IK HEB
HET GEVOEL
DAT IK SOMS
IN TWEE
WERELDEN
'Bizar. Zeggen dat
iemand misschien
niet meer wakker
wordt na deze
narcose'
15
H-
ook beëdigd als Eerste Kamerlid.
Tegelijk wist ik wat er op ons af
kwam. Dat was echt heel bizar.''
Hans (Tilburg): ,,Op 27 februari
werd een man uit Loon op Zand in
ons ziekenhuis positief getest op
corona, als eerste in Nederland.
Het was de dag van het briefje van
Bruins. Rond 19.00 uur stapte ik in
de auto voor crisisoverleg. En ik
voelde: Fuck, het gaat echt begin
nen. Rationeel had ik geen twijfel
of we het aankonden. Maar toch:
Ergens vreesde ik Italiaanse toe
standen. Die angst had iedereen
bij ons wel. Straks liggen ze ook
hier in de gangen.''
Ruud (Maastricht): ,,Mijn eerste
coronapatiënt kwam tijdens een
avond- of nachtdienst. Hij was op
de eerste hulp aan de beademing
gelegd. Dat kan heel heftig zijn. Ik
herinner me een man: hij zat
rechtop en kon gewoon praten,
maar was grauw van kleur en had
ontzettende zuurstofnood. Om
hem heen gebeurde heel veel. Ik
ben even bij hem gaan zitten, om
hem rustig te vertellen wat er ging
gebeuren. Dat we hem in slaap
gingen brengen, en goed voor hem
zouden zorgen.''
Simone (Uden): ,,Dat valt op. Pa
tiënten zien er best goed uit en
zeggen dat ze geen last hebben van
benauwdheid. Ondertussen heb
ben ze een heel lage zuurstof en
ademen ze ontzettend snel. Dat
was voor ons echt nieuw.''
Angelica (Bergen op Zoom): ,,Je
kunt soms wel met patiënten pra
ten, maar ze zijn zo gefocust op
hun ademhaling, op zuurstof bin
nenkrijgen. Hun lichaam wil niks
anders. Je ziet de zuurstofwaarden
steeds minder worden, maar ze
blijven zo hard knokken - ze wil
len echt niet dat er een buis in
gaat. Door alle verhalen in de me
dia weten mensen dat beademing
voor langere tijd is. 'Het gaat wel,
het gaat wel', zeggen ze dan. Als je
dan toch besluit om ze te beade
men, zijn ze opgelucht. 'Ik ben
toch wel heel moe.' We gaan u in
slaap brengen, zeg ik dan. Uw li
chaam krijgt rust, maar het kan
weken duren voor u weer wakker
wordt. En het kan dat u straks in
een ander ziekenhuis wakker
wordt. Of dat u niet meer wakker
wordt. Dat is bizar. Het zal je ge
zegd worden. Maar je ziet ook in
hun ogen dat het goed is: ja, ja.
Voor we iemand in slaap brengen,
proberen we de familie er nog
even bij te laten. Even de partner,
of zoon of dochter zien. Het is al zo
eenzaam.''
Simone (Uden): ,,Soms gaat het te
snel. Dan is er geen tijd om de fa
milie er nog even bij te laten. Die
moet ik dan telefonisch op de
hoogte brengen. Dat is vreselijk.
Maar je moet zo snel handelen.
Geen beademing zou fataal zijn.''
Hans (Tilburg): ,,We kregen al snel
in de gaten dat het anders liep dan
iedereen hoopte. De eerste patiënt
voldeed niet aan de casusdefinitie
die het RIVM had opgesteld, die
bepaalt welke patiënten getest en
geïsoleerd moesten worden. We
kregen patiënten die helemaal niet
in China of Lombardije geweest
waren. Het leek erop dat met car
naval al verspreiding had plaatsge
vonden. Dat was het worstcasesce-
nario. Dus we hebben het RIVM
gebeld. Jongens, wat wij zien is
niet wat we in de definitie zien
staan. Pas op.''
Simone (Uden): ,,Ik ging er al vrij
snel vanuit dat we zouden moeten
opschalen. Het idee dat we het vi
rus in de kiem zouden smoren,
heb ik nooit gehad. Ik denk dat
veel communicatie vanuit rijk en
RIVM moet uitstralen dat er geen
paniek is. Maar je zag het aan de
maatregelen: Die waren gericht
op beheersing van het virus, niet
meer op uitbanning.''
Peter (Groningen): ,,Het RIVM
was heel afwachtend. Daar ver
baasde ik me over. Wij stonden al
lang klaar om patiënten op te van
gen. Begin februari begonnen we
al aan een draaiboek voor opscha-
ling. Dat was gewoon een heel rea
listisch scenario. Ik had in China
gezien hoe snel het virus zich kon
verspreiden. Toen dacht ik aan ons
gezondheidszorgsysteem, of wij
zo'n uitbraak aan zouden kunnen.
Zelfs als je de cijfers uit China
door tien deelde, zag je dat het
moeilijk zou worden.''
EEN KWAAIE AVOND
Simone (Uden): ,,De eerste keer
dat ik de impact van het virus echt
voelde, stond ik op de spoedei
sende hulp, om patiënten te be
oordelen. Ik legde een patiënt aan
de beademing, en werd tegelijk
over twee andere patiënten ge
beld, elders in het ziekenhuis. Ver
volgens kwam de een na de ander
de spoedeisende hulp binnen.
Sommigen waren dusdanig slecht
dat ik snel moest kiezen: meteen
aan de beademing, of niet naar de
ic, omdat hun gezondheidssituatie
dat gewoon niet meer toeliet.
Waar ben ik nu toch in beland,
dacht ik. Als dit exponentieel gaat
groeien, ben ik benieuwd hoe we
dat gaan doen.''
GO ZATERDAG 25 APRIL 2020
eti
J
S J
Rita is getrouwd, speelt klarinet en heeft twee
kinderen en een hond. ,,Ik heb soms echt het
gevoel dat ik in twee werelden leef. Op het
werk is corona realiteit, de dagen zien er heel
anders uit dan normaal. En dan kom je thuis, en
zijn mensen gewoon met hun normale leven
bezig. Dan lijkt het soms of het niet waar is, al
lemaal.''
,,Ik kwam voor het eerst echt in aanraking met
corona in het weekend voordat ik op skivakan
tie ging. Die vakantie zelf voelde ook niet echt
als vakantie, er was iedere dag overleg.''
,,We hebben veel patiënten uit het Zuiden. Een
keer per week mag er iemand op bezoek
komen, zodat er even live contact is. Verder is
er een tablet in de kamer, zodat ze kunnen
beeldbellen. We hebben de families allemaal
een 'leer mij kennen'-poster gestuurd, waarop
ze persoonlijke zaken over hun naaste kunnen
schrijven. Zo weten wij toch een beetje wie zij
zijn."
NAAM
Rita Grob
LEEFTIJD
50
FUNCTIE
Teamhoofd ic
Medisch
Spectrum
Twente,
Enschede
LEES VERDER OP PAGINA 16
