'Als we een
kampvuur
stoken,
vragen we de
gasten ook'
kamperen in achtertuinen. Nu bivakkeren
er regelmatig mensen. Meestal avontuur
lijke types, net als wij.''
Het is aangenaam wakker worden in de
camper. Van Dun heeft er een groot bed in
geklust en als ik de achterdeuren opengooi,
voel ik de kraakheldere ochtend. Op het
ingebouwde gasstel zet ik koffie, terwijl ik
uitkijk over het weiland.
Pal achter huize Salden begint de Moo-
kerheide. Het heuvelachtige heidegebied
gloeit paars na van de bloei enkele weken
eerder. Het bos op de naburige Sint-Jans-
berg is gevarieerd: eiken, beuken, kastanjes,
dennen, berken en nog een handvol soor
ten die ik niet thuis kan brengen. Van Sal-
den wijst naar een cluster gapende gaten in
een flank van de berg: ,,Een dassenburcht.
Fantastische dieren. Ik hoop dat ze goed
opletten waar ze graven, want er zit veel
munitie uit de Tweede Wereldoorlog in de
grond. Er is keihard gevochten hier. Afgelo
pen zomer nog moest er een fosforbom
onschadelijk worden gemaakt die spontaan
was gaan roken. Je mag hier ook niet lopen
met metaaldetectors. En trouwens, in 1574,
tijdens de Tachtigjarige Oorlog, woedde
hier de veldslag die het leven kostte aan
de twee jongere broers van Willem van
Oranje, Lodewijk en Hendrik van Nassau.''
Een halfuur rijden oostwaarts ligt het
Duitse dorp Kranenburg, mijn volgende
overnachtingsplek. Als ik onderweg wat
abrupt afrem voor een verkeerslicht, don
dert mijn backpack vanaf het bed op de
grond. Ook daarvoor had Van Wijngaarden
me gewaarschuwd: alles, ja alles moet
stevig vastgesnoerd zitten, anders gaat
het schuiven.
Mijn bestemming heet Hierland: een
voormalige boerderij met een lap grond
erbij die qua grootte het midden houdt
tussen een oversized tuin en een dwerg
akker. Op het terrein staan twee pipo-
wagens, een wigwam en een joert, de
traditionele ronde tent van Centraal-
Aziatische nomaden. ,,En we hebben plek
voor een of twee tenten'', vertelt Caroline
Ligtenberg (54). Mijn camper past niet door
het hek, wel op het erf ervoor. Het is stil
hier, op het zingen van vogels na. En de ha
nen houden een kukeleku-competitie, alsof
ze zijn verwikkeld zijn in een verhitte dis
cussie.
Met haar echtgenoot Jeroen (53) streek
Ligtenberg hier achtenhalf jaar geleden
neer, vertelt ze in de woonkamer waarin
ze yogalessen geeft. Op de houten eettafel
liggen hazelnoten te drogen. „Daarvóór
woonden we in de Randstad. Dat wil ik
nooit meer. Hier hebben we ruimte en zijn
we omringd door natuur. De tuin ziet er
wild uit omdat we insecten de kans willen
geven. Dit jaar hebben we de eerste neus
hoornkevers gezien. We planten binnen
kort vijftig fruitbomen en leven veganis
tisch.''
Zelf kamperen ze ook graag, en ze weten
hoe lastig het is als je een hond bij je hebt.
,,Veel campings doen daar moeilijk over. Op
Campspace vonden we wél allerlei leuke
plekjes en zagen we mogelijkheden voor
het aanbieden van ons eigen terrein.''
Sindsdien geniet ze van de interactie met
haar gasten. ,,Vorige week stookten we een
kampvuur met vrienden, dan nodigen we
onze gasten ook uit. Heel gezellig, we
ontmoeten op deze manier veel mensen.''
Vlakbij ligt een Reichswald, het Duitse
equivalent van een bos beheerd door
Staatsbosbeheer. Ik maak er een stevige
mountainbiketocht voordat Ligtenberg,
bij wijze van proviand voor mijn volgende
etappe, een reusachtige zak druiven uit
hun achtertuin in mijn handen drukt.
In het Duitse gehucht Waxweiler zoek ik
een supermarkt, om daarna naar mijn vol
gende bestemming nabij het Drielanden
punt te gaan. Maar op zondag is hier alles
gesloten. Gelukkig heeft Ingrid van Ek (62)
een pan groentesoep staan. ,,Gasten kunnen
bij ons altijd mee-eten'', zegt ze. Met een
knipoog: ,,Alleen moeten ze dat normaal
gesproken wel even aangeven.''
Samen met echtgenoot Cees Algera (71)
liet ze haar oog vallen op een verlaten huis
in de heuvels nabij het dorp, waar de echte-
lieden de rust en ruimte vonden die ze mis
ten in hun woonplaats Haarlem. ,,We von
den het hier zo mooi, we lieten een briefje
achter; twee dagen later belde de eigenaar.''
In de aanpalende weide glooit het zo sterk,
dat ik even bang ben dat mijn rijdende huis
wegglijdt. Maar het lukt, ik parkeer de bus
naast een caravan die Van Ek en Algera
plaatsten voor gasten. ,,Die caravan ver
huurt goed'', zegt Algera. ,,Logisch: gasten
hebben hier het rijk alleen. Jij bent onze
eerste campergast. Misschien moet ik een
wat vlakkere parkeerplaats bouwen.''
Tijdens een lange wandeling door de bos
sen in de omgeving sta ik oog in oog met
een ree. Een moment kijken twee zwarte
ogen me aan; dan verdwijnt het dier met
soepele sprongen uit zicht. ,,Reeën zien we
dagelijks'', zegt Van Ek als ik later verslag
uitbreng. ,,Er banjert een hertengezin over
ons terrein, ouders en twee kinderen. Ze
vinden de courgettes en pompoenen in de
tuin lekker. M'n bloemen ook trouwens.''
Zelfs voor een onervaren, wat onbehol
pen camperchauffeur is parkeren geen
enkel probleem op De Lieve Wies nabij het
Brabantse Oisterwijk, het vierde adres. Eva
Lopes Cardozo (44) en Maarten Bressers
(46) vernoemden de voormalige paarden-
boerderij die ze vorig jaar betrokken naar
hun dochters Lieve (11) en Wiesje (12). Ik
heb een grasveld tot mijn beschikking zo
groot als de vroegere manegepiste. Erom
heen bloeien bijenbloemen. Zover het oog
reikt zie ik weiland, maisvelden en hier en
daar een boerderij.
,,Ons terrein is zo groot, dat willen we
graag delen'', zegt Lopes Cardozo. ,,Ander-
zijds moet het niet hutjemutje worden
zoals op een gewone camping. We laten
maximaal twee tenten of campers op het
veld. En achterin, bij die boom daar, is plek
voor één tent. Onze laatste gast daar, een
jongeman in zijn eentje, heeft vier dagen in
zijn hangmat gitaar liggen spelen. Volmaakt
ontspannen. Wie actie wil, kan terecht in
natuurgebied Kampina of in Oisterwijk.''
De volgende morgen staat de mist dik
op de velden. Dwergvarkens Aart en Staart
knorren als ik langsloop op jacht naar
mooie fotoplekjes. Lopes Cardozo voert de
kippen. ,,Kijk, dat is de haan. En die drie
zijn de kuikens, die zijn nu bijna volgroeid.
Lieve en Wiesje zitten soms met een kip
onder hun arm aan de ontbijttafel. Hoe
mooi is dat.''
40
Reizen
