waarna
I er wordt
'J0& gedanst.
hele folkloristische repertoire uit de kast:
van klederdracht tot volksmuziek, van
ingelegde haring tot de sterke drank aqua
vit, van bloemenkransen in het haar tot
dansen rond de meipaal.
Gehuld in een traditionele rode rok en
rood-witte top vertelt Yvonne Svarfvar,
medeorganisator van de festiviteiten in
Naset, over aloude gebruiken die bij het
feest horen. Zoals de berkenboompjes die
iedereen naast z'n deur plaatst, de liedjes
die worden gezongen en de magische
verhalen. „Volgens de overlevering moet je
op de langste dag zeven of negen bloemen
plukken in zeven of negen weides, over
zeven of negen hekken springen en dat het
liefst allemaal in stilte", zegt ze. ,,Die nacht
droom je dan van je toekomstige echtge
noot.''
Tegen de avond verzamelen de inwoners
van het buurtschap zich op het feestterrein.
Begeleid door een folk-orkestje trekt een
groep sterke mannen de versierde meipaal
op, onder aanmoediging van het publiek.
Dan vormen jong en oud een kring rond de
paal en kan het dansen en zingen beginnen.
Iedereen weet welke pasjes bij welk liedje
horen en hoe hij tegelijkertijd de muggen
weg moet meppen. De kleinsten dragen
hoofddeksels met muggengaas tot onder
hun kin. Als de langste nacht voldoende is
bezongen, is erfika in het buurthuis: koffie
met lekkernijen. Alcohol is er in dit dorp
niet of nauwelijks, vrij atypisch voor het
midzomernachtfeest dat van oudsher
bekendstaat om het losbandige drinken,
dansen en sjansen - en de geboortegolf ne
gen maanden later. In het piepkleine Naset
weet men het beschaafd te houden. ,,Al heb
ik na afloop heus weleens een dronken man
naar huis moeten brengen'', zegt Yvonne.
Hoeveel grootser het kan dan in Naset
blijkt de volgende dag in Bjursas, een stadje
zo'n zestig kilometer zuidwaarts. Er is een
midzomerlunchbuffet vol zalm, haring met
dille, visseneitjes, nieuwe aardappels en
aardbeientaart. Intussen stroomt het festi-
valterrein flink vol met mensen. Bezoekers
dragen klederdracht en bladerkransen op
hun hoofd en hebben koelboxen en pick
nickkleedjes meegenomen. Gezinnen, hele
families, maar ook groepjes jongeren ko
men kijken hoe de meipaal de lucht in gaat.
Als die eenmaal staat, dansen er honderden
mensen omheen - qua aantal een groot
verschil met Naset, maar de muziek en de
choreografie zijn hetzelfde.
Tegen het eind van de middag wacht
Ante Nykvist, een vriendelijke eind-vijfti
ger, me op. Hij is eigenaar van Camp Sörs-
kog, een blokhuttenkampje in de buurt
waar ik de komende nacht zal doorbrengen.
Of ik zin heb om deze midzomeravond bij
hem en zijn vrouw Vanja te eten, vraagt
Ante. Ik ben vereerd: in Zweden staat dat
gelijk aan het uitnodigen van een wild
vreemde voor het kerstdiner bij je thuis.
,,Je wordt veilig thuisgebracht", verzekert
Ante me.
Vanja en Ante zijn allebei geboren in de
streek en vierden vroeger uitbundig mid-
sommar. ,,Toen ik jong was, ging ik te voet
naar de meipaal om daar de hele nacht te
feesten'', vertelt Ante. ,,Het was een uur
lopen, maar meestal twee, omdat we onder
weg al begonnen met drinken.'' Vanja
troont me mee naar de eettafel op het terras
voor hun huis. Ik wil vast wel iets drinken?
Martini, wijn, bier, schnapps: binnen
korte tijd heb ik vier tot de rand gevulde
glazen drank rond mijn bordje haring en
aardappelsalade staan. ,,Wil je ook cider?''
vraagt Ante. ,,Het is midzomer, dan drinken
we altijd alles tegelijk. Skol!" De buurman,
die ook is uitgenodigd, brengt nog een fles
Gammel Dansk in. Ante heft weer een van
zijn vele glazen. ,,Kom, we moeten meer
drinken! Het is midzomer!" Vanja kijkt
hem vertederd aan. Ze is al veertig jaar met
hem samen en heeft zo te zien vaker met
dit bijltje gehakt.
Net als ik me zorgen begin te maken over
de terugreis, klopt er een tweede, nuchtere
buurman aan. Speciaal door Ante voor mij
'besteld', opdat ik morgen weer tijdig op het
vliegveld zal zijn. Gedrieën rijden ze me
naar mijn slaapplek, een halfuurtje ver
derop. Mijn gastheer met een glas aquavit
op de bijrijdersstoel, een dronken buurman
op de achterbank en een nuchtere achter
het stuur. Het is half 11 's avonds en nog
volop licht. ,,Het leven is goed!'' roept Ante
bij het afscheid. En brengt opnieuw een
toost uit: „Skol! Glad midsommar
I Traditie
I Sterke man-
I nen trekken
I de meipaal
I omhoog,
ZATERDAG 2 MEI 2020 41
