CORONAVIRUS
'We prijzen
ons gelukkig
dat we in
Zeeland
wonen'
OpP
4
i
Bij Adrz in Goes zagen ze met eigen
ogen hoe de spoedeisende hulp
(SEH) tijdelijk is uitgebouwd, met
onder meer de komst van een grote
tent, om de extra toestroom op te
vangen. De afgelopen tijd was het
er juist rustiger dan normaal. ,,Dat
gaf een unheimisch gevoel", zei
SEH-arts Rebekka Veugelers. ,,Maar
dat heeft het ziekenhuis wel de tijd
en ruimte gegeven om enorm op te
kunnen schalen."
Dat het aanvankelijk zo rustig
was, komt waarschijnlijk ook door
dat mensen met andere acute
klachten zich minder snel durfden
te melden. Recent is nogmaals on
der de aandacht gebracht dat ook
'gewone' spoedgevallen doorgaan.
,,We zijn heel blij met die oproep",
aldus Veugelers. ,,Sindsdien mer
ken we dat het aantal gevallen weer
wat toeneemt en zien we de eerste
mensen die met een gebroken heup
drie dagen thuis zijn gebleven. Dat
is echt gevaarlijk."
Alle medewerkers prezen de
saamhorigheid in het ziekenhuis.
Veel mensen die op stilgevallen af
delingen werken, springen nu bij
op de SEH of de intensive care. Een
van hen is operatieassistent Eva
Posthumus. ,,Het aantal operaties is
enorm afgenomen. Daarom helpen
we de collega's op de SEH die heel
veel te doen hebben. We zijn echt
opgenomen in het team en één van
hen geworden."
Van alle kanten wordt bijstand
geboden, zei arts-assistent Anouk
Prein. Dat maakt het mogelijk om
de diensten enigszins binnen de
perken te houden. Dat is van belang
omdat de coronapiek nog moet ko
men. ,,We verwachten dat dit een
zaak van lange adem is. Daarom
proberen we te voorkomen dat
mensen overwerkt raken. Je merkt
dat het ziekenhuis goed op ons let."
Het moeilijkste is dat de patiën
ten geen familie mogen ontvangen,
zei Wendy Onderdijk, verpleeg
kundige op de 'Covid-afdeling'.
,,Wij zijn de enigen die ze de hele
dag zien. We noemen onszelf
maanmannetjes, omdat de patiën
ten eigenlijk niet weten wie er ver
stopt zitten onder onze bescher
mende pakken. Ze zien alleen onze
ogen. Maar we zorgen met alle
liefde voor deze mensen. Iedereen
hier heeft hart voor zijn vak."
De intensive care in Goes is sinds
maandag verdubbeld: van 12 naar 24
bedden. ,,Dat is een gigantische
operatie geweest, maar iedereen
heeft zijn schouders eronder ge
zet", zei Dirk Verbiest, medisch
hoofd van de IC. ,,Ik ben heel trots
op dit team dat we dit hebben ge
realiseerd."
'We mogen niet veel
meer, maar een frisse
neus halen nog wel.' In
deze rubriek laten we
wandelaars aan het
woord. Vandaag:
Caroline en Wim
Geelhoed.
Tijdens het videobellen met colle
ga's schept Wim er niet over op
dat hij vlakbij het strand woont. In
Zoutelande nog wel, je weet wel.
Of over dat het hier zo mooi, stil
en rustig is. ,,Nee, dat kun je niet
maken." Maar even onder ons ge
zegd en gezwegen, prijzen hij en
zijn vrouw Caroline zich juist nu
gelukkig dat ze in Zeeland wonen.
,,In het centrum van Rotterdam
kun je niet zomaar op pad."
Half twaalf, de Hogeweg in
Burgh-Haamstede. Normaal kri
oelen de toeristen hier een paar
dagen voor Pasen kriskras door el-
kaar. Nu is er geen kip. Op de par
keerplaats bij natuurgebied de
Zeepeduinen staan een stuk of zes
auto's. Meer niet. Pas na een kwar
tier lopen, komen Wim en Caro
line Geelhoed me tegemoet. Op de
fiets. ,,We zijn eerst met de auto
naar Neeltje Jans gereden", vertelt
Wim. Op zeker twee meter af
stand. „Fietsen achterop. Van daar
zijn we naar hier gefietst en zo-
meteen gaan we een stuk wande
len."
Borrel
Al pratend begrijp ik dat de coro
nacrisis huize Geelhoeds verdeelt.
Bij Wim op het werk - Bison in
Het is een vreemde
tijd. Overal is het
rustiger
Goes - is het nu juist druk. „Ieder
een is aan het klussen. Nou zit ik
normaal op kantoor, dus werk ik
nu vanuit huis. Dat gaat allemaal
prima. Afgelopen vrijdag hadden
we zelfs een vrijdagmiddagborrel;
internationaal. Ja, de meesten za
ten met een drankje achter de lap
top. Maar dat is alleen op vrijdag-
middag he?" Maar Caroline maakt
heel andere tijden mee. Zij zit
thuis omdat het Badhotel in Dom
burg dicht is. Al maakt ze zich nog
geen zorgen. ,,Het is een goedlo
pend bedrijf. En heel veel gasten
hebben aangegeven dat ze zeker
weer komen als alles normaal is."
Het Badhotel redt het wel, denkt
ze. ,,Maar ik ben bang dat er in de
toeristenindustrie bedrijven om
gaan vallen."
Vriendelijker
Door de coronacrisis hebben ze sa
men in elk geval meer tijd om op
pad te gaan. ,,We zijn naar de Man
teling geweest, Oranjezon, West-
kapelle en Dishoek", somt Caro
line op. ,,Het is een vreemde tijd.
Overal is het rustiger." Ja, de men
sen die ze tegenkomen houden
over het algemeen wel anderhalve
meter afstand, beamen ze. ,,Het is
net als in de bergen: hoe minder
mensen er zijn, hoe vriendelijker
ze tegen elkaar doen", vult Wim
aan.
Het stemt hen ook tot naden
ken. ,,We schreeuwen het niet van
de daken, maar we waarderen het
juist nu om in Zeeland te wonen.
We wonen dichtbij het strand; dat
is echt wel een voorrecht vergele
ken met collega's in bijvoorbeeld
Rotterdam."
donderdag 9 april 2020
'Het ziekenhuis let goed op ons'
Commissaris van de koning Han Polman (links) en gedeputeerde
Harry van der Maas worden, op veilige afstand, bijgepraat door me
dewerkers van Adrz. foto johan van der heijden
Het coronavirus vergt veel van
de Zeeuwse ziekenhuizen.
Reden voor commissaris van de
koning Han Polman en gedepu
teerde Harry van der Maas om
gistermiddag bij zowel Adrz als
ZorgSaam langs te gaan en uit
gebreid met het personeel te
praten. ,,We willen jullie een hart
onder de riem steken en zijn
heel benieuwd naar jullie erva
ringen", zei Polman.
Rolf Bosboom
Goes
Kijk op de site bij /video
Han Polman steekt Adrz-
personeel hart onder de
riem
Jeffrey Kutterink
Burgh-Haamstede
- Caroline
- - 4
Caroline en Wim Geelhoed zijn van Neeltje Jans naar Burgh-Haamstede gefietst. 1 oio marii ki mani i maki r
