Levenslessen van opvoedcolumnisten
Het afgelopen anderhalf jaar maakten Alex van der Hulst, Hanneke
Hendrix en Nynke de Jong wekelijks een opvoedcolumn voor deze
bijlage. De komende weken blikken ze terug op die periode en delen ze
hun ervaringen over deze verwarrende tijden. Vandaag aflevering 1,
waarin Alex hardop twijfelt of hij wel zo'n goede thuisleraar is.
Er wordt
galgje
gespeeld en
giechelend
tikken ze
het woord
drol in het
chatvenster
27
Onder de titel Lekker Makkelijk begon
nen we anderhalf jaar geleden met een
column over opvoeden. Over twee
weken stoppen we ermee. Met die
column dus, opvoeden schijnt nooit
helemaal te stoppen. Toch was het een aparte titel,
want als er iets niet lekker makkelijk is dan is het
wel opvoeden. Het is niet alleen vreselijk moeilijk,
je weet nooit of je het goed doet en kinderen zijn
bij uitstek schepseltjes die vanzelfsprekende
dingen heel lastig kunnen maken.
Makkelijker wordt het wel, merken we nu onze
twee dames 4 en 8 zijn. Als vrienden net ouders
zijn geworden en enigszins wanhopig of dodelijk
vermoeid vragen of het echt makkelijker wordt, is
het altijd fijn dat geruststellend te bevestigen. Dat
dit in ministapjes gaat en je de grootste verschillen
pas ziet als ze na vier jaar naar school gaan, vertel ik
pas als ze er expliciet naar vragen. Onze basis
schoolkinderen doen inmiddels talloze dingen
zelf, laten ons af en toe uitslapen en verbazen ons
geregeld hoe snel ze opgroeien.
We komen er in deze weken plots achter. Het
rondwarende virus kluistert ze aan huis en maakt
van ons thuisonderwijzers. Iets wat we nooit ge
ambieerd hebben en waar we niet voor in de wieg
zijn gelegd. Al hebben we niks te klagen met twee
gemotiveerde dames. Ik hoor ook verhalen van
mensen met pubers die als mokkende vaatdoeken
over de bank hangen. Onze dames kunnen niet
wachten tot het negen uur is en het zelfgemaakte
schema ingaat. De vijfdeklasser heeft een hele lijst
taken meegekregen en zet zich ijverig aan het
schrijven, lezen en rekenen. Dat rekenen is inmid
dels van een niveau dat mijn hersenen bij het
nakijken beginnen te kraken. In theorie kan dat
niveau nog tien jaar stijgen. Benieuwd hoe lang we
nog van nut kunnen zijn.
Het is overigens bemoedigend te merken dat ze
beter spelt dan de gemiddelde boze facebooker. De
kleuter mag wat meer spelen, maar wil zo veel
leren dat deze quarantaine niet te lang moet duren,
want in dit tempo zit ze over een maand staart
delingen te maken. Zo heeft ze Squla ontdekt, de
onderwijssite waar het hele land de hoop op heeft
gevestigd. Dat is te merken aan het aantal keren dat
de site eruit ligt door het massale dataverkeer.
Tot zover de positieve verhalen. Minder fijn is dat
de dames bij een lastige som, een ingewikkelde op
gave of een ander obstakel kermend over de grond
rollen. Op de vraag of ze op school ook zo omgaan
met moeilijkheden, krijgen we voorlopig geen
antwoord. Ook verdoen we ontzettend veel tijd
aan gesprekken over de procedures. Wanneer doen
we wat van het lijstje? Als iets vijftien minuten
gedaan moet worden, hoe houden we de tijd goed
bij? Staat het koelkastmagneetje bij het juiste
blaadje van het schema dat aan de koelkast hangt?
En meer van dit soort vragen.
In acht jaar ouderschap wordt pijnlijk
duidelijk wat je zwakke punten als ouder
zijn. Bij mij is geduld een pijnpuntje, wat
deze weken nog eens benadrukt wordt.
De kinderen mogen dan bij frustratie
over de vloer rollen, ik lig geregeld met
mijn hoofd op tafel als een futiliteit enorm
wordt opgeblazen. Adem in, adem uit. En
dan heb ik het nog makkelijk. Als regelmatig
thuiswerkende zelfstandige was ik al lang
gewend aan werken terwijl de kinderen van de
huiskamer een binnenspeeltuin maken. Wat
een ellende als dit allemaal nieuw voor je is.
Het leukste in deze ellendige situatie is
het videobellen. De klasgenoten van
groep 5 blijven met elkaar in
contact via onze telefoons en
computers. Dat heeft zo zijn
beperkingen. Er was deze
week een moment dat
vier klasgenotes tege
lijk probeerden te
praten in een
WhatsApp-
groepsgesprek.
Eén grote chaos.
Via de computer en
de webcam wordt er
galgje en Pictionary ge
speeld, doen ze samen dans
jes en tikken ze giechelend
het woord drol in het chat
venster. Over enkele
jaren kunnen we ze een eigen
telefoon niet langer weigeren
en zal de oudste steeds vaker
haar weg kiezen zonder dat wij
weten wat ze doet. Precies wat
puberouders altijd zeggen: het
wordt makkelijker, maar je krijgt
er meer zorgen voor terug. Voor
alsnog genieten we nog even van
lekker makkelijk en weinig zor
gen. Alhoewel, zorgen zat deze
weken, maar dat is hopelijk
over een tijd voorbij.
GO ZATERDAG 28 MAART 2020
Volop pijnpuntjes in
acht jaar ouderschap
Met Nynke de Jong en Han
neke Hendrix maakt Alex van
der Hulst (42), vader van
dochters van 4 en 8 jaar, de
opvoedpodcast Ik ken iemand
die. Volgende week blikt zijn
collega Hanneke Hendrix
terug op het afgelopen ander
half jaar.
