CORONAVIRUS
'Sorry hoor premier Rutte, ik moest er toch echt even op uit'
Ba
U
NIEUWS 13
verdiend, is het
wel door de
supermarkten, is
het beeld. Toch
keldert ook hier op
heel wat plekken de
omzet. ,,60 procent
minder klanten.''
Jï
W^L
Als ergens nog
geld wordt
Ook Ard van de Huijgevoort had te
maken met de plotse hamster
woede, de dag na de persconferen
tie van Mark Rutte. En ja, die dag
verdiende de Plus-ondernemer wat
extra. Maar dat weegt bij lange na
niet op tegen het omzetverlies dat
hij sindsdien lijdt. Zijn supermarkt
aan de Dorpsstraat van het driedui
zend zielen tellende Luyksgestel
telt inmiddels 60 procent minder
klanten. De reden? Vier kilometer
verderop ligt de Belgische grens,
maar die zit potdicht.
De winkel in Luyksgestel is niet
de enige met problemen. Naast de
vele supers in de grensstreek,
schrijven ook de winkels in de nor
maal zo drukke stadscentra, vlak bij
stations en op toeristische plekken
dieprode cijfers. Kleine supers op
recreatieterreinen en universiteiten
zijn veelal helemaal dicht.
Het beeld dat in de supermarkten
overal goud geld wordt verdiend,
wil Patricia Hoogstraaten, directeur
van het Vakcentrum, dan ook graag
rechtzetten. ,,De omzet piekt inder
daad in de supermarkten met een
wijk- of buurtfunctie. Maar inmid
dels dringt het besef door dat veel
supermarkten er onderaan de
streep niet zo heel veel aan over zul
len houden.''
Veel supers zullen
er onderaan de
streep niet veel
aan overhouden
Want de kosten voor alle maatrege
len zijn ook hoog, stelt de belan
genbehartiger voor zelfstandige on
dernemers. Vooral de extra perso
neelskosten door het inhuren van
beveiligers, het schoonmaken van
winkelwagentjes en de sterk opge
voerde en lastig te plannen bevoor
rading kost een hoop geld. ,,En dan
komt het paasweekend eraan, het
belangrijkste weekend na kerst. We
moeten maar zien wat daar nu van
overblijft", aldus Hoogstraaten.
Belangrijker dan de supermark
ten die nog wel wat verdienen, zijn
voor het Vakcentrum de super
markten en speciaalzaken die niets
of veel minder verdienen. Zoals de
zaak van Van de Huijgevoort. Na
tuurlijk probeert ook hij de omzet
op peil te houden. ,,Ik bezorg mijn
boodschappen nu ook in België,
omdat voeding wel de grens over
mag. Maar daarmee red ik het bij
lange na niet.'' Overheidssteun
voor de sector is er niet. Bedrijven
in voeding mogen tenslotte ge
woon openblijven en draaien ook
gewoon omzet, is de gedachte. Een
mens blijft eten.
Veel supermarkten zijn in han
den van zelfstandige ondernemers,
ook bij de grote merken als Albert
Heijn en Jumbo. Winst of verlies is
daarbij dus het risico van de lokale
ondernemer, weet Van de Huijge-
voort ook. ,,Maar als dit nog even
duurt, zal ik toch mensen moeten
ontslaan. Dan is het toch wel wrang
dat non-foodwinkels wel steun
kunnen krijgen om personeel te be
houden.''
Dicht
Bij de supermarkten van Spar zijn
alle winkels van zelfstandige on
dernemers, aldus directeur John
van der Ent. Volgens hem hebben
enkele tientallen van de 440 vesti
gingen het moeilijk. ,,Onze negen
universiteitswinkels zijn bijvoor
beeld dicht, maar ook de vestigin
gen bij de tankstations verliezen nu
omzet, er zijn tenslotte minder
mensen op de weg. Een aantal sei
zoenswinkels op vakantieparken
blijft voorlopig dicht. Voor de on
dernemers zelf is dat zwaar.''
Dus hoopt ook hij op steun voor
de ondernemers die het zwaar heb
ben. Van der Ent: ,,Niet alleen voor
ons, we willen de winkelstraten ge
woon goed gevuld houden met alle
winkels.'' Zullen er anders super
markten omvallen? ,,Het is nog te
vroeg daar iets over te zeggen", stelt
Hoogstraten van het Vakcentrum.
Maar wel pleit zij voor maatwerk.
,,Alle winkels in de foodsector zijn
uitgezonderd. Maar als er winkels
zijn die het zwaar hebben, denk
daarbij ook aan kaas- of delicates
senzaken, zouden zij ook een be
roep moeten kunnen doen op het
fonds.''
Frank
Poorthuis
Rotterdam
IN QUARANTAINE
lijf thuis'. Het grote bord
aan de ingang van het
'Utrechtse landgoed Amelis-
weerd was duidelijk. Maar ik was niet
thuis. Sorry, premier Rutte, ik hield
het niet meer. Na vier weken moest
en zou ik mijn zoon zien. Gelukkig
was u allemaal wel thuisgebleven,
dus deden we uiteindelijk niets ille
gaals.
Het was m'n eerste autorit sinds de
quarantaine en ik was zo lang niet op
de snelweg geweest dat ik de invoe
ring van de 100 kilometer gemist had.
Gelukkig ben ik van mezelf een
slome rijder.
Ik zag m'n zoon al van ver staan.
Bijna twee meter slungeligheid, in
die lange, suède jas die hij twee jaar
geleden uit mijn kast pikte en die 'm
nu als een tweede huid past. Hij is
mijn jonge versie, de verbeterde,
hoop ik. Zo rustig, zo afgewogen.
Maar ook een beetje verdrietig nu, al
zal-ie dat zelf niet eens zeggen. Hij
zou twee weken geleden fietsend
naar Istanboel gaan, en terug. Een
halfjaar keihard voor gewerkt in de
horeca, fiets gekocht, alles klaar. Toen
kwam corona. Een heel tussenjaar in
duigen. Klein coronaleed, maar het
hakt er wel in. Hij is van de filosofi
sche soort. 'Komt wel goed, pa.'
Paniek, ik kan
het niet anders
omschrijven.
Toen leegte.
Waar was-ie
nou?
kwamen we weer bij zijn fiets en
mijn auto. Ik kon hem geen knuffel
geven, wat stom voelde. Ik stapte in
mijn auto, pakte even de telefoon op
om te kijken hoeveel appjes ik gemist
had, keek weer op en toen was-ie ver
dwenen. Weg. Paniek, ik kan het niet
anders omschrijven. Toen leegte.
Waar was-ie nou? Gewoon wegge
fietst. Na een halve minuut werd ik
weer rustig en bedacht: uiteindelijk
missen ze jou minder dan jij hen. Zo
hoort het te gaan.
En dat was misschien een mooi
eind voor deze column. Maar ik kon
er niet mee leven. Ik ben hem ach
terna gereden, heb 'm ingehaald en
hem met mijn raam open nog eens
goed in de ogen gekeken. 'Dag jon
gen.' 'Dag pa.'
Huf
maandag 6 april 2020
Bart Gotink
Luyksgestel
Supermarktondernemer
Ard van de Huijgevoort in
zijn winkel in Luyksgestel:
,,Ik bezorg mijn bood
schappen nu ook in België,
maar daarmee red ik het
bij lange na niet.''
FOTO KOEN VERHEIJDEN
-Patricia Hoogstraaten,
Vakcentrum
Net als veel Nederlanders blijft jour
nalist Frank Poorthuis thuis. Frank
zit in de risicogroep. Verslag van
dag 24.
We zijn in het stadium dat het ver
schil tussen vader en zoon steeds
vager wordt. Misschien herkent u
het. Je voedt op, je voedt op en je
denkt: wanneer gebeurt het nou? En
ineens zijn ze volwassen. Inmiddels
maakt de zoon zich bijna meer zor
gen om de vader dan andersom. En
fin, we wandelden, we bleven netjes
1,5 meter van elkaar af. We spraken
over zijn toekomst, over de mijne.
Het was ons moment, dus sommige
dingen gaan u verder niks aan. Toen
Ook supers vragen steun
