26
27
25
16
'Het is griezelig en spannend.
Vaak gaat het goed, soms stort
ineens iemand in korte tijd in'
online te zijn gezet. Iedereen schrikt zich rot.
De coronanoodpraktijk is NIET om op corona
te testen (we hebben als huisartsen helemaal
geen testen, nooit gehad ook). Mensen kunnen
er niet zomaar heen, alleen mensen waarbij de
huisarts vindt dat het nodig is om op het
spreekuur te komen krijgen daar een afspraak.
Er is dus altijd eerst een telefonische beoorde
ling door de eigen huisarts nodig. Het foute
persbericht wordt gelukkig door de praktijk
manager 's avonds nog gecorrigeerd. Anders
hebben we er straks nog een probleem bij.
Daar zitten we echt niet op te wachten.
Heel veel telefoontjes en niet al
leen met patiënten. Het Rode Kruis helpt met
vrijwilligers en brancards, iemand brengt voor
ons een onderzoeksbank van de praktijk naar
de sporthal, het laboratorium brengt CRP-me-
ters (voor het meten van de ontstekingswaarde
in het bloed); de standbouwer is aan de slag,
het loopt als een trein.
Ondertussen maak ik een sneetje in de ont
stoken vinger van een patiënt en vis er nog een
splinter uit. Ook stem ik zorg af met de psy
choloog en verpleegkundige in de praktijk. Zij
zijn een vast ankerpunt voor veel mensen die
extra steun nodig hebben en die zijn er blij
mee. Op het coronaspreekuur zie ik patiënten
die echt ziek zijn maar nog niet erg genoeg om
naar het ziekenhuis te moeten.
Voor het eerst in mijn leven laat ik een pa
tiënt met zwarte ontlasting - als gevolg van
bloedverlies in slokdarm of maag - thuis. Wel
na telefonisch overleg met de maag-darm-le
verarts uit het ziekenhuis. Als het slechter zou
gaan dan mag ze naar het ziekenhuis maar het
is daar nu voor haar ook niet veilig.
's Middags gaan we kijken in sporthal
T-Kwadraat in Tilburg. De opbouw is in volle
gang, het ziet er goed uit. Ik sjouw mee met de
onderzoeksbanken en vul de kasten met mate
rialen. Morgen is het klaar en testen we alles
uit, maandag starten we.
Er is een positieve sfeer in de praktijk en we
krijgen veel vriendelijkheid en steun van pa
tiënten terug. Het helpt om met veel mensen
een goede en vertrouwde band te hebben. 'Zeg
maar tegen de dokter dat het goed met me
gaat'.'Doe maar de groeten aan de dokter te
rug'. Het raakt me.
Vandaag ga ik eerst even naar de
praktijk om te kijken welke pa
tiënten ik moet zien of bellen.
Mijn collega's doen het meeste
werk op de praktijk. Ik ga naar de
sporthal en ondersteun daar de mensen die al
les in orde maken.
Een reeds gepensioneerde huisarts gaat vrij
willig meewerken tijdens de spreekuren.
Iedere arts en assistente die even langskomt
helpt mee: sjouwen van inrichting, maken van
instructie formulieren met een plastic be-
schermlaagje eromheen.
Op de artsentafels komt het schema voor li
chamelijk onderzoek en beoordeling te liggen.
Dat hebben we gisteravond bij een websemi
nar (online nascholing) van de huisartsenver
eniging gekregen. Het is alles bij elkaar net zo
veel werk als bij een grote verhuizing; alleen
nu moest alles in een week worden geregeld.
Maar de steun die iedereen geeft en de wil om
het voor elkaar te te krijgen is groot.
de thuiszorg heeft niet genoeg beschermings
materiaal om daar drie maal per dag met be-
schermingskleding langs te kunnen gaan. Een
moeilijke situatie.
De coronanoodpost wordt morgen opge
bouwd, de bewegwijzering is al aangebracht.
Geregeld telefoontjes om dingen af te stem
men, maar in de groepsapp - alleen voor de
mensen die alles organiseren - vangen we ge
lukkig al veel op. Het is een megaklus.in een
week alles regelen terwijl de zorg in de praktijk
gewoon doorgaat. Maar het lukt wel.
Ook vandaag minder nieuwe patiënten met
coronaverschijnselen in vergelijking met vorige
week, we houden hoop. Ik ben als huisarts heel
erg blij met alle maatregelen die Rutte en zijn
ministers hebben genomen, al snap ik ook hoe
vervelend en bedreigend het voor sommige
mensen en bedrijven uitpakt. Het afstand hou
den is nodig en het lijkt er op dat het gaat hel
pen, al is het nog te vroeg om dat zeker te we
ten.
's Avonds blijkt er een verkeerd persbericht
Normaal mijn vrije dag, nu toch even naar de
praktijk. Een patiënt komt in matige conditie
vervroegd vanuit het ziekenhuis naar huis, de
verpleegafdeling moest leeggemaakt worden
om plek te maken voor weer een nieuwe co
rona-afdeling. Hopelijk gaat dat thuis lukken,
zijn partner werkt in de zorg en is gelukkig
heel wat mans.
Een andere patiënt, die ernstig ziek is ten ge
volge van kanker, heeft het erg lastig, ze ligt
veel op bed. Ze kan zelf steeds minder en krijgt
nu ook weinig bezoek. Haar lichaam geeft ook
veel klachten, maar het lukt toch om haar nog
wat meer comfort te bieden. Mocht zij corona
krijgen dan wil ze niet meer naar het zieken
huis, daar is ze heel duidelijk over.
Een thuiszorgorganisatie belt; ze komen nor
maal drie keer per dag helpen bij een vrouw die
wat dementerend is. Nu is die mevrouw ver
kouden en een beetje hoesterig geworden maar
bellen we op, even horen of ze het thuis redden
en hoe ze het verwerkt hebben. De praktijk
psycholoog werkt ook zoveel mogelijk telefo
nisch, dat is niet ideaal.
Vandaag komt alles voor het realiseren van
de coronastraat voor elkaar, iedere collega doet
wat. Folders worden vertaald in meerdere ta
len, vrijwilligers komen ondersteunen, de plat
tegronden zijn helemaal uitgewerkt, de dienst
roosters gemaakt, ict gaat lukken, de gemeente
werkt keihard mee; de standbouwer kan don
derdag beginnen, deze week komt het allemaal
rond. We zien vandaag in de praktijk niet zo
veel nieuwe patiënten met 'coronabeelden' en
dromen al van een verbetering, maar het is nog
veel te vroeg om dat te kunnen zeggen. Inmid
dels zijn er helaas wel meer ernstig zieke pa
tiënten. Dat maakt de ziekte griezelig en span
nend. Vaak gaat het goed en dan ineens stort
iemand in korte tijd in. We proberen mensen
goed te instrueren wanneer ze opnieuw medi
sche hulp moeten zoeken. Gelukkig gaat dat nu
goed. We beginnen het ziektebeeld iets beter te
kennen.
Tegelijk geven collega's uit het ETZ-zieken-
huis vandaag aan ons door dat ze maar blijven
opschalen en opschalen, steeds meer verpleeg-
afdelingen worden corona-afdelingen, ook re-
validatieafdelingen vangen de (iets minder
zieke) coronapatiënten op die het thuis zelf
nog niet kunnen redden. Er zijn steeds meer
artsen en verpleegkundigen nodig en de inten
sive care ligt vol. Veel patiënten worden over
geplaatst met een soort militaire selectie. Met
die verhalen en met wat we eerder zelf hadden
voelt deze rustige dag in onze praktijk wat on
werkelijk aan. We halen even adem en spreken
in het team naar elkaar uit dat we allemaal wel
erg ongerust waren. en nog zijn. Het opbou
wen van het coronabehandelcentrum voor
huisartsen brengt ons wel rust, ook mentaal.
We stellen nu heel veel gewone zorg voor pa
tiënten uit, soms raakt daar de rek ook wat uit.
Een week uitstellen gaat, twee weken ook vaak
nog wel, maar hoe lang dan nog daarna.? We
hopen dat we weer normale huisartsenzorg
kunnen gaan geven aan de mensen die dat het
hardst nodig hebben, zodra het coronacentrum
draait.
Het hele team is gezond nu, mijn familie en
vrienden ook, de zieke collega's knappen op, de
zon schijnt, veel staat in bloei. Ik kan me weer
even blij voelen en voel me daar dan meteen
ook wat schuldig over. Dat klopt ook niet be
denk ik me dan. Blij zijn en kunnen genieten
van de gewone goede dingen van het leven is
normaal. De accu moet soms ook weer even
opgeladen worden. Vandaag lukt me dat.
ZATERDAG 28 MAART 2020 GO
VERVOLG VAN PAGINA 15
Het aantal patiënten op de ic neemt
scherp toe. Er dreigt komende week een
tekort aan ic-bedden te ontstaan.
Vanwege de drukte rond het coronavirus ge
lieve geen direct contact op te nemen met de
praktijk vanwege dit artikel. Mocht u toch wil
len reageren: dagboekhuisarts@gmail.com
DONDERDAG
maart
maart
maart
RIVM: uitbraakstabiliseert langzaam
maar zeker'. Viroloog ETZ: een op de vijf
van de eerste coronapatiënten in zijn zie
kenhuis is overleden (20op100).
De sporthal wordt
ingericht.
FOTO KOEN VERHEIJDEN
