'Ons werk is nu
totaal veranderd'
en de wederopstanding
CORONAVIRUS
'Mijn werkgever
waardeert me wel'
H
Hartenkreten
5
msmm
Mm™
,,We hebben 84 patiënten van wie we weten dat ze corona hebben ge
had", vertelt Beatrijs Boersema. ,,Plus nog enkele honderden gevallen
van wie we het vermoeden." Met zes collega's, twaalf assistenten en vijf
verpleegkundigen runt ze een huisartsenpraktijk in Berghem, een dorp
met 10.000 zielen ten oosten van Oss.
Beschermende pakken
Sinds de eerste coronapatiënt zich begin maart aandiende, is het nor
male huisartsenwerk totaal gewijzigd. „Inmiddels rijden we dagelijks
zo'n vijf tot acht visites in beschermende pakken, circa tien mensen zien
we op de praktijk in isolatiekleding." Ondanks de forse aantallen vindt
Boersema het nog meevallen. Haar praktijk kent 'slechts' enkele sterfge
vallen. ,,We zijn voor mijn gevoel langs corona geschampt, misschien
omdat Berghem een relatief jonge bevolking kent."
Als huisarts voelt ze zich bijzonder gewaardeerd, zowel door patiënten
als door de dorpsgemeenschap. „Talloze ondernemers en inwoners ko
men langs en bieden ons allerlei zaken aan.'' Meer in het algemeen vindt
Boersema dat er in het begin te weinig aandacht was voor huisartsen en
hun behoefte aan beschermingsmiddelen. ,,De focus lag puur op zieken
huizen. En wij dan in de eerste lijn, dacht ik?" Kritisch is ze op het test-
beleid. ,,Het was al vrij snel beleid om mensen niet te testen. Dat brengt
veel onzekerheid met zich mee. Heeft iemand nu wel of geen corona?
Het ziektebeeld kan behoorlijk verschillen." Ze vreest dat als de corona
maatregelen straks worden afgebouwd er nog een forse zorgpiek van uit
gesteld leed volgt. ,,Ik heb het idee dat veel klachten worden opgepot.
Veel mensen zijn vanwege corona bang om nu naar het ziekenhuis te
moeten." Boersema ervaart de huidige periode als lastig. ,,Ik ben nu
twaalf jaar huisarts en normaal kan ik altijd terugvallen op mijn erva
ring. Met corona verkennen we terra incognito. Adviezen veranderen con
stant, dat maakt mezelf ook wel eens onzeker."
,,De meeste ouderen die ik begeleid, snappen geen snars van corona
en de anderhalvemetermaatschappij," zegt Gerben Jansen (47),
case manager dementie voor Thuiszorg West Brabant te Roosen
daal. ,,Ze hebben geen ziekte-inzicht of besef."
Hoewel Jansen slechts één coronageval heeft, pakken alle beper
kende maatregelen voor zijn cliënten desastreus uit. Dat zijn oude
ren die dankzij zijn begeleiding en veel hulp van mantelzorgers
nog net thuis kunnen wonen. ,,De dagbestedingen voor mensen
met dementie zijn gesloten, waardoor ze de hele dag thuis zijn en
hun mantelzorgende familie totaal overbelast raakt."
Compassiemoeheid
Gevolg is dat mantelzorgers gaan leiden aan wat Jansen 'compassie-
moeheid' noemt. Hij maakt de vergelijking met een kind dat hon
derd keer vraagt wanneer het naar de Efteling mag. „Uiteindelijk
vallen de ouders uit. Door de huidige situatie gaan mantelzorgers
niet meer volgens de juiste procedures met demente mensen om.
In het uiterste geval is zelfs sprake van huiselijk geweld." Op hun
beurt voelen de ouderen zich onbegrepen. ,,Zij hebben nauwelijks
mensen om tegen te praten.'' Als de coronapandemie voorbij is,
kost het mij weken om mensen te verleiden naar de dagbesteding
te gaan." Jansen voelt zich onvoldoende gewaardeerd. ,,Ja, wel door
mijn eigen werkgever, maar daarbuiten wordt ons werk vaak als
een luxe gezien. Er is namelijk geen absolute medische noodzaak."
Een kortzichtige visie, meent de verpleegkundige. ,,Juist door ons
werk houden we ouderen met dementie zo lang mogelijk uit de
verpleeginstellingen en hoeft de wijkverpleging pas veel later langs
te komen." Zelf bezoekt Jansen zijn ouderen deze weken nog nau
welijks. ,,Alleen als het niet anders kan. Verder probeer ik nu veel te
videobellen."
vrouw laatst diplomatiek.
Gelukkig zie ik dat er meer in
dit land aan hun taks zitten. Wij
(dat wil zeggen het bedrijf waar
ik werk) sturen er soms collega's
tussenuit, die ook door een een
voudig 'boe' van hun theewater
geraken. Lastig genoeg. Vroeger
kon je iemand een paar dagen
naar huis sturen. Maar nu zit-ie al
thuis. 'Televisie uit. Lees een
boek. Ga in de tuin zitten. Slaap
goed.' Dat zijn de aanbevelingen
die we doen.
Toen ik laatst weer een mini-
meltdown had en m'n vrouw
Ja, met het mes op
de keel kan ik best
woorden vinden voor
m'n gevoelens. Maar
het blijft gemiep
voor de vijfde keer had gevraagd
wat er nou écht aan mankeerde
(je probeert als ietwat ouder
wetse man je gevoelens toch te
verbergen), vatte ik het tenslotte
zo samen: ,,Het is het harde wer
ken in te beperkte tijd; het zijn de
zorgen om jou en mijn kinderen;
het is dat ik niet weet of, als het
land uit lockdown komt, ikzelf
dat ook wel durf."
Ja, met het mes op de keel kan
ik best woorden vinden voor m'n
gevoelens. Maar het blijft gemiep
natuurlijk. Mijn vrouw conclu
deerde, niet ten onrechte, dat
deze crisis voor mij vooral een
confrontatie met m'n eigen ster
felijkheid is. Ik zal niet te veel
door-psychologiseren, maar mijn
beide ouders, allebei straffe ro-
kers, allebei longkanker, zijn op
hun 66ste overleden. Daar zit ik
nog drie jaar vanaf. Ik rook niet,
maar mijn longen zijn legenda
risch slecht. Je houdt er onbewust
misschien toch rekening mee.
Maar hé, zondag is het Pasen.
Het feest van de wederopstan
ding. Nieuwe hoop. Laat ik eens
met m'n kop in de zon gaan staan
en geloven dat het allemaal weer
over gaat. Dat er een eind aan ons
lijden komt. Een mooi moment
om eens naar het graf van pa en
ma te gaan. Oh nee, dat mag niet.
Nou ja, in gedachten dan.
captain op een LNG-carrier
en kan niet van boord. Er mag
geen bemanningswissel ge
daan worden. Michel van Ho-
rik, ik mis je ontzettend en
wens jou en alle zeevarenden
veel sterkte. Stay safe. Liefs je
zus." -Karin
jaar geen eiertikken of kijken
wie de meeste (hard)ge-
kookte eieren kan opeten tij
dens Pasen. Nick blijft dus
nog even de baas. Op afstand
denken we aan je. Liefs."
-Ron en Diny, Ellen, Gina, Milo
en Alissa, Nick en Malika
jaar. Ik mis dat ik haar 'opa'
hoor zeggen. Komend week
end moet ze helaas mijn
60ste verjaardag missen,
maar volgend jaar gaan we
met Pasen de allermooiste ei
eren schilderen. Dag aller
mooiste meisje, ik hoop je
snel weer te zien."
-Co Otto
hou van ze en hoop dat het
contact terugkomt. Dit zijn
dagen van bezinning. Ik heb
fouten gemaakt en hoop dat
ze me vergeven. In gedachten
zijn ze er altijd."
-Johan
„Lieve Zus Corrie, wat mis
sen wij de 'herrie' die wij met
elkaar kunnen maken. Dank
baar dat jij weer thuis bent na
een ziekenhuisopname. Van
daar deze speciale paashazen-
groet. Dikke knuffel." -twee
broers en negen zussen De
Groot en aanhang
PiMjl
zaterdag 11 april 2020
Beatrijs Boersema (45), huisarts te Berghem
Gerben Jansen, verpleegkundige dementie in Roosendaal
Lezers brengen lieve
paasgroeten aan hun dierbaren
,,Ik mis mijn broertje. Hij is
,,Hoi (o)pa Eef Alberts. Dit
„Lieve pap en mam, 5 april
was jouw verjaardag mam,
maar het coronavirus heeft
jou bereikt. Pap, die zich net
als wij zorgen maakt, geen
feest zoals altijd. Op 8 april
was het jullie trouwdag. We
denken aan jullie en houden
van jullie."
-Carla, Arent, Carla, Kaylin,
Gerda, Dario
,,Ik mis mijn allerliefste
kleindochtertje Lucy van 1,5
,,Ik heb geen ouders meer
en al jaren mis ik het con
tact met mijn zussen, zwa
gers, neven en nichten. Ik
- I
i
HUL
iJt.Ji 1
