Een jaar na zijn spectaculaire overwinning in
20
In het oude normaal had hij morgen het rugnummer 1
mogen opspelden bij de start van de Amstel Gold Race.
Maar Mathieu van der Poel (25) zit thuis. ,,Als het weer zoals
vroeger wordt, dat zou pas écht een overwinning zijn.''
Column @sjoerdmossou
SJOERD MOSSOU
Op weg naar de Kuip sta je vaak ellenlang in de
file, zuchtend op de Van Brienenoordbrug. In het
Philips Stadion raak je altijd verblind door die hys
terische, hallucinerende lichtshow voor de aftrap.
Bij Heracles raak je in de zomer bedwelmd door de
rubberkorrels op het kunstgras, ik krijg het er god
betert nu alweer benauwd van, en in Almelo is
verder geen ruk te doen, vraag maar aan Herman
Finkers, behalve dan soms een stoplicht op groen.
Bij AZ waait het altijd als de ziekte. Als ik in de
Johan Cruijff Arena ben geweest, ben ik meestal
pas in het holst van de nacht thuis, zeker als Marco
Borsato precies tegelijk heeft staan zingen in de
Ziggo Dome. Dat monotone gezang van die zoge
noemde 'ultras' ook overal. Om gek van te worden.
Het voetbal is niet om aan
te zien. Jeroen en Jaap
ouwehoeren alleen maar.
De achterbuurman weet
alles beter. De kinderen
zeuren dat ze nog een zak
chips willen.
Ik ben niet zo'n knuffe
laar, integendeel, maar bij
belangrijke doelpunten
ontkom je er niet aan: on
herroepelijk hang je
opeens in de oksel van een wildvreemde, en don
der je daarna samen over de stoeltjes naar bene
den. Schaafwond. Bier in je nek.
Hoe bestaat het eigenlijk dat bier geschonken in
plastic bekertjes altijd meteen doodslaat? Waarom
is de koffie in geen enkel voetbalstadion ter wereld
te zuipen? Waarom sta je altijd zo lang in de rij bij
de toiletten, nondeju precies als er gescoord wordt?
Die drukte ook altijd. Die mensenmassa's. Die
wedstrijden die bijna altijd tegenvallen, ondanks
alle hoop en bespiegelingen vooraf. Die voorspel
bare persconferenties ook na afloop; waar gaat het
allemaal over, jongens?
De laatste wedstrijd die ik in een stadion be
zocht, verloren we met 7-1 nota bene. De kaartjes
waren best wel duur, de tweede helft hebben we
in een vrijwel leeg Maasgebouw staan kijken, waar
de schoonmakers voorbijkwamen met lege scha
len, waar ooit bitterballen op hadden gelegen.
Het regende als de ziekte. We wilden naar huis,
maar we hadden nog weinig trek om midden in
een plensbui naar onze auto te rennen.
Vanmiddag ga ik lekker met de iPad in de tuin
naar een wedstrijdje kijken, waarom ook niet,
lekker glaasje prik en een eierkoek erbij, geen ge
doe met wachtrijen en irritante goaltunes en
massahysterie en nagelbijten.
Maar mijn hemel wat heb ik zin om straks, dit
jaar of volgend jaar, als deze crisis voorbij is, weer
lekker naar het stadion te gaan.
Hoe bestaat
het dat bier in
plastic
bekertjes
altijd meteen
doodslaat?
Duo twee
jaar langer
bij Jumbo
Slechte
wifi nekt
Anderson
van de Amstel Gold Race alle ogen
op hem gericht zouden zijn? Hij is
er geen moment mee bezig, zegt
Van der Poel telefonisch vanuit zijn
Belgische woonplaats 's-Graven-
wezel. Wat hij die dag gaat doen?
Dat ziet-ie dan wel weer. Gedane
zaken nemen geen keer, dus hoor je
Van der Poel niet mijmeren over
'wat als' of'stel je toch eens voor'.
,,Ik ben niet bezig met de Amstel
één jaar later. Ik heb het nu allemaal
uit m'n hoofd gezet.''
Ook geen geklaag uit zijn mond
over de beperkte bewegingsvrij
heid vandaag de dag. Liever telt Van
der Poel zijn zegeningen. ,,Het kan
slechter. In België mogen we nog
naar buiten en kunnen we fietsen.
Ik heb vandaag 100 kilometer ge
daan. Vorige week een paar keer 200
gedaan. Het was prachtig weer. Dus
dan is het niet zo heel moeilijk. Ik
doe een beetje waar ik zin in heb.
De afgelopen twee weken heb ik
best veel getraind. Meer dan nor
maal. Vorige week bijna 800 kilo
meter. Zo bezien is het wel een fijne
periode. Bij mij werkt het altijd een
beetje zo: als het niet hoeft, doe ik
vaak nog het meeste.''
Sinds een jaar woont Van der Poel
samen met zijn vriendin Roxanne
en ze zijn deze weken langer bij el
kaar dan ooit tevoren. „Normaal ge
zien ben ik maar even thuis en dan
weer weg voor een paar weken.''
Verder ziet hij vader Adrie, moeder
Corinne en zijn oudere broer David
nog. Die wonen in de buurt. En hij
traint veel met Zdenek Stybar, net
als hij drievoudig wereldkampioen
cross en klassiekerspecialist bij De-
ceuninck Quick-Step. Af en toe gaat
hij eens langs bij Christoph en Phi
lip Roodhooft, managers van zijn
Alpecin-Fenix-ploeg. En dan houdt
hij gepaste afstand.
Een klein leven, voor een jonge
man van 25 jaar? Of niet? Plots sim
plificeert Van der Poel deze toch
vrij complexe toestand in tijden
van corona. Een kwinkslag, met
realiteitszin en nuchterheid. Zoals
ze daar bij de familie Van der Poel
patent op hebben. Hij herkent dit
coronaleven. ,,Die quarantaine is
iets wat wij als wielrenners toch
wel een beetje gewoon zijn. Met het
verschil dat we normaal wel wed-
INTERVIEW
,,De opa van mijn vriendin is twee
weken geleden overleden. Niet aan
corona, maar gewoon aan ouder
dom. Hij was bijna 100 jaar oud. Het
afscheid nemen was één voor één.
Ik ben bij de begrafenis geweest,
daar waren weinig mensen en
iedereen moest afstand houden.
Het was allemaal anders dan nor
maal. Als ik hoor dat sommige
mensen in deze tijd geen afscheid
kunnen nemen van familie of ge
liefden, dan vind ik dat hard.''
Niemand hoeft Mathieu van der
Poel uit te leggen welke impact het
coronavirus heeft op het normale
leven. Toch was zijn frustratie als
sportman groot toen vier weken ge
leden de Olympische Spelen van
Tokio - al jaren zijn grote doel op de
mountainbike - een jaar werden
verschoven.
Inmiddels heeft deceptie plaats
gemaakt voor berusting. Dat nor
maal gesproken morgenochtend op
de Markt in Maastricht bij de start
zaterdag 18 april 2020
Stadion
In het uitvak van De Koel sta je meestal te ver
kleumen in het donker, achter een enorm hek,
op waterkoud beton. Je ziet geen ruk, meestal
verliezen we, en de hamburgers in Venlo zijn ook
al niet te vreten.
In ons eigen tribunevak
laat Joost meestal in de
eerste helft al een ruft.
Sinds de quarantaineperiode begon, zit ik alleen
nog maar comfortabel op de bank naar mooie
wedstrijden te kijken. Slecht voetbal is de laatste
weken erg zeldzaam, want het ene hoogtepunt is
nog spectaculairder en onvergetelijker dan het
andere.
SCHAATSEN
De schaats
sters Carlijn
Achtereekte
(30, foto) en
Joy Beune
hebben hun
contracten bij
Jumbo-Visma
met twee jaar
verlengd. Dat
betekent dat
beiden tot en
met de Olym
pische Spe
len van 2022
in Peking zijn
verbonden
aan de ploeg
van coach
Jac Orie.
Het duo had
een aflopend
contract.
DARTS
De Schot
Gary Ander
son (49, foto)
kan niet mee
doen aan de
PDC Home
Tour, zijn wifi
is huis is niet
goed genoeg.
,,Ik was er
klaar voor,
maar toen we
tests deden,
bleek die niet
betrouw
baar'', aldus
Anderson.
,,Het verraste
me niet. Ik
heb thuis ook
moeite om
rekeningen te
betalen.''
'Renners zijn
quarantaine
wel gewend'
Daan Hakkenberg
Rotterdam/'s-Gravenwezel
21 februari 2020: Van der Poel tijdens de Ronde van de Algarve,
voorlopig de enige wegwedstrijd die hij dit jaar reed. foto cor vos
5 april 2020: bij gebrek aan echte koersen doet de Alpecin-Fenix-
kopman vanuit zijn tuin mee aan de virtuele Tour de Zwift. foto cor vos
O
a
0)
