'Pas als ik me
kan uiten,
ben ik toe aan
een relatie'
BV DE LIEFDE
z-z;tsk<?n/r
het lijkt
(,e« focK wet ftn
niC-è Iqnjtrt
Vrijgezel tl zijij
John (55) heeft nog
nooit een relatie gehad.
Nu bekruipt hem
het gevoel dat hij
toch iets mist.
,,In het Brabantse boerengezin waar
ik opgroeide, werd niet gepraat over gevoe
lens of problemen. Emoties uiten is voor
mij altijd lastig geweest. Dat ik op school
werd gepest, hielp niet. De keren dat ik
mijn gevoel liet blijken, werd het pesten
alleen maar erger. Om te overleven werd ik
een stil en teruggetrokken jongetje dat zijn
boosheid of verdriet niet liet zien. Die knop
heb ik nooit meer kunnen terugdraaien.
Ook mijn andere gevoelens, zoals blijheid
of verliefdheid, blijven aan de binnenkant.
Rond mijn twintigste waren er wel wat
meisjes die belangstelling voor me hadden,
maar ik was veel te verlegen. Iemand versie
ren kon ik niet, maar me laten versieren ook
niet. Als ze me aanspraken, blokkeerde ik,
bang om niet te voldoen. Ik stond met twee
klamme linkerhanden en liep dan maar
snel weg.
Van ontwijken maakte ik een sport. Erg
veel meisjes kwam ik sowieso niet tegen,
want ik woonde tot mijn vijfendertigste bij
mijn ouders thuis, bij wie ik ook meewerk
te op de boerderij. Zij vonden het maar niks
dat ik geen vriendin had. Als goede katho
lieken zijn ze zelfs voor mij gaan bidden in
het Limburgse bedevaartsoord Smakt.
Het vrijgezel zijn werd voor mij steeds
meer een gegeven, iets dat nu eenmaal zo
was. En in de loopbaan die ik vervolgens
koos, was evenmin weinig ruimte voor een
vrouw. Als koerier reed ik door heel Europa,
als taxichauffeur was ik elk weekend van
huis en mijn huidige werk in de beveiliging
is heel onregelmatig.
Voor ik het wist was ik twintig jaar verder
en nog steeds partnerloos. Daar lijd ik niet
onder, ik ben iemand die zich goed kan
vermaken en ook van zijn vrijheid geniet.
Ik heb het druk met mijn hobby's, de
heemkundekring en het schuttersgilde,
ik heb vrienden en kook best lekker voor
mezelf.
Voor het ontbreken van seks heb ik een
oplossing gevonden. Er zijn parenclubs
waar single mannen welkom zijn en sites
waarop stelletjes iemand zoeken voor sek
sueel contact. Zo heb ik een andere kant van
mezelf ontdekt - ik blijk dan opeens niet zo
verlegen.
Maar toen ik ziek werd, veranderde er
iets. Bij mij werd darmkanker geconsta
teerd, waardoor ik ging nadenken over mijn
leven. Inmiddels ben ik schoon verklaard,
maar het onrustige gevoel is gebleven: is er
misschien toch meer dan dit? Hoe moet het
zijn om je leven te delen? Wat heb ik al die
tijd gemist?
Om daar het antwoord op te vinden,
doe ik nu een voorzichtige poging tot daten
via een relatiebemiddelingsbureau. Nu ik
ouder word, besef ik dat emotionele nabij
heid toch wel belangrijk is. Dat ik graag een
vrouw zou ontmoeten bij wie de vonk
overslaat en die ik dicht bij me zou willen
hebben. Daarvoor wil ik zelfs een stukje
vrijheid opgeven. Ik denk niet: ik ben in
mijn eentje al zo ver gekomen, laat nu ver
der ook maar zitten.
Om echt open te staan voor de liefde
moet ik eerst mezelf onder de loep nemen
en de manier waarop ik met emoties omga.
Want dat ik op dat gebied beschadigd ben,
merk ik nog steeds. Toen mijn vader vorig
jaar overleed, heb ik bijvoorbeeld geen
traan kunnen laten. In cursussen persoon
lijke ontwikkeling probeer ik nu in contact
te komen met mijn gevoel en dat ook naar
buiten te brengen.
Pas als ik kan laten zien wat er in mij om
gaat, ben ik toe aan een relatie. Zo ver is het
nog niet, maar er wordt aan gewerkt.''
TEKST PAM VAN DER VEEN
ILLUSTRATIE STUDIO SKI
De echte naam van John is bekend bij de
redactie. Wil je ook praten over je relatie?
magazine@dpgmedia.nl
ZATERDAG 18 APRIL 2020 21
