Weer even thuis
Katja Jansen (22)
klom er al in bomen
toen ze nog in
Maassluis woonde.
Elk vrij moment
scheurde de familie
Jansen naar haar
stekkie aan
Binnenduin 31 in
Haamstede. Tot ze
zich er in 2010
permanent vestigde.
Katja komt er nog
graag en vaak.
ifflllflfiéi»
5iiiiMiiiüiB«iFr 'feg
Ik ben me daar
altijd wel bewust
van geweest: dat
we hier heel fijn
wonen'
21
Vader Gert Jansen en
moeder Patricia van
Veen kochten in
2000 een lap grond
in het toen nog haast
onbebouwde gebied ten westen
van het Gadrabos. Met pal achter
het huis een stuk bos, dat haar
ouders er later bijkochten. Katja
herinnert zich nog de leegte,
toen er nauwelijks buren waren.
In zijn terreinwagen reed haar
vader weleens over de lege ka
vels, dwars door de struiken.
,,Dat was echt héél spannend."
Gaandeweg werd er een hele
wijk gebouwd, maar dat was
niet iets waar Katja veel van
merkte. Achter het huis strek
ken eigen bos, en in de verte het
Gadrabos, zich nog altijd einde
loos uit. ,,De rest is heel geleide
lijk gebouwd, dus dat heb je ei
genlijk niet zo door."
Geen gedoe
Elk vrij moment scheurde de fa
milie van Maassluis naar het
Zeeuwse stekkie. Vakanties,
weekenden en zelfs soms voor
een enkel nachtje. ,,De natuur,
het bos en de grote tuin hier
vond ik heel leuk. Dat hadden
we niet in Maassluis." Het voort
durend heen en weer reizen
deed Katja niets. ,,Heel raar,
maar dat herinner ik me eigen
lijk helemaal niet. Waarschijn
lijk omdat mijn moeder altijd al
les inpakte. Ik heb dat als kind
nooit als taak of als gedoe ge
zien."
Wat ze zich wel herinnert, is
vooral plezier. Met schepjes naar
het strand, met een abonnement
uren doorbrengen in Deltapark
Neeltje Jans, familie die naar
Zeeland kwam om ook te genie
ten en de kampeer- en speelses-
sies in het achter de woning ge
legen bos. ,,Ik heb niet echt één
mooie herinnering. Het is meer
een opeenstapeling van leuke
dingen."
In de zomer van 2010 kwam het
gezin Jansen/Van Veen fulltime
op Schouwen-Duiveland wo
nen. Dat was geen supergrote
verandering voor Katja. Zij
maakte nét de overstap van ba-
sis- naar middelbare school, zat
in Burgh-Haamstede al op scou
ting en tennis en had er zelfs
vriendinnetjes. ,,Ik heb maar één
ding achtergelaten. Dat was wel
een dingetje. Ik zat op de Jeugd-
theaterschool in Rotterdam.
Was ik in Maassluis blijven wo
nen, dan had ik daar een middel
bare school in kunnen doen. We
hebben nog even gekeken of ik
op zaterdag lessen kon blijven
volgen, maar dan hadden we
steeds op en neer moeten reizen.
Dat was niet te doen."
Horrormomenten
In plaats daarvan kwam ze op
het Goese Lyceum terecht, waar
ze tweetalig vwo met 'een pittig
profiel' volgde. Kwart over zeven
's ochtends op de bus en met een
beetje pech pas om half zes 's
avonds weer thuis. Twintig mi
nuten koukleumen in Zierikzee,
omdat de bussen niet op elkaar
aansloten of omdat je net de
aansluiting miste. Met bij de
halte net een bankje en verder
niets. ,,Dat was heel zwaar", zegt
Katja. ,,Dat waren horrormo
menten", vult haar broer Wessel
(19) aan.
Thuis werd het huiswerk aan
de grote keukentafel gemaakt.
Nog altijd komt Katja alleen op
haar slaapkamer als ze gaat sla
pen of als ze écht even moet
stampen voor tentamens. Bene
den doet iedereen z'n ding en is
het altijd een gezellige bende.
,,Het bijzondere aan het huis is
dat het voor ons is gebouwd. Er
was altijd ruimte waar we kon
den spelen. Ik ben me daar altijd
wel bewust van geweest: dat we
hier heel fijn wonen."
En dat ze deel uitmaakt van
'een heel hecht gezin'. Niet dat
Katja nooit eens slaande ruzie
heeft met broertje Wessel of zus
Ronja (24), die nu in Zweden
woont. ,,Maar ze zijn ook ge
woon mijn beste vrienden." Met
z'n vijven maakten ze, en maken
ze nog steeds, verre reizen.
,,Daar ben ik heel dankbaar voor.
Dat reizen verandert je als per
soon. Je ziet andere culturen.
Ziet hoe slecht mensen het kun
nen hebben, maar ook hoe ge
lukkig anderen kunnen zijn met
simpele levens. En allemaal zijn
ze, tenminste in de landen waar
ik ben geweest, zo behulpzaam
en gastvrij."
Nog altijd komt Katja vaak
naar huis. Ze is aan haar laatste
jaar bezig van de opleiding film
televisie aan LUCA School of
Arts. Zowel haar kamer in Genk
als haar ouderlijk huis in Haam
stede voelt als 'thuis', maar in de
weekenden komt ze eigenlijk al
tijd terug naar Zeeland. Binnen
kort zelfs weer permanent. Als
ze straks is afgestudeerd, gaat ze
waarschijnlijk als freelance film
maker aan de slag. Ze heeft nu
nog geen idee waar ze zich logis
tiek gezien het beste kan vesti
gen.
Cambodja
Voor Katja is terugkeren naar
haar ouderlijk huis geen straf.
,,Ik heb een tijdje zomers in Bel
gië gewerkt. En altijd als ik te
rugreed over de kering, dacht ik:
Yes! Het rare is dat als je hier
woont dat je dan niet meer zo
vaak naar het strand gaat. Maar
als ik weg ben van het water,
dan mis ik het. Dat heb ik wel
gemerkt toen ik een tijdje vrij
willigerswerk in Cambodja
deed. Ik zou echt niet zonder zee
kunnen. Over strand wandelen
doet altijd goed. De wind is fijn.
En ook de lucht is heel anders
hier dan in de stad. Veel frisser
en schoner."
GO ZATERDAG 7 MAART 2020
'Als ik terugreed over
de kering, dacht ik: Yes!'
Terug naar de plek van je jeugd
ïfS i1 m I
Moeder Patricia van Veen met zoon Wessel, dochters Ronja en Katja en vader Gert Jansen,
aan de achterkant van de woning aan het Binnenduin in Haamstede. foto rrvégolLëgtië
ESMESOESMAN
Bij het ouderlijk huis van Katja
Jansen ligt een eigen stukje
bos. FOTO ERNESTA VERBURG
