De kinderen van
mijn ex willen niets
meer met mij te
maken hebben
En toch wil ik de
aanrander van mijn
vrouw laten weten
hoe kwaad ik ben
JOOST MAG 'T WETEN
Voorlopig even niets. Lastig genoeg
natuurlijk, want het geeft een rotgevoel. Zo'n
gevoel van 'ik kan toch zus of zo doen': mailen,
bellen of naar de sportschool gaan op de dag dat
de kinderen er altijd zijn. Kortom, iets. Want
niet geschoten is altijd mis.
Maar voor dit soort situaties geldt vaak: wel
geschoten maar in eigen voet. 'Stond die trut
me bij de sportschool op te wachten. Nou ze
kan me wat.'
Overigens, als ik u goed begrijp, speelt uw
man niet alleen het slachtoffer, hij is het ook.
Ik had trouwens graag een brief van die kin
deren gehad: 'D e laatste jaren van hun huwelijk
heeft onze stiefmoeder het leven van onze vader
danig zuur gemaakt.' Ik doe maar een gooi. Of:
'Onze stiefmoeder, een schat van een vrouw,
en onze pappa zijn na twintig jaar huwelijk uit
elkaar. Vader heeft er veel verdriet van. Hij heeft
liever dat we zijn ex voorlopig niet zien.
Dus daar houden we ons maar aan, hij
heeft het al zwaar genoeg.' Kiest u maar.
In dit soort situaties heeft een inzender,
u in dit geval, altijd wel een idee wat er
eigenlijk aan de hand is. Alleen, dat idee
vertellen ze me nooit. Ze constateren
alleen een droevig feit en dan word ik
verzocht mee te huilen met de eenzame
wolfin het bos.
Om met uw vraag te eindigen: wat kan
ik doen?
Een gesprek met zijn vrouw aangaan of haar
schrijven, bent u helemaal gek geworden? Dacht u
nu echt dat die vrouw niet weet dat haar man losse
handen heeft of had waar het andere dames betreft?
Dat weten vrouwen van dit soort mannen altijd,
dus we gaan haar dat niet nog eens inpeperen.
Uw vrouw wil geen heisa. Vervelend voor u, maar
haar goed recht. Een gesprek met uw buurman
apart, dat kunt u doen. Ik zal meteen zeggen hoe het
verloopt: 'Ik aan jouw vrouw gezeten? Veertig jaar
geleden? Nou kerel, hier staat me echt niets van bij
hoor. Sorry, maar dit is nieuw voor me.'
Of woorden van gelijke strekking. 'I did not have
sexual relations with that woman, miss Lewinsky.'
Het echte probleem is dat u zichzelf een zakken-
wasser vindt omdat u er al die jaren niks aan hebt
gedaan. Dus u kunt de aanrander, zoals u hem zo
dramatisch noemt, vertellen dat u hem al veertig
jaar een klootzak vindt. Dan bent u ervan af en zit
hij met de sores. Wacht geen antwoord af, ga niet in
discussie, vertel het niet aan uw vrouw
- verstandig iemand trouwens - en
zeker niet aan de zijne.
En maakt u zich geen zorgen, boze
buurman zal dat ook niet doen. Hij
kijkt wel uit.
Wijsheid komt met de jaren.
Omdat acteur Joost Prinsen (77)
een eind op weg is, beantwoordt
hij uw vragen.
Na een relatie van twintig jaar heb ik mijn man
verlaten. Tot zijn grote verdriet. Hij had twee kin
deren toen ik met hem trouwde. Met hen, bijna
dertigers inmiddels, had ik een prima band. Maar
nu willen ze niets meer van me weten. Mijn ex
speelt graag het slachtoffer, maar de houding
van zijn kinderen verbaast me. Wat kan ik doen?
ILLUSTRATIE MAGDA RINKEMA
Veertig jaar geleden greep de buurman mijn
vrouw bij haar borsten toen zij, alleen thuis,
hem uitliet. Van haar moest ik mijn woede in
slikken. Het zit me al die jaren al dwars. Ik wilde
het bespreken met de aanrander en zijn vrouw,
maar mijn vrouw verbood het. Zij is bevriend
met de buurvrouw. Nu wil ik haar schrijven,
maar mijn vrouw wil er niet van horen. Wat nu?
Speelt er iets tussen u en uw kinderen,
familie, vrienden, buren of collega's? Leg
de kwestie voor aan Joost Prinsen. Mail uw
vraag naar joostmagtweten@dpgmedia.nl
ZATERDAG 18 APRIL 2020 43
