Twee clubs,
zelfde DNA,
eeuwige band
Willem van Hanegem keek Feyenoord-Celtic
'Brox riep: Laat die Europa Cup maar zitten'
20
ri v
Vandaag precies 50 jaar geleden
won Feyenoord als eerste Nederlandse
club de Europa Cup 1. In San Siro werd
Celtic met 2-1 verslagen. Oud-speler
Willem van Hanegem kijkt terug naar de
dag die Rotterdam in vervoering bracht.
In een wereld zonder corona zou
de winnende goal van Ove Kind-
vall tijdens Feyenoord-Celtic van
daag nog vaak zijn herbeleefd, er
gens onderweg tussen het Ver
enigd Koninkrijk en Italië. Een
groepje Schotse fans had zich
voorgenomen de 'Road to Milan'
nog eens dunnetjes over te doen.
Per fiets, een kleine 1.900 kilome
ter trappen vanuit Glasgow.
En aanhangers van de Rotter
damse club waren van harte uit
genodigd de Schotten te vergezel
len. ,,Dat zegt veel over hoe de Eu
ropacup 1-finale vijftig jaar na dato
nog leeft", zegt Remco Raven
horst, voorzitter van supporters
club De Feijenoorder.
Wim Jansen is nog
altijd een god voor
Celtic-fans. Passend
bij hoe dat gaat bij die
club en bij Feyenoord
Feyenoord en Celtic. Ze hebben
meer overeenkomsten dan ver
schillen. Vanwege die hang naar
dat verleden, waarin de grootste
Europese triomfen werden be
haald (Celtic won zijn enige Eu
ropa Cup 1 in 1967). Maar ook van
wege hun oorsprong in havenste
den, waar van oudsher een men
taliteit heerst van 'schouders er
onder'. Van je niet interessanter
voordoen dan je bent.
Clichés, jazeker. Maar je ziet ze
ondubbelzinnig terug in hoe zo
wel Feyenoord- als Celtic-aan
hangers naar voetbal kijken, stelt
Pierre van Hooijdonk. ,,Het is
geen toeval dat Henrik Larsson zo
populair was in zowel Rotterdam
als Glasgow. Hij was in zekere zin
de supporter die voor zijn lieve
lingsclub mócht spelen. Dat waar
deerden de fans."
En zo waren er meer Feyenoor-
ders die bij Celtic in de smaak vie
len, zoals Regi Blinker, Bobby
Petta en Glenn Loovens. ,,En ver
geet Wim Jansen niet", zegt Van
Hooijdonk, doelend op de oer-
Feyenoorder die de Schotse club
in 1998 naar het eerste landskam
pioenschap in tien jaar tijd leidde
en daarmee voorkwam dat aarts
rivaal Rangers het record van ne
gen titels op rij verbeterde. Van
Hooijdonk: ,,En dat betekent daar
wat, hoor. Nog altijd is Wim een
god voor Celtic-fans. Passend bij
hoe dat gaat bij die club en bij Fey-
enoord. Je bent er niet zomaar een
publiekslieveling als ze je in hun
harten hebben gesloten. Je bent
voor altijd één van hen."
Van Hooijdonk weet waarover
hij praat. Juist omdat de oud-spits
zelf ook zo'n held is bij beide
clubs. ,,Karakterologisch zijn het
gelijksoortige clubs. Dat voel je in
de kleedkamer en dat zie je terug
op de tribunes.''
Het kan er heus weleens stil
zijn, zegt Van Hooijdonk, maar de
beleving is altijd intens. ,,De be
trokkenheid van de mensen komt
uit het hart, het zijn geen toneel
stukjes die ze opvoeren. Zet een
Feyenoord-fan in Celtic Park en
hij voelt zich thuis. Andersom ge
nieten bevriende Celtic-fans ook
altijd wanneer ik ze meeneem
naar de Kuip. De Europacup 1-fi-
nale zal daar zeker een rol in spe
len. Toch denk ik dat de onder
linge sympathie vooral zit in het
identieke club-DNA: rauw, puur,
écht. Voor een voetballer zijn dat
de mooiste clubs."
,,Onze band met Celtic een
vriendschap noemen zou over
dreven zijn", stelt Remco Raven
horst.
,Ik denk wel dat we onze clu
bliefde op dezelfde wijze belijden.
Feyenoord- en Celtic-supporters
hangen niet zomaar een cluppie
aan. Het gaat veel dieper dan dat.
Het is ons leven."
Willem van
Hanegem
zegt het er
nog maar
even bij. Te
rugblikken is
zeker niet zijn favoriete bezigheid.
En nee, hij zit ook niet jaarlijks
met plakboeken uit 1970 op
schoot. Al was het alleen maar
omdat hij vrijwel niets uit die tijd
heeft bewaard.
,,De finale tegen Celtic die Ziggo
nu voortdurend uitzendt, daar heb
ik wel een flink stuk naar zitten kij
ken'', zegt Van Hanegem. ,,Ik vond
het eerlijk gezegd echt slecht. Ik had
de wedstrijd, voor zover ik mij kan
herinneren, maar één keer eerder
teruggekeken. Dat was lang gele
den.
,,Shocking Blue, de Haagse rock
band van Robbie van Leeuwen en
Mariska Veres - van die wereldhit
Venus, was tijdens die wedstrijd op
tournee in Amerika. Toen ze terug
in Nederland waren, hebben wij
samen de finale teruggezien. Toen
vond ik het veel minder slecht dan
dat ik het nu vind. Ik speelde zelf
ook zo behoudend. Dat was, om
dat we Jimmy Johnstone wilden
opvangen. Die gozer was echt
goed.
,,Ik vraag af me waarom ik de
wedstrijd nou precies zo slecht
vond. Volgens mij niet eens zozeer
door de tijdsgeest, met die beelden
van toen lijkt alles wel trager en
minder en het commentaar van
Sierd de Vos was ook niet bepaald
een verademing. Maar ik heb het
vooral over ons eigen niveau in die
finale. En ook dat van Celtic. We
hebben allebei gewoon veel betere
wedstrijden gespeeld. Voor ons
AANVOERDER ISRAËL
was dat AC Milan-uit, die wed
strijd was dertig klassen beter.''
En dus schakelen we naar de
dubbele confrontatie met het grote
AC Milan. In San Siro op 12 novem
ber 1969 en in de Kuip twee weken
later. Van Hanegem grinnikt. ,,Ze
noemden die gozer Il Martello. De
Hamer. Roberto Rosato. Een gewel
dige verdediger, sterke jongen. We
liepen naast elkaar in San Siro. Wat
ik toen dacht, dacht Rosato blijk
baar ook, want toen we daar schou
der aan schouder liepen, gaven we
elkaar op exact hetzelfde moment
een enorme tik. Rosato bleef over
eind en ik ook. We schoten hardop
in de lach. Alleen: wij waren Feyen-
oord en zij heersten al een tijdje in
de voetbalwereld. Maar ik wist daar:
wij gaan jullie uit het toernooi
knikkeren.''
En dat gebeurde. Na de 1-0 ne
derlaag in San Siro won Feyenoord
met 2-0 in de Kuip. Willem van
Hanegem kopte in de slotfase raak.
Na afloop knikte trainer Ernst
Happel goedkeurend naar hem.
,,'Du. Willem. Tegen Lodetti.' Dat
was alles wat hij vooraf had ge
zegd. Die Lodetti noemden ze ook
wel 'de marathonman'. En ik had
een schurfthekel aan lopen. Wim
Jansen kon dat veel beter, maar die
kreeg van Happel Gianni Rivera
als directe tegenstander. Maar ik
liet mij niet kapot lopen door die
jongen, dat was mijn eer te na, en
dat wist hij gewoon. Ja, Happel
was zijn tijd ver vooruit.''
Respect
Van Hanegem praat altijd vol res
pect over de man die hem aanvan
kelijk niet eens in zijn selectie leek
te willen hebben, omdat hij zijn
woensdag 6 mei 2020
GO
Oud-Feyenoorder Regi Blinker wurmt zich in mei 1999 na
mens Celtic door de defensie van Rangers. Rechts Giovanni van
Bronckhorst, eerder dat seizoen overgekomen vanuit Rotter
dam. FOTO REUTERS
De Europacupfinale van 1970
vormde een band voor de eeu
wigheid tussen Celtic en Fey-
enoord. Vijftig jaar later is de
wederzijdse sympathie tussen
supporters nog altijd voelbaar.
Hoe komt dat toch?
Dennis van Bergen
Rotterdam
-Pierre van Hooijdonk (50)
Tegen Milan
Tekst: Mikos Gouka
Feyenoords nummer 10 troost
na afloop van de finale de
Schotse nummer 1, doelman
Evan Williams. foto alamy
ROTTERDAM Rinus Israël,
doeltreffend in de finale en aan
voerder van Feyenoord in 1970,
reisde een paar jaar geleden
nog naar Glasgow om de spe
lers van Celtic te ontmoeten. Hij
schudde Bertie Auld, Evan Willi
ams en Bobby Lennox de hand.
,,Ik wist niet meer precies wie die
jongens waren'', zegt Israël (78,
foto). Dat was zeker geen arro
gantie: ,,Ik ben nog nooit ergens
binnengelopen met mijn handen
in de lucht alsof ik de wereld
beker weer vastheb. Zo zit ik niet
in elkaar.''
Israël schetst
de ontspannen
sfeer in 1970,
kort voor de fi
nale ,,We
maakten ma
nager Guus
Brox gek door
maar te blijven zeuren om een
premie. Hij riep op een gegeven
moment 'Laat die hele Europa
Cup maar lekker zitten dan'. Ik zie
Celtic nog het veld op komen,
met hun georganiseerde war-
ming-up. Daar ergerden wij ons
kapot aan.''
Natuurlijk verwachtten Israël co
wel dat hun zege iets zou losma
ken. ,,Maar San Siro was in die
tijd nog de andere kant van de
wereld. We hadden geen idee
wat we thuis zouden aantreffen.
Ik dacht: straks staan er een paar
duizend supporters en die
zwaaien een paar keer naar die
cup en klaar. Totdat de deuren
van dat bordes opengingen. Echt,
het is letterlijk niet te beschrij
ven.''
