Saskia Noort
Hongeren naar
huidcontact
Zo doen zij dat
Fransen leggen zich morrend
neer bij strenge lockdown
II
VEEL GEDEELD
Per dag mag
één uur gejogd
worden
Betrapt na een
uur en een
minuut? Boete
12
'De Schreeuw'
van sloffen en
een spijkerbroek
De meesten
leven voor
de liefde en
die kan niet
zonder
intimiteit
Saskia Noort schrijft op deze plek
wekelijks over nieuws dat haar raakt.
Wat is onze gezondheid eigenlijk waard als we alles waar
we van houden daarvoor moeten laten? Waar leven we voor?
Sommigen voor God, sommigen voor het sporten en om fo
to's van hun mooie lijf op Instagram te zetten. Sommigen
voor hun vak, om de wereld te redden. Sommigen om het le
ven van anderen te verzieken. Maar de meesten leven uit
eindelijk voor de liefde en die kan niet zonder intimiteit.
Huidcontact is een primaire levensbehoefte, onze lichamen
hongeren ernaar. Het verzacht pijn, laat onze bloeddruk da
len, vermindert de stresshormonen, geeft ons een blozende
gloed en verbetert de spijsvertering. Ik ben ervan overtuigd
dat het ook wonderen doet voor onze weerstand. En daarom
huil ik bij het zien van knuffelende verpleegkundigen. Die
1,5 meter is prima voor even, maar zal, als het nog heel lang
gaat duren, ook mensenlevens kosten.
De inwoners van
Frankrijk vergelijken hun
land tijdens deze
coronacrisis met een
gigantische gevangenis.
,,We mogen maar een
uurtje luchten.''
WILKO VOORDOUW
SCHEVENINGEN/PARIJS
Mijn zwager Michel woont
in een voorstad van Parijs.
Hij werkt in een medisch
laboratorium, is sportief.
Liep veel marathons en ten
niste, tot zijn knie het begaf.
Nu fietst hij. Drie, soms vijf
keer per week, een kilome
ter of honderd. Door weer
en wind. In z'n eentje. Hij
houdt niet zo van pelotons.
Maar sinds de lockdown
in Frankrijk volledig is, staat
zijn racefiets werkeloos in
de gang. Want, anders dan
in Nederland, is racefietsen
in Frankrijk verboden, op
straffe van een boete. De
laatste keer dat Michel een
rondje reed, werd hij door
andere Fransen uitgeschol
den. Ze dreigden hem aan te
geven.
Wat de Fransen wel mo
gen? Per dag mag een uurtje
gejogd worden. In Parijs
mag dat alleen nog 's avonds
na 19.00 uur, tot 10.00 uur 's
morgens. Met een attest op
zak, waarin de vertrektijd
staat. Wie betrapt wordt na
een uur en een minuut?
Boete. Wie op meer dan een
kilometer afstand van zijn
huis staande wordt gehou-
den? Op de bon. Men mag
één keer per dag bood
schappen doen. Mét attest,
maximaal een uur en niet
verder dan een kilometer
van huis. De kinderen mo
gen een uurtje naar buiten.
Ook met een schriftelijke
verklaring en onder begelei
ding van een volwassene.
Parken en bossen zijn geslo
ten, bergen en stranden
mogen niet betreden wor
den.
Dat leidt tot lachwek
kende situaties. In kust
plaats Dinard werd onlangs
een meisje door een lokale
agent op de bon geslingerd.
Ze liep in haar eentje op een
verder verlaten strand. Ze
had een wandelattest. ,,Ik
mag naar buiten'', zei ze.
,,Het strand is verboden.
Het is verdomme geen va
kantie'', aldus de politie
man. Sommige Fransen
omschrijven hun land als
een politiestaat of een kleu
terklas. Weer anderen zeg
gen dat ze net zo veel rech
ten hebben als gevangenen.
Een uurtje luchten, dan ge
zwind naar binnen. Bij de
uitvalswegen van de grote
steden wordt gecontroleerd
om te voorkomen dat Fran
sen de paasvakantie door
brengen in hun tweede
huis. Want wie ergens in
confinement (lockdown) zit,
moet da^r blijven. De Fran
sen leggen zich nog mor
rend bij neer bij de regels,
hoewel velen ze als absurd
ervaren. De vraag is: hoe
lang nog?
Quarantaine maakt creatief,
ondervonden de oprichters
van de Russische Facebook-
groep Izoizolyacia, ofwel
Isolatiekunst. Zij maken
reproducties van beroemde
kunstwerken, volgens een
paar simpele regels: bewerk
de foto niet met Photoshop,
zet er geen commentaar bij
en gebruik alleen spullen die
in huis voorhanden zijn.
Zo werd deze versie van
De Schreeuw van Edvard
Munch gemaakt met sloffen
en kleding, waaronder een
spijkerbroek. foto reuters
e moeten leren leven in een 1,5 meter-sa
menleving, zei Rutte, en hoewel ik het
snapte, moest ik toch huilen. Ik huil snel
deze tijd. Als ik wegrijd bij mijn ouders en
hen zie zwaaien door het raam. Wanneer ik
een foto zie van verpleegkundigen in Wuhan die elkaar om
helzen als de lockdown (deels) wordt opgeheven. De tranen
zitten hoog, de nachten zijn onrustig, vermoedelijk door
alle wijn die ineens dagelijks gedronken wordt. Maar ook
door alle nieuwe regels die zo tegen het mens-zijn ingaan
dat we bang zijn en ons heel eenzaam voelen, ondanks alle
Zoom- en houseparty's op de iPad, ondanks lieve kinderen,
vrienden en Instagramstories van Hollywoodsterren die
harten onder de riemen proberen te steken. Koning Wil-
lem-Alexander mag dan denken dat we het coronavirus niet
kunnen stoppen, maar wel het eenzaamheidsvirus, dat is
natuurlijk niet waar.
De eenzaamheid ligt als een zware kriebelige deken over
ons allemaal. De bejaarde die onbepaalde tijd moet zien
door te brengen zonder een
kind of kleinkind te kunnen
knuffelen, zonder dagelijkse
wandeling. De ondernemer
die machteloos moet toekij
ken hoe zijn bedrijf verkrui
melt.
De artiest met de lege
agenda die steeds maar
moet lezen dat het nog wel
jaren kan duren. De zorgver
lener die dag en nacht werkt.
De stellen die tot elkaar ver
oordeeld op een bovenwo
ning zitten met drie kleine
kinderen, de een ontslagen,
de ander thuiswerkend, de
kinderen de boel slopend.
De zieken die geen idee heb
ben wanneer ze hulp moe
ten inschakelen, niet getest
worden en nachten angstig
naar adem liggen te happen.
De singles, van wie ik er een
ben, die alle hoop op liefde
moeten laten varen. De kin
deren en vrouwen die nu 24
uur per dag met hun ver
slaafde, bipolaire, agressieve
ouder of partner zitten op
gesloten. De gehandicapte
kinderen in instellingen, die
zich afvragen waarom hun
ouders niet meer komen,
waarom ze hen niet mogen aanraken. Alle mensen met een
contactberoep die niet kunnen werken en ook geen recht
hebben op de zzp'er-regeling. De gezinnen die aftellen tot
28 april, hopend dat de kinderen weer naar school kunnen
en zij weer aan het werk, dat hun zuurverdiende vakantie
doorgaat en ze alsjeblieft met vrienden een bbq mogen
doen.
ZATERDAG 11 APRIL 2020 GO
