Ik vind het normaal
om de pakjes van
buren aan te nemen,
maar zij niet
Hoe krijg ik mijn
man en drie zonen
ooit nog aan de
vleesvervangers?
JOOST MAG 'T WETEN
Dat overkomt me nou zo vaak. Dat inzen
ders raad vragen op een bepaald gebied terwijl
je diep moet graven om het werkelijke probleem
boven te krijgen.
Eigenlijk is deze kwestie het klassieke voor
beeld van wat ik het 'verplaatsingsprobleem'
noem. Een term die ik anderhalve minuut
geleden heb bedacht. Vraag van onze inzender:
moet ik die pakketjes nog aannemen? Werke
lijke kwestie: wat is er met u en die Antillianen
aan de hand?
Maar laat ik eerst uw vraag beantwoorden,
dan ben ik daarvan af.
Nee, u moet geen pakjes meer aannemen.
Die mensen willen dat niet. En waarom zou
u moeite doen voor buren die niet eens bij u
willen aanbellen?
Nu die Antillianen. Ik ken er niet veel
maar die ik ken, vind ik zonder uitzon
dering aardige mensen. Jongens bij het
honkballen, nooit te beroerd om mij
op bepaalde finesses van het spel te
wijzen. En mijn oorarts, een zacht
moediger mens heb ik zelden ontmoet.
Dus hoever gaat die andere levensstijl
waarover u spreekt? Die slaat kennelijk
een deurtje over, want bij hun naaste
buur bellen ze wel aan maar bij u niet.
Eindelijk zijn we bij de kern van deze
kwestie: wat is er met u en uw basic
social behaviour aan de hand?
Ik heb geen idee.
Ergens in de jaren 90 speelde ik een niet al te
betrouwbare winkelier in het programma Het Klokhuis
en bracht ik ondeugdelijke spullen aan de man. Ik had
nog een leuke slotzin nodig. De dramaturg suggereer
de: 'Ook te koop via de elektronische snelweg.' Dat
wees ik natuurlijk verontwaardigd van de hand. Elek
tronische snelweg, wat was dat voor flauwekul. Wie
had daar ooit van gehoord?
In het begin van deze eeuw bedachten we vragen
voor een quiz. Bij de rubriek 'levende natuur' stelde
iemand, het was diezelfde dramaturg, een vraag voor
waarop het antwoord 'tsunami' was. Ook dat kwam
bij mij niet door de douane. Tsunami? Ik kende dat
woord niet eens.
Lieve mevrouw - ik weet niet waarom ik opeens
'lieve' schrijf, misschien omdat u mij ontzettend aardig
lijkt - als het over voorspellingen ten aanzien
van natuur en techniek gaat: geen dommer
iemand dan ik. Alles wat ik als nonsens terzij
de heb geschoven, is werkelijkheid geworden.
Ook ik zie niets in die vleesvervangers.
Maar ik zeg u: er komt een tijd dat de
Michelinrestaurants ze op hun menu
hebben staan als de meest verfijnde haute
cuisine. En hier is nog een voorspelling:
het gaat u dan heel wat meer kosten dan
twaalf euro vijftig.
Wijsheid komt met de jaren.
Omdat acteur Joost Prinsen (77)
een eind op weg is, beantwoordt
hij uw vragen.
Als de buren van mijn buren niet thuis zijn, neem
ik vaak hun online bestelde pakketjes aan. Nu
hebben zij, als Antilliaans gezin, een andere
levensstijl. Ze hebben liever niet dat ik de pakjes
aanneem en laten ze door onze gemeenschap
pelijke buurman ophalen. Hij vindt ook dat ik ze
niet meer moet aannemen. Ik vind het basic
social behaviour. Of kan ik ze beter weigeren?
ILLUSTRATIE MAG DA RIN KEMA
Om onze ecologische voetafdruk te verkleinen,
besloot ik mijn man en drie zoons minder vaak
vlees voor te zetten. Een bekende grootgrutter
bood een pakket vleesvervangers aan voor
12,50 euro. Commentaar alom. 'Moeder wij
mannen hebben vlees nodig, ophouden met die
flauwekul.' En het pakket vonden ze ronduit
smerig. Zo wordt het nooit wat. Wat denkt u?
Speelt er iets tussen u en uw kinderen,
familie, vrienden, buren of collega's? Leg
de kwestie voor aan Joost Prinsen. Mail uw
vraag naar joostmagtweten@dpgmedia.nl
ZATERDAG 25 APRIL 2020 43
