»e mmn
Hoe oud of cynisch je
ook bent, dit boek lees
je niet zonder tranen
Ja, een dik boek.
Maar mooi genoeg om
lang in te verdwijnen
Het lijkt nog het meest
op een Netflix-serie.
Maar dan op papier
Ergens in Amsterdam, op de
Leidsegracht, staat een
onooglijk bankje met een
enorme aantrekkingskracht
op toeristen en instagram-
mers. Dat is omdat dit stadsmeubel
voorkomt in de verfilming van The Fault
in Our Stars, de beroemde youngadult-
roman van de Amerikaanse schrijver
John Green, die een tijdje in Amster
dam woonde.
In het boek besluiten de kanker
patiënte Hazel (16) en haar vriendje
Augustus (17), die botkanker heeft
gehad, om samen naar Amsterdam te
reizen en daar Peter van Houten te
ontmoeten, de Nederlandse schrijver
die Hazels lievelingsboek heeft geschre
ven. Ze is benieuwd naar het eind van
zijn romancyclus en baalt ervan dat ze
zal sterven zonder dat te weten.
In onze hoofdstad lopen de zaken uit
de hand, want Peter van Houten blijkt,
zoals Nederlandse schrijvers nu een
maal zijn, een alcoholistische hork die
zijn Amerikaanse fans geen antwoord
wenst te geven op hun vraag.
Het tweetal is woedend op hem, maar
ondertussen bloeit de liefde tussen hen
wel op. Helaas slaat dan het noodlot toe.
Ik zal niet plotspoilen, maar ik kan wel
onthullen dat - hoe oud of cynisch je
ook bent - het vrijwel onmogelijk is om
dit boek zonder tranen te lezen.
Mfï TM5r«
rAUL M(JfP7
Waarschuwing: dit is een
dik boek (663 bladzij
den) en het gaat over
uiteenlopende onder
werpen als liefde, dood,
natuurkunde, zeemeerminnen en
donuts. En over ontzettend veel meer.
De Ier Paul Murray schreef er maar
liefst zeven jaar aan en dat lees je eraan
af. In het Engels is de titel Skippy Dies,
waardoor we een vermoeden hebben
wat er gaat gebeuren.
De roman speelt zich af op een jon-
gensprivéschool, het Seabrook College
in Dublin, en de openingsscène sleurt
de lezer meteen het verhaal binnen:
Daniel Juster (14), bijgenaamd Skippy,
houdt met vrienden een wedstrijd
donuts vreten. Dat loopt slecht af, want
hij valt levenloos neer.
Vlak voor hij sterft, weet hij nog net
in frambozensaus een raadselachtige
boodschap te schrijven gericht aan Lori,
het meisje op wie hij heimelijk verliefd
is.
De lezer wordt hierna getrakteerd op
een onnavolgbare stoet vrienden, leer
krachten en hele en halve zolen, die al
lemaal hun licht laten schijnen op Skip-
py's dood. Je moet er even je best voor
doen, maar als je diep in het verhaal
komt, wil je er niet meer weg. Skippy
tussen de sterren is een uitermate liefde
vol, humoristisch, spannend en bijzon
der boek. Uitstekend geschikte om
weken in te verdwijnen.
n een volle aula met opgetogen
leerlingen houdt de directeur van
een Amerikaanse highschool een
toespraak. Dan staan de leerlingen
op om naar hun klassen te gaan.
Er is echter een probleem: de aula
deuren gaan niet open. Even wordt
er gedacht aan een grap, een prank van
iemand. Maar dan begint er iemand te
schieten. De leerlingen zitten als ratten
in de val.
De Nederlandse ambtenaar Marieke
Nijkamp (34) uit Twente is een interna
tionale grootheid in de wereld van
young adult. Haar roman This is where
it ends (2016), waarvan bovenstaande
scène het begin is, verscheen oorspron-
kelijk in het Engels en stond maar liefst
zeventig weken in de bestsellerlijst
van The New York Times, een unieke
prestatie voor een Nederlandse schrij
ver.
Het boek werd in het Nederlands
vertaald als 54 minuten, een titel die
slaat op de verteltijd van het boek. We
volgen vier personages tijdens de
schietpartij op de middelbare school en
het verhaal kaatst heen en weer tussen
de verschillende hoofdpersonen.
Het boek doet denken aan een Net-
flix-serie, maar dan op papier. Het
thema is schokkend en luguber, maar
zeker niet onrealistisch. Laat ik het zo
zeggen: je bent blij dat je thuiszit, als je
dit boek leest.
EEN WEEFFOUT IN
ONZE STERREN
JOHN GREEN
SKIPPY TUSSEN DE STERREN
PAUL MURRAY
54 MINUTEN
MARIEKE NIJKAMP
ZATERDAG 11 APRIL 2020 37
