vanwege dit verhaal, een heleboel mensen
vinden wat we maken gewoon mooi.''
Zijn eigen kledingkast is 'best wel' uit
gebreid. Zo hangen er alleen al zo'n vijftig
voetbalshirts van verschillende clubs. Ver
der natuurlijk veel stukken van het eigen
merk - Daily Paper komt dit jaar met 230
nieuwe items - en van lokale labels. Arte
uit Antwerpen noemt hij 'cool', net als
Bonne Amsterdam en de sokken van Zee
dijk 60. ,,Ik test natuurlijk veel van ons
eigen merk, maar eigenlijk wil ik naar
een minimalistische levensstijl waarbij
bij wijze van spreken alles in een koffer
past. Ik wil meer en vaker rouleren. Daarom
geef ik veel weg, ik stuur heel veel naar So
malië.
,,Hoe minder ik bezit, hoe kleiner mijn
fysieke en mentale ballast en dus ook mijn
zorgen. Bovendien ben ik een soort van
gierig. Ik heb een proefrit in een mooie auto
gemaakt, maar dacht: nee, er komen straks
misschien krassen op en daarover zou ik
me slecht voelen. Mijn enige grote uitgave
is mijn appartement. Verder koop ik kunst
van artiesten die mij hebben beïnvloed:
Takashi Murakami en Piet Parra. Oorspron
kelijk was dat voor mijn huis, maar hun
werk hangt nu in ons hoofdkantoor, zodat
meer mensen er plezier van hebben.''
Suleiman en zijn zakenpartners zijn
ambitieus. Uitbreiden op internationale
schaal hoort daarbij, vindt hij. Het echte
speelveld is Amerika, dat niet zozeer op
Afrika is gericht als wel op streetwear.
Black creatives - acteurs, artiesten, ontwer
pers - spreken er een groot publiek aan.
,,Daar liggen de kansen en ook de risico's.
Ons voordeel is dat we niet met investeer
ders werken. Wij beslissen zelf hoe, waar
en in welk tempo we ons geld besteden.
We doen veel onderzoek en kijken goed
naar de online-verkopen. Ondernemen
is risico nemen. En erger dan je geld kwijt
raken is nooit iets proberen. The journey is
the blessing. Dat wij dit kunnen en mogen
doen, is toch fantastisch?"
Zijn moeder van 60 vroeg laatst of zij
nog gezien kon worden in Daily Paper. Hij
vindt van wel. Vooral met truien, trench
coats en kleinere accessoires, omdat de basis
supersimpel is en voor iedereen draagbaar.
En, zegt hij: ,,Ze hoeft er niet meer voor te
betalen. Ze mag alles pakken wat ze wil.''
2020
Paper-logo. Zelfs zijn moeder moest ervoor
betalen, zegt hij. Door de populariteit en
het plezier erin wisten ze: dit is het begin
van een groter avontuur.
Suleiman: ,,We vroegen ons wel af of nog
een extra kledingwinkel nodig is. Is er al
niet genoeg op de wereld? Dus zeiden we
tegen elkaar: als we zelf met collecties ko
men, moeten we iets toevoegen aan het
modelandschap. We woonden alledrie in
Amsterdam-West maar komen uit verschil
lende Afrikaanse landen. Osei komt uit
Ghana, Trabsini uit Marokko. Op school
leerden we over het Romeinse Rijk, de
Tweede Wereldoorlog en de Duitse en
Italiaanse geschiedenis, maar niets over
Somalië, Marokko en Ghana, de kolonisatie
van Afrika en de subculturen van het conti
nent. Of wat zich daar afspeelt.
,,Ja, in het Journaal kwamen onderwer
pen voorbij als hongersnood, geweld, ziek
tes. Alleen maar negatief nieuws. Ik groeide
op met een soort afkeer van waar ik van
daan kom. Terwijl mijn roots belangrijk
zijn, ik wil me trots voelen. Daarbij ont
dekte ik: we leven in een grijs gebied. Ik ben
Nederlands opgevoed, zie mezelf als alle
andere Nederlanders. Met z'n drieën horen
we ook niet echt bij die Afrikaanse cultu
ren. We zitten er tussenin, in een derde
cultuur. Met onze kleding, de ontwerpen,
de prints en het materiaal - soms met
spreuken van artiesten zoals van Nigeri-
aanse rappers - willen we het verhaal ver
tellen van de zoektocht naar die identiteit,
waarbij we vooral focussen op positieve
ontwikkelingen, op mensen inspireren en
kracht geven. Niet iedereen koopt bij ons
2018
2019
ZATERDAG 11 APRIL 2020 23
