby
tegen Inter en hij was niet onder
de indruk. Nou was hij dat zelden,
hoor. Later dat jaar speelden we
bijvoorbeeld in Argentinië tegen
Estudiantes de La Plata om de
wereldbeker. Het was, zeg maar,
een beetje hectisch in dat La Plata,
haha. Theo Laseroms zei in de
kleedkamer tegen Israël: 'Waren
we er maar nooit aan begonnen
hè, Rinus?' Happel had dat gevoel
helemaal niet. Eenmaal op het
veld was het oorlog. Op de tribu
nes vijlden ze van die muntjes
scherp en die kegelden ze dan zo
richting je hoofd. Jan Boskamp
kreeg er één boven op zijn kiets,
hij zat helemaal onder het bloed.
Happel grinnikte en zei dat dat
grote hoofd van Boskamp ook niet
te missen was. Die Argentijnen
zagen Boskamp volgens hem als
een enorme spaarpot. En over die
munt zei hij: 'Heb je in elk geval al
wat verdiend, Boskamp'. Ik vond
dat cynisme fantastisch.''
Ik liet mij niet
kapot lopen door
die jongen, dat
was mijn eer te
na, en dat wist
Happel gewoon
-Willem van
Hanegem (76)
In de Kuip gaf Feyenoord vol gas
tegen Estudiantes, herinnert Van
Hanegem zich. ,,Maar dat deden zij
ook. Als je naar rechts keek, kreeg
je hem van links. Een elleboog, een
stomp. Nee, ik werd niet
kwaad, ik vond
vooral dat ik beter
moest opletten.
Happel vond
dat ook."
De dubbele
ontmoeting
met de Argen
tijnen, dat was
voor Feyen-
oord de bonus
voor het
schitte
rende
Eu
ropese seizoen 1969/1970. KR
Reykjavik, AC Milan, Vorwdrts
Berlin, Legia Warschau, Celtic. ,,In
Warschau speelden we letterlijk in
de blubber'', vertelt Van Hanegem.
,,Dat kostte Ruud Geels zijn plek
in de selectie voor de finale tegen
Celtic. Happel was daar bikkelhard
in. Israël en Laseroms waren na
die wedstrijd onherkenbaar, ze za
ten van top tot teen onder de blub
ber. Geels, die was ingevallen, had
geen spatje modder op zijn
broekje. Ik zag Happel naar hem
kijken en ik wist: die heeft hij niet
meer nodig. Dat was hard. Nee, dat
had ik zelf als trainer nooit gedaan.
Eddy Treijtel had tegen Ajax ge
blunderd en ook hij kon de finale
tegen Celtic vergeten. Achteraf
heb ik daar vaak aan gedacht. Die
finale, dat was geen jaarlijks terug
kerend partijtje, hè? Maar Happel
schrapte die twee namen zonder
met zijn ogen te knipperen.''
Eigen weg
De Oostenrijkse coach ging altijd
zijn eigen weg, illustreert Van Ha-
negem met een anekdote. ,,Als we
een buffet hadden met de selectie
en de hele hofhouding van Feyen-
oord was weer eens uitgerukt, in
clusief tweede secretaris, derde
penningmeester en vicevoorzitter,
dan keken we allemaal naar hem.
'Kom, wir gaan weg', zei hij dan.
Schitterend. Wat een gezag.
,,Pas op het einde durfden men
sen iets bij Happel. Zo werd hij
verlinkt toen hij in de Witte de
Withstraat in Rotterdam een bier
tje te veel had gedronken en in zijn
auto door de Maastunnel naar huis
terugreed. Hij moest als straf naar
Bankenbosch, een verbannings
oord in Veenhuizen voor mensen
die te diep in het glaasje hadden
gekeken. Daar moest Happel vol
gens mij ook houthakken. Daar
werden in elk geval grappen over
gemaakt, door spelers die er niet
veel van konden. Die gasten wilde
ik echt over de omheining schop
pen.''
De finale tegen Celtic werd een
volksfeest. Van Hanegem onder
ging het in relatieve rust: ,,Ik ben
naar binnen gegaan en op de mas
sagetafel gaan liggen. Ik pakte een
sigaretje en hoopte dat Happel dit
niet het moment vond om boetes
uit te delen. Hij liep daar wel altijd
rond, met dat kammetje waar hij
steeds zijn haar mee fatsoe
neerde.''
,,Dat we in San Siro wonnen was
extra mooi. Het Italiaanse voetbal
heeft mij altijd getrokken. Milan,
Juventus, Inter. Later Fiorentina.
En vooral AS Roma, daar keek ik zo
graag naar. Feyenoord speelde ja
ren later op het Amsterdam Tour
nament tegen die ploeg, in 1983.
Na afloop kwamen Roberto Falcao
en Toninho Cerezo naar mij toe.
Internationals van het schitte
rende Brazilië van het WK 1982.
Gaf die Cerezo mij opeens z'n trai
ningsjack. Vond ik mooi. Of ik dat
jack nog heb? Nee joh, weggege
ven. Ik zei toch, ik heb helemaal
niets bewaard. Nee, ook niet uit
1970.''
GO
veel beter dan in finale'
