'Ik blijf thuis, net als de rest van het land' 'Het virus kan nog aan mijn lijf plakken' 'Ik voel me nu voor 99 procent veilig' CORONAVIRUS I NIEUWS 3 i1 Immune coronaveteranen zijn streng voor zichzelf, net als heel Nederland M Ze moet het virus opge lopen hebben tijdens haar skivakantie in het Italiaan se Sëlva. Een dag voordat ze met haar gezin terug keerde naar huis, bleek ie mand in het dorp besmet met corona. Ze maakte zich toen nog weinig zor gen. ,,De kans dat we de Staatsloterij zouden win nen was groter, dachten we.'' Maar een dag na thuis komst kreeg ze de eerste klachten. Klein werd ril lerig, had hoestbuien, hoofdpijn, was kortade mig, kreeg spierpijn in de benen en pijn in haar on derrug. Toen ze op tv een Waalwijkse bakker met corona voorbij zag komen die ze herkende uit de après-skihut, begon ze zich zorgen te maken. En ja hoor: Klein had het ook, bleek uit een test van de GGD. Met haar gezin ging ze in totale afzondering. ,,Er waren gelukkig ont zettend lieve mensen die kleine boodschappen voor ons haalden of zomaar iets lekkers aan de deur hin gen.'' Bijna twee weken lag de Zeewoldse uitgeput op bed. Tot woensdag 18 maart; de dag waarop ze genezen werd verklaard. Zij moet dus nu immuun zijn voor corona. Ze zou nu dus haar oma kunnen opzoeken. Of afspraken kunnen maken met cliën ten die ze helpt bij hun rouwverwerking. Maar zo werkt het niet, heeft ze ge merkt. ,,Er staat niet op mijn voorhoofd geschre ven dat ik al corona heb gehad. En ook als ik het mensen vertel, hebben sommigen toch liever niet dat we elkaar ontmoeten.'' Klein twijfelt zelf ook nog weleens of ze echt niet meer besmettelijk is. ,,Ik hoefde alleen een paar vragen aan de telefoon te beantwoorden. Dat voelt niet lekker. Maar het is goed zo. Ik blijf net als de rest van het land gewoon thuis.'' Toch bleek er ondanks die voorzichtigheid ook voor hem geen ontkomen aan. Suma kreeg de volle laag van het virus: ,,Ik begon non-stop te hoesten en zwaar te niezen. Maar dan een rare, droge nies, alsof je iets in je neus hebt en je lichaam dat probeert weg te werken.'' ,,Maar ook liep mijn neus soms helemaal leeg, liep het als water eruit'', vervolgt hij. ,,Ik begon ook te kwakkelen met m'n temperatuur, trillen, koud, knikkende knieën. Maar ik kon niet naar het zie kenhuis. Ze zeiden: als je bloed gaat hoesten, moet je maar bellen.'' Zijn vrouw Elena bracht uiteindelijk redding. ,,Wat mij heeft geholpen, is azijn. Mijn vrouw smeerde het in mijn knieholtes, m'n elle boogholtes, onder m'n voe ten, op mijn rug ook, op de plek waar de huid dun is dus. Het voelde daarna alsof ik een soort 'pauze van de koorts' kreeg. Ik kon eindelijk goed slapen, daarna was de koorts lager. Gelukkig was ik door de corona ook mijn reukvermo gen kwijt; toen het beter ging rook ik nóg naar azijn, haha.'' Sinds ruim twee weken is Suma weer in orde. „Im muun? Ja, ik sta 'aan de over kant', zo voelt het. Ik noem mijzelf 'coronaveteraan'. Maar ik blijf uitkijken. Ik werk thuis, maar als ik iets moet ophalen op kantoor, dan doe ik plastic handschoentjes aan. Voor de deurklinken, lift- knoppen... Het virus kan mij weliswaar niks meer doen, maar het kan nog wel aan mijn lijf plakken en ik kan het doorgeven. We moeten de maatregelen allemaal blijven naleven om het risico zo klein mogelijk te houden.'' Een week later kreeg Bonten last van haar lon gen. „Alleen wisten we toen nog niet wat het kon zijn'', zegt de Sittardse, die in eerste instantie dacht dat de klachten van haar astma kwamen. Maar toen de gevreesde hoge koorts erbij kwam, bleek al snel: corona. ,,Wekenlang koortsig, spierpijn, pijn in m'n bot ten... Alleen had ^k dan weer geen last van mijn neus of zo. Geen verkoud- heidsverschijnselen, geen hoofdpijn ook. Dat virus struint echt door je li chaam op zoek naar je zwakke plekken en bij mij zijn dat mijn longen Rond 16 maart mocht Petra Bonten weer naar buiten. Ze heeft er ver trouwen in dat ze im muun is voor het virus. ,,Dat werkt bij alle virus sen zo, totdat het virus muteert, net als bij de ge wone griep, maar dan in een mildere vorm.'' Het liefst krijgt Bonten een briefje van de GGD waarop staat dat ze het achter de rug heeft. ,,Ik moet me nu aan dezelfde regels houden als iedereen en dat voelt dubbel: ik kan tenslotte niemand meer besmetten. En daarnaast: wie weet waar ergens hulp nodig is? Ik wil graag helpen, bij ouderen die alleen zijn op bezoek, waarom niet? Ik heb nu toch geen werk. Als je co rona al gehad hebt, is het leven iets makkelijker. Al krijg ik ook veel nega tieve reacties. Dat het on zin is wat ik zeg, dat er mensen zijn die het voor de tweede keer hebben gekregen. Maar ik voel me voor 99 procent immuun. Dat voelt veilig genoeg voor mij, want niks in het leven is 100 procent zeker.'' Ze hebben alle drie corona achter de rug en zouden dus immuun moeten zijn. Toch worstelen ze met hun bewegingsvrijheid: Alexander Suma, Petra Bonten en Peggy Klein. ,,Ik doe handschoentjes aan voor de deurklinken'', zegt de een. ,,Ik zou graag een briefje hebben van de GGD dat het achter de rug is'', zegt de ander. zaterdag 28 maart 2020 Peggy Klein. foto pim ras Petra Bonten. privéfoto Er ging een fles bubbels open toen Peggy Klein uit Zeewolde van de GGD- arts hoorde dat ze weer coronavrij is. Zij heeft - als het goed is - niets meer te vrezen. En anderen niets van haar. Toch leeft ze nog steeds als een klui zenaar. Alexander Suma (40) uit Eindhoven was vanwege zijn werk in Zuid-Korea en zag daar hoe corona in één klap de samenleving veranderde. Eenmaal terug in Nederland ging hij daarom expres carna val uit de weg. ,,Ik snapte al niet dat het nog door mocht gaan. Er waren toen vlak over de grens in Duitsland al men sen besmet.'' Ze denkt zelf dat ze de eerste Nederlandse coro napatiënt kan zijn ge weest: Petra Bonten (52) uit Sittard. De dirigente moet het virus hebben op gelopen tijdens een repe titie van een van haar har monieorkesten in Duits land. Want: een aantal Duitse harmonieleden had 15 februari carnaval gevierd in Langbroich en dat is dat dorp waar ook een besmette Duitser heeft feestgevierd. Genezen, maar niet bevrijd Victor Schildkamp en Raymond Boere Alexander Suma met zijn vrouw. privéfoto

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2020 | | pagina 3