Na jaren woont er weer een poepuul aan de dijk
10 ZEELAND
VISSERSVOORMAN JOB SCHOT TREEDT TERUG
Vissersvoormannen
die eindeloos
aanblijven, dat wilde
Job Schot absoluut
niet. De Tholenaar,
mede-oprichter in 2016
van de vissers
actiegroep Eendracht
Maakt Kracht (EMK),
heeft woord gehouden.
Hij is deze week
teruggetreden als
EMK-voorzitter. Je
moet scherp kunnen
blijven."
Veel langer dan een jaar
wilde Schot (56) eigen
lijk geen voorzitter van
EMK blijven. Het zijn
er uiteindelijk drieën
half geworden, en heel intensieve
jaren. Schot kan iets niet half doen.
En in de visserij, waar het schijn
baar nooit rustig is, was de laatste
tijd ook wel heel veel te doen. ,,Je
neemt het altijd met je mee. Het
vreet tijd en energie."
Spontaan opgericht
Met twee officiële visserijorgani
saties, VisNed en de Nederlandse
Vissersbond, is de niet eens zo
grote Nederlandse visserijsector al
rijk bedeeld. EMK kwam daar nog
bij. Heel spontaan, vanuit een
WhatsApp-groep van vissers on
derling op zee. ,,Ik ben niet zo'n
actieman", blikt Schot terug,
,,maar er moest gewoon iets ge
beuren, vooral tegen de Europese
verplichting om alle gevangen vis
aan te landen, ook jonge vis, ter
wijl die - als je ze terugzet in zee -
nog een overlevingskans heeft."
EMK gooide een steen in de vijver,
zoals de boerenactiegroep Farmers
Defence Force sinds vorig jaar in
de landbouwsector doet, maar al
tijd op de inhoud, zonder op de
man te spelen, en publieksvrien
delijk. Eén van de eerste EMK-ac-
ties was een bezoek met een kot-
tervloot aan de Rotterdamse Ha
vendagen, waar gebakken vis werd
uitgedeeld. ,,We hebben daarmee
de aandacht op ons gevestigd",
stelt Schot tevreden vast, ,,en ook
met latere acties, in Brussel, Am
sterdam en Den Haag."
De aanlandplicht is er gekomen,
windmolenparken op zee ook,
evenals meer natuurgebieden, en
de pulskorvisserij is verboden.
Toch vindt Schot dat EMK veel
heeft bereikt. ,,De aanlandplicht is
verzacht. Ook is mede dankzij ons
in Brussel en Den Haag doorge
drongen dat aan de komst van
windmolenparken op zee nega
tieve kanten zitten. Niet alleen
verliezen wij daardoor visgebie-
den, maar ze zijn ook slecht voor
bijvoorbeeld de bruinvisstand.
Natuur wordt vernietigd om uit
stoot van CO2 te verminderen."
Opvolger
Vice-voorzitter Dirk Kraak uit
Den Helder neemt het stokje over
van Schot. Hijzelf krijgt nu alle tijd
om zich op zijn bedrijf te richten,
Er moest gewoon iets
gebeuren, vooral
tegen de Europese
verplichting om
alle gevangen vis
aan te landen
wat hard nodig is. Schot vist met
zijn Belgische kotter Zeebrugge
201 voornamelijk in de twaalf-
mijlszone direct onder de Engelse
kust. ,,Maar met de uittreding van
Groot-Brittannië uit de EU mogen
we daar vanaf eind dit jaar niet
meer komen."
Schip te koop
Schot heeft zijn schip te koop
staan, wat zeker niet wil zeggen
dat hij stopt met vissen. Zijn zoon
is aan boord en zijn kleinzoon
staat al te trappelen. Ze heten alle
bei ook Job. Als hij zijn kotter kan
verkopen, wat lang niet zeker is,
want veel schepen zijn op de
markt, denkt Schot erover na te in
vesteren in een nieuw vissersvaar
tuig, een flyshooter. ,,Hoe dan ook,
we willen blijven vissen." Het is
precies de reden waarom hij sinds
2016 dag en nacht in touw is ge
weest voor 'zijn cluppie' EMK.
NATUURJOURNAAL
Er is een prima truc om van
een afstand te zien of er in
een boerenschuur uilen
broeden. Als ze er zijn dan hebben
ze een invliegopening, vaak in de
eindgevel van de schuur en onder
die opening zitten lange witte
strepen van de uilenpoep die ze,
zittend in de invliegopening, laten
vallen. Van de uilen zelf zie je niks,
want die zijn alleen in het holst
van de nacht actief. Maar langge
rekte 'krijtstrepen' van uilenpoep
zijn een onmiskenbaar teken.
Zou daar de Zeeuwse naam
'poepuul' vandaan komen? Nee,
toch niet, want een uil die in de
schuur broedt is veelal een kerkuil
en die luistert naar de dialectnaam
'katuul'. Een poepuul is, wat in de
vogelgids een steenuil heet; een
grappig klein uiltje dat een grote
voorkeur heeft voor het broeden
in knotbomen. Dialectkenners
houden het erop dat de naam poe-
puul betrekking heeft op het ge
luid van de steenuil. Dat wordt
vooral in de avondschemering ten
gehore gebracht en het klinkt als
een langgerekt poe-oe-oet.
Geen poep, maar poet dus, en ik
maak me sterk dat bij de naamge-
ving de associatie met die lange
poepstrepen op de boerenschuur
op zijn minst een beetje meege
speeld heeft. Dan zou in de naam
van de poepuul zowel de roep als
de poep een rol spelen. Voor zo'n
vermengde oorsprong van een
woord bestaat zelfs een taalkun
dige term, maar die wil me maar
niet te binnen schieten. Dat geeft
ook niet, want wat veel belangrij
ker is: aan de dijk waar ik woon,
verblijft na jaren ook weer een
poepuul.
Dat is wel zo verschrikkelijk
leuk. Alsof een kennis die je al ja
ren uit het oog verloren bent
ineens weer elke dag in je omge
ving verkeert. Ze wonen hier niet
in een holle knotwilg maar in een
speciaal opgehangen nestkast. Die
is geplaatst op initiatief van het
steenuilenfonds. Ach, wat nou
fonds. De kast is geplaatst door Pe
ter Boelee, die al jarenlang met
hart en ziel bezig is om de steenui
len op Zuid-Beveland te helpen
met nestkasten en zo een prach
tige populatie in de benen hield.
Dat mag ook best eens gezegd
worden toch?
woensdag 11 maart 2020
EMK wierp een steen in de vijver'
Harmen van der Werf
Tholen
- Job Schot, visser
Een tweewekelijkse rubriek
over natuur in Zeeland
Chiel Jacobusse
Een steenuil
in de opening
van een nest
kast.
(Toen nog) EMK-voorzitter Job Schot (links, staand op de bank) met ChristenUnie-Europarlementariër Peter van Dalen tijdens een de
monstratie van vissers bij het Europees Parlement in Brussel. foto harmen van der werf
