Het is eind augustus 2019 als zan
geres Sanne Hans met haar band Miss
Montreal op het podium staat van festival
Strand in Utrecht. Met de zon hoog aan de
hemel vertelt ze het publiek over iemand
die haar heel dierbaar is: haar stiefvader,
die een paar weken daarvoor is overleden.
Met het kleine en emotionele Zonder jou
dat ze vervolgens aan hem opdraagt, krijgt
ze het festivalpubliek muisstil.
De gebeurtenis heeft haar leven veran
derd, ook op muzikaal vlak: ze heeft beslo
ten vanaf nu alleen nog Nederlandstalige
liedjes te maken. ,,Een taal die direct bin
nenkomt, waarin je niks kunt verhullen.''
Een halfjaar later: het nieuwe album is af
en daarom is er een afspraak voor een inter
view, in het restaurant van het Utrechtse
hotel The Anthony. Dat het afgelopen jaar
zijn tol heeft geëist, blijkt als Hans een half
uur te laat binnenstapt, gehuld in jogging
broek, met een gezicht dat net heeft ge
huild. Ze trilt een beetje; ze moet eigenlijk
nog wat eten. Mag er een cappuccino ko
men? En een tosti?
,,Nahh, ik ben gewoon moe'', verklaart
Hans afhoudend, als ze zich settelt voor het
gesprek. Ze heeft harder gewerkt dan ooit.
Het was een zomer vol festivals. Er moesten
nieuwe liedjes worden geschreven en inge
zongen. En dan was er nog een moordend
tv-opnamerooster voor The Voice Kids, de
muzikale spelshow Thank You For The Music
en een aantal programma's waarover ze nog
niets mag zeggen. En vandaag dus een in
terview, een fotoshoot én nog een camera
ploeg van RTL die haar wil spreken. ,,Na-
tuurlijk vervloek ik dat harde werken wel-
eens'', zegt ze even later. ,,Het kan nooit
eens effe rustig. Je moet altijd samenwer
ken met mensen, altijd aardig zijn. Terwijl
ik natuurlijk niet altijd zin heb, of zoals nu
mijn dag niet heb.''
Als het gesprek een uur op weg is, verhui
zen we van het restaurant naar een hotel
kamer die voor de gelegenheid is omge-
bouwd tot visagieruimte. Na het gesprek
zullen meteen de foto's worden gemaakt
voor bij dit interview, vandaar. In de beslo
tenheid van de kamer, zonder pottenkijkers
en met visagist en beste vriendin Jill Oost
veen aan haar zijde, lijkt een kleine trans
formatie plaats te vinden. Op het oog ver
andert Hans van make-uploze girl next door
naar de Miss Montreal zoals we die kennen.
Met die gedaanteverwisseling lijkt ze meer
ontspannen te kunnen praten, opener, ze
zingt stukjes van de liedjes die ze de afgelo
pen tijd schreef. En ondanks dat ze vooraf
zei niet te veel over haar stiefvader Gerben
te willen praten, komt het gesprek er als
vanzelf op.
,,Door zijn dood is mijn kijk op het leven
anders geworden'', zegt ze met haar ogen
gesloten, zodat Oostveen haar goed kan op
maken. „Voordat ik ga slapen, zeg ik nu elke
dag tegen mijn vriend Lex dat ik van hem
houd. Het leven kan zo ineens klaar zijn en
dan wil ik geen heibel hebben gehad op de
laatste dag. Ik doe nu gewoon de dingen die
ik wil doen. Ik wilde in het Nederlands zin
gen, ik wilde een boot, ik wilde een knappe
vriend met lang haar. Da's allemaal gere
geld. Niemand houdt me nog tegen.''
Wat voor band had je met je stiefvader?
,,Die was heel hecht. Ons hele gezin vond
hem fantastisch; hij was al vijftien jaar sa
men met mijn moeder. Ik ben getuige ge
weest op hun bruiloft in 2016. Hij was een
lieve, grote vent: twee meter lang, stoer en
knap. Hij hield van extreme sporten zoals
kitesurfen, net als ik. Dat kiten was ons din
getje samen, iets wat hij niet had met mijn
broer, zus of zusje. Hij is... was - ik vergis
me nog steeds weleens - zo'n type dat in
een keer op de kitesurfplank kan staan,
terwijl ik daar twee weken over deed.''
Ze lacht. ,,De eikel.''
,,Op het laatst wilde hij nog één keer ko
men kiten op Bonaire, waar ik een huis heb.
Lex is kitesurfinstructeur en heeft hem mee
de zee in genomen. Mijn moeder en ik voe
ren mee op een bootje en konden alleen
10
