Onschuldig
in de
gevangenis
12 ZEELAND
0 et contrast is immens
1 groot", zegt Marjan Go-
rissen (44) al bladerend
I door haar boek. „Vroeger
kon ik nachtenlang niet slapen, om
dat ik verdrietig en bang was. Nu ben
ik om half vijf klaarwakker, omdat ik
niet kan wachten om aan mijn dag te
beginnen." Terwijl ze volschiet: ,,Ik
ben een heel gelukkig mens. Het is
stom dat ik het niet kan zeggen zon
der te huilen. Ik ben er nog niet aan
gewend. Af en toe moet ik mezelf
knijpen."
Onlangs kreeg de Rijense te horen
dat haar boek De verdwijning van Ro
bin toe is aan de vierde druk. Door
het hele land wordt ze gevraagd voor
lezingen. Kranten en tijdschriften
besteden aandacht aan haar verhaal.
Gorissen schoof aan bij Jinek om
voor bijna 1 miljoen mensen te ver
tellen over haar onschuldige deten
tie.
,,Ik was drie dagen van tevoren al ze
nuwachtig. Mijn broer bracht me
naar Hilversum toe, anders was ik
waarschijnlijk halverwege omge
draaid. Tijdens de uitzending zat ik
naast Huub Stapel. Bij de instart van
mijn filmpje wreef hij over mijn arm.
'Ik ben zo trots op je', zei hij. 'ik help
je hier doorheen'."
,,Mijn verhaal vertellen, voelt als
een bevrijding. Niemand kan mijn
verleden nog tegen me gebruiken. En
erover praten heelt, dat merk ik zelfs
nu nog. Dat gevoel van vrijheid werkt
door op mijn gezin en familie. Ook
zij droegen, deels onbewust, al die ja
ren mijn last met zich mee."
,,Ik heb werkelijk geen één negatieve
reactie gehad. De berichten zijn hart
verwarmend en positief. Vrienden
van vroeger, die ik na mijn vrijlating
verloor, sturen berichten: 'Sorry dat
ik er niet voor je was'. Toen voelde ik
me in de steek gelaten, nu denk ik: ze
wisten zich er misschien geen raad
mee. Het was ook nogal wat."
,,Ik krijg ook schrijnende berich
ten. Mensen die iets soortgelijks heb
ben meegemaakt, of lezers die ern
stig ziek zijn geweest en steun vin
den in mijn boek." Vlak voor het in
terview gaf een wildvreemde haar
nog een knuffel. ,,Dat gebeurt regel
matig, al blijft het bijzonder. Geluk
kig ben ik een knuffelaar."
,,Ik had dit niet eerder aangekund.
Het is mooi wat me overkomt, maar
ook heftig en intensief. Een paar jaar
geleden was ik nog te veel bezig met
verwerken. Ik heb mijn leven pas na
de geboorte van mijn dochter, nu vijf
jaar geleden, echt kunnen omkeren.
Ik ben voor mezelf op gaan komen,
wilde me niet langer verstoppen."
,,Elke dag doe ik iets nieuws. Ik mag
lezingen geven en blijven schrijven.
In oktober breng ik een prentenboek
uit; als kind was ik al verslingerd aan
dit soort boeken. Eind dit jaar pre
senteer ik ook mijn tweede boek, een
fictieve thriller. En ik ben druk met
de organisatie van een non-fictiefes
tival, op 7 maart in Tilburg."
,,Het is niet gelukt om in gesprek te
gaan met politie en justitie. Ik zoek
De laatste
maanden heb
ik ervaren hoe
licht het leven
kan zijn
nog naar de juiste ingangen. Mis
schien denken ze dat ik op zoek ben
naar spijtbetuigingen? Maar dat is
niet mijn intentie. Ik wil de korte en
lange termijn gevolgen van onschul
dige detentie bespreekbaar maken. Ik
had een kille bevalling, met een poli
tieman naast mijn bed. Kan dat an
ders? Ik hoop dat ze door mijn ver
haal over dat soort dingen naden
ken."
Ben je als persoon veranderd?
,,Mijn zoon Jesse verwoordde het
laatst mooi: 'Ik heb twee moeders.
Eerst was er de moeder die dag in dag
uit worstelde. Nu is er de moeder die
staat als een huis. Ik hou van allebei,
maar ze lijken in niets op elkaar'." Ze
valt even stil. ,,Mijn vader zei dat ik
weer lijk op de dochter voor 'het' ge
beurde. Ik ben mijn naïviteit kwijt,
maar heb mijn spontaniteit, creativi
teit en gekke buien terug."
,,Nu twijfel ik daarover. De laatste
maanden heb ik ervaren hoe licht het
leven kan zijn. Hoe fijn was het ge
weest zonder alle tegenslagen? Tege
lijkertijd: ik doe nu exact waar ik als
kind van droomde. Mama zijn, elke
dag doen wat ik leuk vind. Ik moest
er een berg voor beklimmen, maar ik
ben er wél."
woensdag 26 februari 2020
'Mijn verhaal vertellen,
voelt als een bevrijding'
VL
Marjan Gorissen zat drie maanden
onschuldig vast op verdenking van
de moord op een peuter. Ze was
hoogzwanger en moest bevallen
met een rechercheur naast haar
bed. Die periode in 1996 liet diepe
sporen na. Ze verloor haar relatie,
werk en veel vrienden. Raakte ver
slaafd aan drugs en maakte bijna
een einde aan haar leven. Over die
donkere tijd bracht de Rijense
vorig jaar een boek uit. Nu, vijf
maanden later, vertelt ze hoe haar
leven daardoor 180 graden
draaide.
Jamaica Vink
Rijen
De afgelopen twintig jaar hield je
jouw verleden geheim. Hoe was
het om ineens op televisie te zijn?
Wat voor reacties krijg je op het
boek?
Denk je niet: ik had dit eerder moe
ten doen?
Wat heeft het boek je gebracht?
Marjan Gorissen zat
in 1996 ruim drie
maanden onschuldig
achter de tralies. Ze
schreef er een boek
over. foto ron
MAGELSE/PIX4PROFS
- Marjan Gorissen
Marjan Gorissen zat in 1996 ruim
drie maanden onschuldig achter
de tralies. Ze was gearresteerd
op verdenking van betrokkenheid
bij de moord op een peuter. Het
3-jarig meisje verdween in april
van dat jaar, nadat ze bij over
buurvrouw Trudy pannenkoeken
had gegeten. Trudy had belas
tende verklaringen afgelegd over
acht familieleden en bekenden,
onder wie haar vriendin Marjan.
Pas maanden later biechtte de
vrouw op dat zij de peuter alleen
om het leven had gebracht.
Trudy kreeg in hoger beroep 7
jaar cel.
Vijf maanden geleden zei je: 'Ik zou
die donkere tijd niet willen wissen.
Het hoort bij mij'.
