Twee dagen op de intensive care in Goes
4
patiënten zuivert een dialyseappa
raat bovendien het bloed van af
valstoffen. De verpleegkundigen
controleren alle waarden. Tussen
alle hightech doet een kloeke wa
terpas ineens opvallend alledaags
aan. Daarmee wordt het meetsys
teem van de druk in de centrale
bloedaders weer op exact dezelfde
hoogte als het borstbeen geplaatst,
legt Hofman uit. ,,Zo krijg je een
betrouwbare meting."
Goed verzorgen
Een van de twee patiënten wordt
meteen gereed gemaakt om naar
de CT-scanner te worden ge
bracht, een complexe onderne
ming omdat alle machines hun
werk moeten blijven doen. Hof
man verontschuldigt zich tussen
door dat de man niet is geschoren.
Dat gaat, met alle beademings
slangen en coronabeperkingen, nu
even niet. ,,Ik probeer de mensen
juist altijd goed te verzorgen: wat
deodorant te spuiten, een kam
door hun haar te halen."
,,Een pittig dagje", puft ze aan
het einde van haar dienst. ,,Maar ik
vind nog steeds dat ik een heel
mooi vak heb. Je leert altijd. Deze
hele Covid-19-periode is voor ons
ook helemaal nieuw. Daar leren
wij weer heel veel van. Wat ik wel
heel moeilijk vind is dat je de fa
milie nu niet goed kunt begelei
den. Ze mogen niet op bezoek ko
men, dus er is alleen telefonisch
contact. Je krijgt emotionele men
sen aan de lijn en dat is heel pittig.
Ook lichamelijk is het werk zwaar.
Je staat en loopt bijna de hele dag.
Even rust is er niet meer bij. Ik ben
zelf best wel een sporter, maar je
voelt gewoon dat het fysiek veel
van je vraagt."
Een en al bedrijvigheid
Het coronavirus houdt Adrz nu al
weken in zijn greep. Wie met co
ronaklachten in het ziekenhuis
wordt opgenomen, belandt in eer
ste instantie op de Acute Opname
Afdeling. De ernstigste gevallen
gaan naar de ic. Daar heerst deze
vrijdag een en al bedrijvigheid.
,,Wat we doen is eigenlijk niet zo
heel veel anders dan normaal, al
leen gebeurt het nu op twee loca
ties, met 24 in plaats van 12 bed
den", zeggen de beide teamleiders
Gert van der Vinden en Nicole de
Jager. ,,Het ziektebeeld is ook ern
stiger en het duurt langer allemaal.
Mensen liggen soms wel drie we
ken aan een stuk aan de beade
ming."
Deze ochtend staat de teller op
zeventien patiënten, van wie elf
met Covid-19. De meeste komen
via ziekenhuizen buiten Zeeland.
De leeftijden lopen uiteen. ,,We
hebben vooral veel vijftigers en
zestigers. Dat zijn relatief jonge
patiënten voor een ic. Het aantal
80-plussers is minimaal", zegt Van
der Vinden. ,,Wat het werk voor
ons vooral bijzonder maakt, is dat
je de mensen volledig geïsoleerd
moet verplegen. Het vergt veel van
verpleegkundigen en artsen om
urenlang in die kleding moet
staan. Op zich hebben we altijd
wel een of twee patiënten in isola
tie, maar dit is veel intensiever
dan normaal. Voor elke handeling
moet je je helemaal aankleden."
Rode lijn
Het gebied vóór de kamers is afge
bakend met een rode lijn, als
strikte scheiding tussen de
'schone' en 'vuile' ruimte. Daar
doen artsen en verpleegkundigen
hun isolatiekleding - schort,
muts, mondkapje, bril - aan en
uit. ,,Ze kunnen binnen de rode
lijn van kamer naar kamer lopen,
omdat het toch allemaal besmet
gebied is", legt Nicole de Jager uit.
,,Anders ben je je continu aan het
verkleden. Dat is heel belastend
en dat uitkleden is ook het mo
ment waarop de kans het grootst
is dat het fout gaat." Als verpleeg
kundigen materialen nodig heb
ben, kunnen ze een 'runner' roe
pen of bellen. Die geeft het dan op
veilige afstand aan.
Krista de Vriend, medewerker
schoonmaak ic: „Sinds het corona
virus moet ik ook helemaal ingepakt
de kamers binnen. Dat betekent dat
ik heel goed moet opletten welke
spullen ik meeneem. In principe mag
er zo min mogelijk naar binnen. Na
elke kamer moet ik mijn handschoe
nen wisselen. Omdat de rode lijn op
de vloer niet helemaal is doorgetrok
ken, moet ik halverwege ook een an
der isolatiepak aantrekken. Dat kost
veel tijd."
„Ik ga alleen naar binnen. Dat doe ik
normaal ook en dan liggen er ook re
gelmatig mensen aan de beademing.
Maar nu weet je dat ze corona heb
ben. Dat was zeker in het begin wel
even spannend, maar gelukkig zijn we
goed beschermd. Je gaat de kamer in
en je doet je ding. Dat is tenslotte mijn
werk. Er moet toch schoon worden ge
maakt. En de patiënt heeft ook niet
voor deze situatie gekozen. Je doet het
voor hen."
Immense operatie
De vleugel naast de IC, waar nor
maal cardiologie en hartbewaking
huizen, dient nu als 'IC2'. Daar zijn
in korte tijd 12 extra bedden gerea
liseerd. Een immense operatie,
vooral omdat de vele apparatuur
die nodig is overal vandaan moest
worden gehaald. ,,Het is allemaal
wat beperkter dan op de gewone
ic, maar we zijn heel blij met de
mogelijkheden die er zijn", zegt
De Jager. ,,Dat hebben we met alle
ondersteunende diensten voor el
kaar gekregen. Die samenwerking
heeft voor een enorme saamho
righeid gezorgd. Normaal
mopper je misschien wel
eens op elkaar, maar dat
is helemaal verdwenen."
De uitbreiding bete
kent ook dat er veel extra
personeel nodig is. „We
hebben nu eigenlijk
een dubbele afdeling,
dus ook een dubbele
bezetting", zegt Van
der Vinden. Wie ex
tra kan werken, doet
dat. Ook is er veel bij
stand van andere af
delingen en van bui
ten. ,,Normaal heb
ben we een team van
60 ic-verpleegkundi-
gen. Nu zijn het er wel
100. Er zijn zelfs twee
mensen teruggekomen die
al met pensioen waren. Tot nu
toe krijgen we de bezetting rede
lijk rond. We werken nog steeds in
drie ploegen. We hebben wel na
gedacht over 12-uursdiensten,
maar dat is nog niet nodig geweest.
Veel mensen hebben ook hun mei
vakantie ingeleverd. Anders was
het heel krap geworden."
Een superheftige tijd
„Alles onder controle?", roept Dirk
Verbiest, intensivist en medisch
hoofd van de ic, als hij de koffieka
mer binnenkomt. Er wordt ge
knikt: alles onder controle. ,,Dit is
een superheftige tijd", zegt Ver
biest. ,,Medisch gezien is Covid-19
geen moeilijk probleem. Ik kan op
één A4'tje beschrijven hoe je een
dergelijke patiënt moet behande
len. Maar logistiek gezien is het de
grootste uitdaging uit mijn car
rière. Als je me op voorhand had
gezegd dat de ic in twee weken tijd
zou zijn verdubbeld, had ik gezegd:
onmogelijk. Door een gezamen
lijke inspanning is het toch gelukt,
met behoud van kwaliteit van
zorg. Daar ben ik heel trots op."
Dat apparatuur en materiaal mo
menteel schaars zijn en niet altijd
wat men bij de ic gewend is, neemt
Verbiest voor lief. ,,Het is een soort
ZATERDAG 25 APRIL 2020 GO
VERVOLG VAN PAGINA 3
Anesthesioloog Dick
Ouwehand.
