Komt het beeld van Antje terug?
Logo EU uit zeildoek van
Stadsboerderij geknipt
7
BEELDENTUIN VERHUIZEN UIT DEN BOZE
weer naar
beneden. Het
jaar daarop
zijn de andere
%rM
Als het aan Jan Schoo lag, woonde hij met
zijn vrouw Adri helemaal aan de andere kant
van Zierikzee. In een gelijkvloers appartement
met een prachtig uitzicht. Hij schreef hen voor die
woning in, maar kon afzeggen. Adri laat haar 150
tuinkabouters niet in de steek.
Gek is ze op het stelletje
puntmutsen in haar
tuin. Was het echtpaar
Schoo verhuisd dan had
ze maar tien van haar kabouters
kunnen meenemen. ,,Tien! Die
hadden zo op het balkon kunnen
staan. Maar ze ging niet mee hè.
We wonen nog steeds hier. Ter
wijl ze me toch echt niet kwijt
wil", zegt Jan lachend.
Jaarlijks sleept zijn vrouw de
helft van haar kabouterleger de
trap op en zet ze onder de
douche. Daarna zet ze ze stuk
voor stuk opnieuw in de verf
en sjouwt ze
75 kabouters die in haar tuin wo
nen aan de beurt. De Zierikzeese
is er wekenlang mee zoet. ,,Dat is
ook een deel van mijn hobby. Het
geeft me rust en plezier", zegt
Adri. Draagt een kabouter het
ene jaar een roze jasje, best kans
dat die het jaar daarop vervangen
is door een gele. ,,De mutsen
moeten wel blauw of rood zijn.
Verder is elke kleur goed."
Bolle wangetjes
Maar niet elke kabouter komt er
bij Adri in. „Sommige zijn te le
lijk", zegt Jan. ,,Nou, ze moeten
wel vrolijk kijken. Ik let altijd
op de gezichten. Die moeten
me aanspreken", legt Adri
uit. Bolle wangetjes,
mopsneuzen en een
Poortvlietkabouter die ach
terin de tuin als een wijs
man door het leven
schommelt. Een ca
deautje van een me
vrouw verderop. Die had
ze ooit met haar zus ge
kocht, maar haar man had
'm nooit opgehangen. Op
de neus van de kabouter
prijkt nog altijd het
leesbrilletje van haar,
inmiddels overleden,
man.
Achter elke dame en
heer in de tuin van Jan en
Adri zit een verhaal.
Adri's eerste kabouter
kwam van haar schoon
moeder en moet al ver in de
50 jaar oud zijn. ,,Zij heeft me
aangestoken. Door haar ben ik
gaan verzamelen." Niet met een
vooropgezet
plan, maar
steeds meer kaboutertjes
vonden de weg naar hun
huis aan het Wulkenpad.
Er zitten kabouters bij
die ze van haar kinde
ren kreeg voor Moe
derdag en een kabou
ter van buurtjes op
wiens waar Adri we
ieens paste. „Die hing
opeens aan het hek.
Met een briefje erbij
of ie bij z'n familie kon
komen wonen."
Op een dag stond op
het pleintje voor hun
huis een betonkleurige kabouter,
met zijn gezicht naar hun raam
toe. Géén idee wie hem daar had
neergezet, maar het mannetje
werd met open armen ontvan
gen. Adri kleedde hem met haar
verfjes ook nog eens keurig aan.
Leuk hoe er door de buurt op het
kaboutervolk wordt gereageerd,
vindt het tweetal. Opa's en oma's
komen met hun kleinkinderen
langs, kinderen komen weleens
een kaboutertje brengen dat ze
van hun zakgeld hebben gekocht.
Zelfs Jan, die eigenlijk niets van
de hobby van z'n vrouw moest
weten, is gezwicht voor die
kleine gastjes én voor de charme
van zijn vrouw. ,,Ik heb altijd ge
zegd: géén stroom in de tuin. Tot
ze een beeld kocht met een fon
teintje. Inmiddels hebben we er
zes stekkers liggen."
ZIERIKZEE 'Wie doet nu
zoiets?', vraagt Greet Timmer
man van de Stadsboerderij De
Punt in Zierikzee zich af. Uit
een zeildoek dat buiten hangt,
is de Europese vlag gesneden.
Het lijkt geen kattenkwaad,
omdat de dader netjes te werk
is gegaan. ,,Wij proberen met
vele vrijwilligers en sponsoren
de Stadsboerderij mooi te ma
ken voor bezoekers", aldus
Timmerman. Het is verplicht
om bij ontvangst van Europese
subsidies het EU-logo te tonen
in uitingen.
Timmerman deed geen aan
gifte van vernieling bij de poli-
tie, maar zette een bericht op
Facebook. Tussen de veront
waardigde berichten, zitten
ook andere reacties. Bewoners
melden dat de EU-vlag als een
rode lap op een stier kan wer
ken. 'Als kinderboerderij moet
je politiek neutraal zijn, daar
past geen EU-vlag bij. Dit ligt
gevoelig in Nederland', luidt
een van de reacties op Face-
book. Er is aangeboden om het
zeildoek te repareren. ,,Ik weet
niet of dit een bewuste actie
tegen de EU is. Het kan ook
een verzamelaar zijn. Er ver
dwijnen op campings ook wel-
eens Zeeuwse vlaggen."
Heleen van den Bos, achterklein
dochter Antje de Waaij: ,,Na de
diefstal heb ik er niets meer over ge
hoord. Als je nu door de dorpen
fietst, zie je overal beelden staan.
Maar mijn overgrootmoeder staat er
niet. Best wel triest. Gelukkig heb ik
thuis nog een klein beeldje staan."
Kor van de Werve, dorpsraad Drei-
schor: ,,De Stichting Renesse, die
het beeldje aan de gemeente
schonk, en de gemeente zoeken een
oplossing. Of er een nieuw exem
plaar komt? Dat weet ik niet. Er zal
wel weer wat komen, maar niet
meer op die plaats. Wellicht aan
de Ring."
„Wij hebben het beeld
geschonken, dus hebben
het niet in eigendom. In
principe houdt onze be
trokkenheid daar op. Er is
een verzoek van de dorpsraad ge
komen om contact met de ge
meente op te nemen. Zij bedenken
wat ze kunnen doen. Ik vermoed
dat de vraag uiteindelijk weer bij
ons terecht komt: of wij nog wat
kunnen betekenen. In dat geval
moeten wij ook even nadenken wat
we daarmee gaan doen."
Toon Wandel, woordvoerder ge
meente: ,,De gemeente heeft con
tact gehad met de Stichting Renesse
over vervanging van het beeldje.
Zodra de stichting dat intern be
sproken heeft, horen wij
daarvan. Meer valt er op dit
moment niet te melden.
De intentie is in ieder ge
val wel om het te vervan-
y gen."
Heleen van den Bos: „Ik
zou het fijn vinden als het te
rugkomt. Ze stond op een mooie
plaats, waar ze op haar oude huis
keek. Maar als het opnieuw gemaakt
wordt, moet ze naar de Ring verhui
zen. Daar wonen meer mensen en is
er dus meer toezicht."
vrijdag 27 maart 2020
Adri laat kabouters niet in de steek
MANDEMAKER
vriendelijke grijns zijn
pluspunten. Uitzon
dering is de Rien i
Esme Soesman
Zierikzee
M De kabouter waarmee
het ooit begon..
Adri en Jan Schoo in hun ach
tertuin in de Zierikzeese wijk
Poortambacht. Adri heeft haar
nieuwste aanwinst vast. Jan een
mopperig kijkend exemplaar: ,,Ik
weet nu al wat mijn vrienden
zeggen. Kijk die sukkel nou
staan met z'n kabou
ter." FOTO MARIEKE
Wie Dreischor binnenrijdt, mist
al maanden het beeldje van
Antje de Waaij. De laatste in
woonster van Dreischor die de
Schouwse dracht trouw bleef.
In december werd het gestolen.
Of het nog terugkomt, en wie
daarvoor de kar moet trekken, is
een vraagteken. De betrokkenen
kijken vooral naar elkaar.
Michiel Bouwman
Dreischor
Matthijs Heeres, direc
teur Stichting Renesse:
