De haltelij st
in het Iers lijkt
wel een
toverspreuk
Dag 2: Cork - Limerick
Was het gisteren een stralende dag, van
daag is het typisch Iers weer, afwisselend
miezer, buien en stortregens, of op z'n En
gels gezegd: cats dogs. Niet echt geschikt
voor de open bovenverdieping van de Hop
0n Hop off-bus, die ik voordat mijn trein
reis verdergaat, neem. De busrit begint in
het centrum van Cork: een paar winkelstra
ten en de levendige kade aan de stadse kant
van de Lee, de rivier die dwars door de stad
stroomt. De zonderlinge straatlantaarns
- twee kruiselings gepositioneerde palen
van zilverkleurig staal met een aantal grote
lampen - zijn geïnspireerd op scheeps
masten. Cuan Chorca^ zoals Cork in het
Iers heet, is vanouds een havenstad. De bus
rijdt verder langs diverse bezienswaardig
heden, zoals de English Market met aller
hande schatten voor lekkerbekken, de lood
zware Shandon Bells van St. Anne's Church
en de voormalige city jail.
Om 16.30 uur vertrekt mijn trein naar
Limerick vanaf Cork Kent Railway Station:
vijf perrons, een wachtruimte, een koffie-
en-koekhoek, een kiosk. En een antieke
locomotief. Vergeleken met gisteren is het
heerlijk rustig. Het begint te schemeren,
dus van het uitzicht genieten wordt een
opgave. Maar dat is niet erg, want dat heb
ik gisteren al gezien; het eerste stuk tot aan
Limerick Junction rijdt de trein terug.
Limerick Junction is een vreemd ver
schijnsel. Junction betekent kruispunt, en
dat is precies wat het is, een kruispunt van
treinen in dit geval. Oké, er staan vier, vijf
gebouwen, maar de plaats bestaat voorna
melijk uit rails.
Op het grauwe betonnen station stap ik
over op de lokale sprinter naar Ennis, die in
Limerick-stad (station Colbert) stopt. Min
der luxueus dan de landelijke sneltreinen,
maar nog altijd enorm comfortabel vergele
ken met de sprinters waarmee we het in
Nederland moeten doen. En: mét toiletten,
zelfs aparte voor heren en dames.
De trein vertrekt tien minuten later
dan gepland en zowaar, het klaart op. Een
beetje. Wat is het hier toch groen! Door de
heggen, struiken, bomen en hekken lijken
de weilanden hier meer op landschaps
tuinen dan op grasland voor vee. Veel gezel
liger, bovendien is er bij zon of neerslag
beschutting voor de beesten.
f
Dag 3: Limerick - Galway
De straat waarin mijn hotel ligt oogt som-
bertjes. Leeg. Grijs. Wat is het precies waar
aan je direct ziet dat dit een Angelsaksische
straat is? De smalle voortuintjes? Het bak
steen? De smalle, hoge ramen? De vele
schoorstenen met elk zes uitlaatpijpen?
Op naar het centrum, waar al winkels
open zijn: Penneys, het moederbedrijf
van de Ierse modeketen die elders in de
wereld Primark heet. De Milk Market in
het Market Quarter is tegenwoordig een
overdekte vintagemarkt annex foodhall.
Om twee uur opent het Hunt Museum,
de particuliere verzameling van de familie
Hunt. De nogal eclectische vaste collectie -
archeologische vondsten, porselein, zilver
werk, schilderijen - is gratis toegankelijk.
Drie uur; tijd om naar het station te gaan
voor de trein naar Galway. Het meisje ach
ter de hoteldesk vraagt bezorgd of ik wel
iets te lezen bij me heb: de reis duurt lang,
vindt ze. ,,Het komt door de vele haltes. Hij
stopt zo ongeveer bij iedere elke lamp post,
lantaarnpaal.''
Als de trein vertrekt, is het ineens stra
lend weer. We komen langs plaatsjes met
namen als Sixmilebridge en Gort. De halte-
lijst in het Iers lijkt wel een toverspreuk uit
Harry Potter: Ard Raithin, Creachmhaiol,
Baile Atha an Rt Ik kijk niet meer uit op
weiland, maar op moerassige plassen, en is
dat de zee? Eindpunt is station U Chéannt
in Gaillimh, zoals Galway in het Iers heet.
Ze waren me al opgevallen, de vele veilig
heidscamera's in het openbaar vervoer en
op de stations, maar in Galway hangen ze
ook op straat. Aan de oever van de woest
stromende Corrib, bijvoorbeeld. Veel jon
geren hier, kinderen die op hun fietsen
trucjes doen, families met een picknick-
40
Reizen
(2 uur 2 minuten)
Ma
Frisgroen en grauw
Uitgestrekte weilanden vol stenen muurtjes
wisselen zich af met steden.
(1 uur 58 minuten)
