Vervallen
eettenten
vertellen over
betere tijden
werkloze havenarbeiders, maar ging ik als
beste vriend de deur uit. Mijn lunch mocht
ik ab-so-luut niet afrekenen. Een koffiestop
in Nieuw-Zeeland leidde naar een schuur
tje met daarin de benzinetank van Bob
Dylans Harley-Davidson (aldus de eige
naar). En in een Fries gehucht parkeerde
ik mijn motor op verzoek van de cafébaas
pal naast de toog.
Bij een motorreis gaat het zelden om de
bezienswaardigheden. En zelfs niet altijd
om de bochtige wegen. Het is het avontuur,
het verlangen naar ruimte en vrijheid.
Alabama bedient me op mijn wenken. Vol
gens de routebeschrijving zijn Little River
Canyon, het U.S. Space Rocket Center
en Barber Vintage Motorsports Museum
de hoogtepunten, maar ik geniet nog meer
van de backroads, de kleine weggetjes er
tussenin.
Iets boven Scottsboro stuur ik langs
katoenvelden, weilanden en moerasland
waar de bomen met hun wortels in het
water staan. De voormalige Highway 65
was vroeger een belangrijke verbindings
weg, nu is het een slingerend asfaltlint
door het platteland van Alabama. Verval
len benzinestations en eettenten vertellen
het verhaal van betere tijden.
Ik volg de vallei van de Paint Rock River.
Bij houten huizen met afgebladderde gevels
wapperen vlaggen van de zuidelijke Ameri
kaanse staten - de rebel flag - en vlaggen
met het opschrift I support Trump.
Rijdend op mijn motor voel ik me zelden
een pottenkijker. Mensen steken hun hand
op als ik passeer, vragen me naar de Beemer
- de bijnaam die een BMW in Amerika
heeft - en vertellen me net als Frank bij
Fincher's ongevraagd hun levensverhaal.
De motor zorgt voor een gelijk speelveld.
Ik ben geen welvarende toerist, maar een
motorrijder op doorreis.
Maanreizen
Daar is Huntsville met het U.S. Space
Rocket Center. Hier werden de Apollo-
raketten voor de eerste maanreizen
gebouwd. In het museum vertellen oud
medewerkers graag over de pionierstijd.
Dan steek ik de Tennessee-rivier over en
brengt leeg land me naar Muscle Shoals,
bekend dankzij twee muziekstudio's
die in de jaren 60 en 70 furore maakten.
The Rolling Stones, Cher en Bob Dylan
namen er platen op vanwege het speciale
geluid dat als funky R&B werd omschreven.
Met de klanken van Brown Sugar in het
hoofd rijd ik in de schemering naar het
stadje Florence. De hemel boven de Ten-
nessee-rivier kleurt tussen knaloranje en
pimpelpaars. Ik parkeer voor het motel, gooi
mijn spullen op de kamer en ga de stad in
voor een glas bier, een hamburger en een
homegrown sweet potato.
Bitterkoud
Er staat ijs op het zadel van mijn motor. De
nacht is bitterkoud geweest. Dik ingepakt
rijd ik door bossen en over velden. Ik houd
van de vroege ochtend en een reisplan zon
der strak schema. Het laat alle ruimte voor
wat de dag brengt. Zoals een stop in de
Warrior Mountain Trading Post, een win
kel, restaurant en benzinestation uit ver
vlogen tijden. De hoek met jachtartikelen
is gedecoreerd met opgezette dieren, waar
onder twee wolven, een lynx en een bizon-
kop.
Terug op de motor zak ik verder af naar
het zuiden. Het zacht glooiende landschap
vol akkers en weilanden heeft niet de over
donderende schoonheid van Amerikaanse
toppers als de Grand Canyon, Yellowstone
of Monument Valley. Maar ik voel me vrij
en gelukkig op de backroads van Alabama,
het Amerika van de gewone mensen.
Stampen
Vrijheid. De motorrijder neemt het woord
graag in de mond. De wind op je lijf, boch
ten rijden, het stampen van de cilinders,
het geluid, de verbroedering met andere
motorrijders. Als je alleen met je motor
onderweg bent, kom je los van de dagelijkse
verantwoordelijkheden. Je zorgen zijn
primair: een bed, iets te eten en genoeg
benzine in de tank.
Stop. Remmen. Aan de kant van de weg
staat een blokhut met een historic marker,
een bord dat historische plekken aangeeft.
Het gebouwtje is een gevangenis uit de
40
Reizen
Slingerend door het landschap
Alabama overdondert niet, maar is
het Amerika van de gewone man.
