'De irritatie neemt toe. Hoor ik
mijn partner heel hard tikken
op zijn toetsenbord. Nee!'
zorgpersoneel in het Jeroen Bosch Zieken
huis in Den Bosch. Ik dacht: misschien niet
de beste tijd, maar de verpleegkundigen
lieten me weten dat ze er juist erg blij mee
waren. Elegantere, makkelijke kleding
waardoor ze zich prettig voelen en minder
belemmerd. Elke week hebben we contact
over vragen als: moet de kraag anders? Of
een zak op een andere plek? Kloppen de
lengtes? Ik blijf aanpassen tot het optimale
resultaat is bereikt, en dan kunnen we in
september officieel lanceren. Ook voor
schoeisel geldt dat comfort en de goede ma
terialen belangrijk zijn. Juist in deze sector
waar veel wordt gestaan en gelopen.''
Beekman doneerde onlangs 250 paar
door haar ontworpen sneakers aan zorg-
personeel. Haar bericht op Facebook waarin
ze de weggeefactie aankondigde, werd maar
liefst 800.000 keer bekeken. Ongelooflijk,
vindt ze. En daarom begon ze een cam
pagne waardoor mensen zorgpersoneel
sneakers cadeau kunnen doen. ,,Ik wil mee
helpen in deze tijd, maar kan het me niet
veroorloven tienduizenden paren weg te
geven. Daarom hebben we gezegd: de ver
zend- en retourkosten komen voor onze
rekening.''
Haar jongste kind is nu tien jaar. Precies
de periode dat zij geen televisiepresentator
meer is - ze deed onder meer Looking Good,
Passion for Fashion en Look of Love. ,,Ik had
het druk met mijn tv-werk en mijn bedrijf
en ik was zwanger. Dat was zwaar, ik moest
constant spugen. Ik had ook nog een her
senschudding opgelopen toen ik tijdens
het hardlopen struikelde over de hond.
Kortom: ik zat totaal niet lekker in mijn vel.
Ik ben een paar keer naar het ziekenhuis
geweest omdat ik me niet goed voelde. De
laatste keer zeiden ze: als je zo doorgaat,
verlies je je kind. Toen mijn man zei dat het
niet alleen mqn kind was, voelde ik dat ik
mijn leven moest veranderen. Ik heb RTL
gebeld en gezegd dat ik stopte met pro
gramma's maken.''
Inmiddels werkt ze weer aan een nieuw
televisieprogramma, net als toen over
mode. Daarover kan ze pas rond de zomer
meer vertellen.
Over de toekomst van haar bedrijf maakt
ze zich nog geen grote zorgen. Hoewel naar
schatting 95 procent van de werkzaam
heden is stilgevallen. Fabrieken die kleding
produceren zijn dicht, net als de meeste
werkplekken van haar vaste afnemers.
Iedereen heeft hetzelfde probleem, zegt ze.
,,Nu is er saamhorigheid en zijn er mooie
initiatieven. Ik vraag me alleen af wat er
gebeurt als deze situatie langer duurt. Dan
groeit bij iedereen de angst: hoe moet het
nu verder? En dan neemt de irritatie toe.
Ook bij mij, en dat begint op kleine schaal.
Hoor ik ineens mijn partner heel hard tik
ken op zijn toetsenbord. 'Nee!' hoor ik me
zelf zeggen. Of hij komt in joggingbroek en
met pijp mijn atelier binnen terwijl ik net
roomspray heb gebruikt. Ga weg, denk ik
dan, dit is mijn territorium. En: waarom
loop je in je joggingbroek?''
,,Ik hoop echt dat we iets leren van deze
situatie. Dat we bewuster worden en effi
ciënter met onze energie en de wereld om
gaan. In het begin dacht ik: hebben we wel
zo'n groot pand nodig? Want nu we thuis
werken, loopt het ook. Aan de andere kant,
ik mis de bezoeken, mensen aanraken, even
wat voorbeelden laten zien. Ik hoop dat we
met z'n allen meer leren te verbinden. Het
is toch heel raar dat allerlei bedrijven din
gen onderzoeken die andere allang weten?
En ik vraag me af wat de Europese Unie nu
eigenlijk precies betekent, want elk land
volgt in deze crisis kennelijk zijn eigen
weg. Ik begrijp dat niet, zulke dingen vind
ik lastig. Ik hoop dat landen en onder
nemers elkaar meer leren waarderen en
zien dat ze samen tot oplossingen moeten
komen.''
ZATERDAG 25 APRIL 2020 29
