O
20 MEDIA CULTUUR
ANGELA
KIJKT TV
0-10jaar
10-20jaar
20-30jaar
30 40jaar
40 50 jaar
Quote van de dag
'Mijn vriend en ik
zijn dolgelukkig.
Echt één groot
feest.'
INTERVIEW GERARD JOLING
woensdag 29 april 2020
Het risico bestaat dat ik klink als de drei
nende NOS-verslaggever Albert Bos na de
persconferentie van premier Rutte, maar
laat dat nou precies mijn bedoeling zijn. Dus hier
komt mijn versie: nu waren we de hele Konings
dag lief geweest en netjes binnen de kadastrale
grenzen van onze achtertuin gebleven en WAT.
WAS. DE. BELONING? Een verschrikkelijke tv-
avond met Chantal en Beau die letterlijk het ni
veau schuifdeurentoneel niet oversteeg.
Terwijl televisie verdorie het enige is wat we nog
hebben in deze coronaquarantaine. Ik heb er heus
begrip voor dat er met kunst- en vliegwerk hon
derden uren zendtijd moeten worden gevuld en
dat de standaarden hier en daar zakken. Zeker bij
de commerciële zenders die minder diepe zakken
hebben dan een NPO en niet kunnen plukken van
een plank vol cabaretvoorstellingen. Maar dat ont
slaat de makers nog niet van de plicht een beetje
zorg en aandacht te besteden aan de inhoud. Knul
lig en houtje-touwtje is helemaal van deze tijd.
Neem de dapper houseparty'ende prinses Beatrix
die haar jarige zoon toezong. Maar op primetime
skypen met uitgekauwde BN'ers als Fred van Leer
en Frank Rogier - en dan ook nog met een ver
binding die deed vermoeden dat Chantal en Beau
op het platteland van Noordoost-Groningen zaten
in plaats van in de grachtengordel - is niet knullig,
maar ronduit armoedig.
Misschien had het gescheeld als ze deze uitzen
ding een dag eerder hadden gemaakt, dus op ko
ningsavond. Dat is traditiegetrouw het moment
dat we zin hebben in vrijmarkt en koekhappen,
precies het sfeertje dat Beau en Chantal wilden
neerzetten. De herhaling van Weet Ik Veel had
moeiteloos naar maandagavond gekund. Teut van
de oranjebitter had de helft van de kijkers vast ge
dacht dat het een nieuwe aflevering was en dat
Linda de Mol gewoon weer terug was op RTL.
Maar dat was nog geen oplossing geweest voor het
probleem dat Chantal en Beau duidelijk meer che
mie hadden met de schaal oranjegebak en het
plexiglazen tussenschot dan met elkaar. Wat ze
overigens zelf na vijf minuten ook door hadden,
maar toen moesten ze nog anderhalf uur.
Ik houd mijn hart vast voor de RTL-programme-
ring van de komende maanden. Ik heb angstdro
men van avonden vol stokoude afleveringen van
Help, mijn man is klusser die worden afgewisseld
met een huisbingoshow van Paul de Leeuw als
Bob de Rooij. Zodat we vanzelf op een punt komen
dat we met weemoed terugdenken aan Chantal en
Beau.
Lief RTL, willen jullie ons dat moment besparen
en dan maar gewoon Westenwind gaan herhalen?
Of Gooische Vrouwen en Divorce? Alsjeblieft!
Tv-legende
komt terug
De Breij wil
samenzang
,,Ik ben opgegroeid in
Schagen. Als jongste van
drie kinderen. Mijn broer is
drie jaar ouder en zus zes jaar
ouder. Een gereformeerd ge
zin. Elke zondag naar de kerk.
Vond ik verschrikkelijk. Mijn
vader was offsetdrukker. Mijn
moeder deed de huishouding,
maar werkte ook in een dames
modezaak. Voor ons, zodat we zo
veel mogelijk leuke dingen kon
den doen. Ik ben niets tekortgeko-
men. Heb een heerlijke jeugd ge
had. We waren veel op straat. Stoep
randen. Rolschaatsen. Paardrijden. Ik on
dernam veel, mocht overal op. Turnen. De
drumband. Ik had veel vriendjes en vrien
dinnetjes. Toen al vierden we verjaardagen
uitbundig. Ik was een vrolijk kind. Hield er
van om in de belangstelling te
staan. Op feestjes was het: ,,Geer
gaat wel even op de stoel staan om
te zingen, want dat vinden de
opa's en oma's leuk. We woon
den naast Saskia en Serge. Ik kon
Saskia feilloos nadoen. De baard
in mijn keel had ik uiteraard
niet."
„Vrij jong was ik al aan het
werk. Een krantenwijk op
m'n 12de. In de zomer bol
len pellen, lelies rooien. Het was
ook de tijd van stoer doen van de hoge
duikplank in zwembad De Wiel. School-
fuifjes. Met die gekleurde lampen. Was
toen allemaal nog met meisjes, hoor, al
wist ik diep in mijn hart wel dat ik iets an
ders in elkaar zat. Ik keek dus naar jongens,
maar knuffelen, schuifelen, zoenen, dat ge
beurde met meisjes. Of ik dat allemaal zo
prettig vond, weet ik niet. Onbewust
drukte ik dat weg. Mijn
moeder zei wel altijd dat ik
anders was. Ik was vroeg
van school - een technische
opleiding -, ging op mijn
15de werken in een snackbar.
Ik heb van alles gedaan. Een
boekenwinkel, kapsalon, tuin
centrum, een vaste betrekking
in café-restaurant de Gouden
Engel.''
„Op ons brommertje gingen we
naar Callantsoog waar elke maandagavond
missverkiezingen waren. Daar traden ar
tiesten op in de pauze. Lee Towers, Anita
Meyer, ddt wilde ik ook. In die tijd
was ik aan het klooien met orkest
bandjes, deed ik modellenwerk.
Daarop werd ik gevraagd door
Lydia van Wooning om te dan
sen bij de TROS Top 50 en Avro's
Toppop. Kwam ik op televisie. In
de clips van de Dolly Dots,
Earth Fire. Duwde ik men
sen weg om in beeld te komen.
Beschamend. Ik nam zangles,
deed wat talentenjachten. De
doorbraak was de Soundmix-
show van Henny Huisman.
Met Crying van Don
McClean. Naar de finale ke
ken zeven, acht miljoen men
sen. Ik weet nog dat ik een dag later een
modeshow moest lopen in Utrecht. Toen
ik uit de trein stapte op Centraal, stonden
de trappen vol, wilde iedereen op de foto.
En toen werd Love Is In Your Eyes ook nog
eens een hit. Een gekkenhuis. Tot
aan Azië aan toe. Hongkong, Malei
sië, de Filipijnen, Zuid-Korea, ik
kon er amper over straat. Op het
vliegveld van Taiwan stonden
duizenden gillende meisjes met
teddyberen en bordjes met Ge-
■s rard Joling. Niet voor te stellen
hè? Thuis moest het naam
bordje van de deur, kwam er
een groot hek om ons huis en
het klinkt misschien op
schepperig, maar er lagen
stapels post.
Als meidenidool was het ook
een worsteling, want ik viel op jongens. Ik
krijg nu nóg wel eens van vrouwen te ho
ren: 'Als je eens wist hóe verliefd ik was'. Ik
heb mijn liefdesleven altijd redelijk onder
de pet gehouden. Vond, en vind nog
steeds, dat anderen daar niets mee te ma
ken hebben. Ik heb best relaties gehad. Met
Wino - mijn manager - was ik twaalf, der
tien jaar. Misschien ben ik snel ver
veeld, ik weet het niet. Ik
ben gezond, heb genoeg
mensen om me heen. Als de
liefde komt, dan is-ie wel
kom, hoor. Dan zet ik de deur
wagenwijd open. Zo niet dan
is mijn leven net zo leuk."
„M'n 30ste verjaardag vierde ik in
een kasteel in Heemskerk met 250
gasten. Ik ben altijd een spender ge
weest. En het kon: ik verdiende
bakken met geld. Ik stond op het
toppunt van mijn roem. Had drie hits ge
had. Love Is In Your Eyes, Reach en Ticket to
the Tropics. Die platen werden goud of pla
tina. Ik kreeg prijzen waarvan ik het be
staan niet wist. Verleidingen? Viel mee. Tot
mijn 27ste dronk ik niet en ik had mijn ou
ders beloofd van drugs af te blijven.
Daar heb ik me tot op de dag van
vandaag aan gehouden. Geen stic
kie, snuifje, geen pilletje, niks. Qua
drank heb ik een en ander wel in
gehaald. Ik wil nog wel eens in de
lampen hangen.
Dieptepunt was het overlij
den van mijn vader in 1994.
70 nog maar. Hij had het al aan
zijn hart, maar kreeg prostaat
kanker. Het entertainen heb
ik misschien wel van hem.
Jaren geleden kwam er een
vrouw naar me toe en zei:
'u bent toch de zoon van
Mans' - hij heette Herman, maar ie
dereen noemde hem Mans. Bleek dat hij in
de oorlog bij haar ondergedoken was en
voor haar had gezongen. Ik was verrast.
Had ik hem nog nooit horen doen. In de ja
ren 90 legde ik me toe op televisie. Ik be
gon met Karaoke op 4, een enorm succes.
Televisie paste me. Toen ik
mocht invallen bij Show
nieuws werden het drie jaar
in plaats van drie weken."
„40, dat was wel een dingetje,
maar muzikaal ging het ineens
weer lekker. Maak Me Gek en Blijf
Bij Mij met André Hazes werden
hits. Ik was helemaal in mijn ele
ment. Het was de tijd van De Top
pers. Die avonden sloegen aan. Een
verkleedpartijtje voor 67.000 man
met muziek, dans, een avondje uit. Alleen
de voorpret al. Werd het goud, glitter of
groen? De ene keer een vliegend tapijt, dan
weer een olifant, of komen we dit keer uit
GO
Chemie
- Jet van Nieuwkerk,
dochter van aan
staande opa Matthijs,
is zwanger.
ACHTERWERK
Achterwerk in
de kast keert
terug. Het
VPRO-pro-
gramma dat van
1984 tot 1992 te
zien was op
televisie, gaat
online. Vanaf nu
kan iedereen tot
16 jaar mee
doen en een
video insturen
via de site van
de omroep.
5 MEI
Claudia de Breij
roept op Insta-
gram op om op
Bevrijdingsdag
om vijf voor vijf
's middags Zing,
vecht, huil, bid,
lach, werk en
bewonder van
Ramses Shaffy
te zingen. 'En
dat we dan
#nietzonderons
trending maken',
schrijft ze.
3
■u
