5]
Een knuffel valt niet altijd te voorkomen
4
CORONAVIRUS
Ranco Bogaard mag hoogzwangere vriendin niet bezoeken
Een vitaal beroep
Verpleegkundige in opleiding Cathelijne
Verhelst (36) uit Hoek is werkzaam op een
groepswoning van SVRZ Ter Schorre in
Terneuzen.
Ranco kan zijn situatie in perspec
tief plaatsen. „Anderen zitten in
een nog veel lastiger parket. Als je
als kind niet naar je opa of oma toe
kan die in een zieken- of verzor
gingshuis op sterven ligt, is het nog
veel erger. Dat moet verschrikkelijk
zijn. Wij wachten op goed nieuws:
de geboorte van onze baby", vertelt
de inwoner van Sluis.
Eiwitwaarde
Toch is het ook voor hem een span
nende tijd. Vriendin Pauline is 35
weken zwanger en 'moet nog een
tijdje'. Wanneer Ranco zijn geliefde
weer mag zien, weet hij echter
niet. „Zondagmiddag moesten we
om 12.00 uur in het ziekenhuis van
Terneuzen zijn. Daar bleek dat de
eiwitwaarden in haar urine te hoog
waren, vermoedelijk door een
zwangerschapsvergiftiging. Pau
line moet daarom tot de bevalling
in het ziekenhuis blijven."
Ranco mag haar tot die tijd niet
bezoeken, vanwege de maatregelen
die ZorgSaam heeft getroffen rond
het coronavirus. ,,Dat is volkomen
te begrijpen. Het is wel vervelend
en emotioneel. Zeker nu wil je er al-
Hij is redelijk nuchter onder de
situatie. ,,Haar gezondheid is het al
lerbelangrijkste. Ze ligt daar goed,
slaat zich er wel doorheen." Deson
danks zijn het spannende tijden
voor het koppel. ,,Het is Paulines
eerste zwangerschap, dus alles is
nieuw voor haar. Via de telefoon en
tijd voor haar zijn. De laatste weken
moeten leuk zijn, maar je wordt
buitenspel gezet." Zondag heeft hij
nog een koffer met spullen van zijn
vriendin afgegeven.
Haar gezondheid is
het allerbelangrijkste
FaceTime ben ik er wel, maar dat is
toch anders. Je wilt elkaar het liefst
een knuffel geven, maar dat kan
niet. Je wordt uit elkaar getrokken."
Ranco kan zijn gedachten verzetten
op het werk. En hij let extra op zijn
hygiëne. ,,Ik heb een zeeppompje
op mijn bureau staan, ik heb van
daag al tien keer m'n handen ge
wassen. Al mijn afspraken heb ik af
gezegd, in de pauze wandel ik een
rondje en zorg ik ervoor dat ik nie
mand tegenkom. En ik pak extra vi
taminen." Alles om te voorkomen
dat hij het coronavirus oploopt en
zodoende de geboorte van zijn kind
mist. ,,Als ik niet hoest en geen
koorts heb, verwacht ik er gewoon
bij te zijn. Morgen kan het al zo ver
zijn, maar het kan ook nog drie we
ken duren."
„Eerlijk gezegd ben ik blij dat ik
nog de deur uit kan. In de zorg gaat
het werk gewoon door. Juist nu
geeft het een ontzettend goed ge
voel dat je kwetsbare mensen kunt
helpen. Wel is het werk afgelopen
week drastisch veranderd. Op
onze bewoners heeft het een
enorme impact. Naar de kapper,
de fysiotherapeut of even om siga
retten, het is er niet meer bij. Ook
krijgen ze geen bezoek meer van
familie of vrienden. We leveren al
leen nog zorg. Terwijl juist dat
menselijke contact zo belangrijk
is, zeker voor onze doelgroep,
mensen met psychiatrische dia-
gnose. Af en toe krijg ik nog wel
een knuffel van een cliënt. Dat ge
beurt en kun je niet voorkomen."
,,Je bent constant heel bewust be
zig. Inmiddels weet ik niet meer
hoe vaak ik mijn handen was. Ze
zijn flink uitgedroogd door het
ontsmetten met handalcohol.
Daarnaast controleert het zorg-
personeel preventief meerdere
keren de eigen lichaamstempera
tuur. Verder leven we de proto
collen na, maar zelfs dan kun je
het niet volledig uitsluiten. Als ik
even in een onbewust moment
een deurklink vastpak en niet
mijn handen was, kan het al te
laat zijn."
,,In het begin reageerden ze heel
laconiek. 'Je moet niet alles gelo
ven wat er in de krant staat'. Dat
soort opmerkingen hoor je dan.
Inmiddels is het besef er steeds
meer. Tijdens een koffiemo-
mentje heb ik uitleg gegeven wat
de consequenties zijn van 'even
een sigaretje' aanpakken van je
buurman. En waarom de fitness
nu gesloten is. Wat we niet doen
is van 's ochtends tot 's avonds de
televisie aanzetten. Een keer per
dag kijken we het nieuws. Dat
doen we bewust, zodat onze be
woners geen stortvloed aan infor-
matie binnenkrijgen."
,,Wij zijn ineens verzorgende,
maatschappelijk werker en activi
teitenbegeleider ineen. We spelen
spelletjes en zingen mee met de
muziek van vroeger. Dan vergeten
we even wat er buiten allemaal
speelt. Op die manier probeer je
het toch een beetje luchtig te hou
den."
,,Dan is mijn man vaak al naar de
supermarkt geweest. Hij werkt
vanuit huis en zorgt tussendoor
voor onze dochters. Die komen
overigens alleen nog buiten in de
tuin en spelen niet meer met an
dere kinderen. Wat dat betreft
stoor ik me wel aan beelden van
overvolle stranden. Zijn dat de
zelfde mensen die een paar dagen
geleden nog applaudisseerden
voor het zorgpersoneel? Dat is
dubbel."
dinsdag 24 maart 2020
GO
'Ik zie haar pas bij de bevalling'
De laatste weken van de zwan
gerschap van Pauline Todd had
den een feest moeten zijn. Het
loopt anders. Door een vermoe
delijke zwangerschapsvergifti
ging ligt ze sinds zondag in het
ziekenhuis in Terneuzen. Vriend
Ranco Bogaard mag haar van
wege de maatregelen die zijn
getroffen rond het coronavirus
al die tijd niet bijstaan. ,,Ik zie
haar pas tijdens de bevalling."
Bob Maes
Sluis
Ranco Bogaard en Pauline Todd.
FOTO RANCO BOGAARD
- Ranco Bogaard
Van leerkrachten en zorgmedewerkers tot netwerkbeheerders, vak
kenvullers en vuilnismannen, ze hebben in deze coronacrisis een 'vi
taal beroep': een baan die de samenleving draaiende houdt. De PZC
belicht hen de komende tijd. Vandaag, deel 2: Cathelijne Verhelst.
Timo van de Kasteele
Terneuzen
Hoe is het om deze dagen
nog aan het werk te zijn?
Ben je niet bang dat jij of één
van je collega's het virus mee
naar binnen neemt?
i
Cathelijne Verhelst bij de unit van Ter Schorre waar zij werkt. foto
CAMILE SCHELSTRAETE
Hoe zijn de bewoners eronder?
Maakt het ze angstig?
Wat doen jullie om het toch een
beetje leuk te houden?
En dan kom je na een lange dag
werken thuis
