Ergens op de
wereld stoot
iemand z'n teen
VOOR U GETEST
Kind in huis
Ineens moet ik
uitleggen dat
ijsklontjes
smelten en
verdwijnen
Wie niet de hoofdprijs wil neerleggen voor een fototoestel
en een smartphone te beperkt vindt, heeft de keuze uit
steeds meer systeemcamera's. Vijf toestellen in de test.
Canon en
Nikon zijn
nieuwe
spelers in
de strijd
8
HANNEKE HENDRIX
Een kind hebben betekent ook dat je
af en toe moet uitleggen dat
ballonnen stukgaan en dat overal ter
wereld 'la la la la la' wordt gezongen.
De dochter huilt want ze heeft haar
kleine teen aan de stoelpoot gestoten
toen ze voorbij de tafel rende. Ze zit
op mijn schoot en wijst verbaasd en
kwaad naar haar pijnlijke teen. Na een
aantal kusjes vertel ik dat over de hele wereld
mensen hun kleine teen stoten aan stoelpoten,
tafelpoten, stenen en paaltjes. Dat er op dit mo
ment aan de andere kant van de wereld ook
iemand huilt vanwege die kleine teen. Dat dat is
wat ons mensen bindt: dat we allemaal weleens
met onze kleine teen achter iets zijn blijven ha
ken en toen hinkelend en vloekend en huilend
een paar minuten door het leven zijn gegaan.
ineens dit soort dingen moet uitleg
gen. Dat je jezelf hoogzomer in
de tuin terugvindt bij een hui
lende dochter en dat je moet
vertellen dat ijsklontjes smel
ten en verdwijnen, in water
veranderen. Of dat ballon
nen stukgaan of leeglo
pen, dat je altijd afscheid
moet nemen van een
ballon. Want zo voelt ze
het: ze houdt van dat ijs
klontje of van die ballon,
en ze vertrekken allemaal.
Dan krijg je wel weer ooit
een nieuwe, maar dat
je het ijsklontje niet
kunt houden, mits je
in een vriezer woont,
is evident.
Een paar uur later
gebeurt in de auto
ongeveer hetzelfde.
We draaien luid Lights
van Janne Schra en de
dochter roept steeds:
'Wat zegt ze dan?
Wat zegt ze dan?'
Waarmee ze bedoelt dat ik moet vertalen wat
Janne zingt. Ik zeg: 'Ze zit op een eiland, en ze
drinkt kokosmelk en dan kijkt ze naar de hori
zon'. De dochter knikt. Bij 'la-la-la-la-la-la-la'
vraagt ze weer wat er gezegd wordt en ik zeg:
'Nou ja, dat is net als bij ons gewoon la-la-la-la-
la-la-la'.
Ik denk na.
'Volgens mij is dat overal hetzelfde. In alle ta
len kun je overal ter wereld la-la-la- la-la-la-la
zingen en dan heb je heel veel kans dat er ie
mand gewoon gaat meezingen. Dat is het han
dige aan la-la-la-la-la-la-la. Het is universeel'.
De dochter knikt. Ze kijkt weer uit het raam.
Voor haar is een verbintenis met alle mensen ter
wereld net zo normaal als het smelten van een
ijsklontje en het klappen van een ballon. En
misschien is dat ook iets wat we niet moeten
vergeten: dat er nu ergens ter wereld iemand la-
la-la-la-la-la-la zingt, dat er ergens iemand zijn
teen stoot en we zo allemaal verbonden zijn.
Natuurlijk kun je steeds
betere foto's schieten met
je smartphone. Maar wie
wil spelen met sluitertijd
en scherptediepte - of
kiekjes wil opblazen voor boven de
bank - loopt zelfs bij de modernste
mobieltjes tegen grenzen aan.
Een professionele fullframe camera
met extra grote sensor dan? Kan.
Maar daar hangt wel vaak een toren
hoge instapprijs aan. Gelukkig is er
een middenweg: camera's die op alle
fronten gehakt maken van smart-
phonelenzen, maar voor rond de
1000 euro over de toonbank gaan. Je
roen Horlings, fotografie-expert van
techsite Tweakers, vergeleek vijf mo
dellen in een grondige test: de Fuji-
film X-T30, Panasonic Lumix DC-
G90, Sony A6400, Nikon Z50 en Ca
non EOS M6 Mark II.
Prima platen
De vijf behoren tot het groeiende
aanbod aan systeemcamera's. ,,Een
systeemcamera heeft geen spiegel,
maar wel wisselbare lenzen'', legt
Horlings uit. ,,De autofocus en beeld
weergave door de elektronische zoe
ker - taken die voorheen aan de spie
gel waren voorbehouden - zijn over
genomen door een sensor.'' Zo'n sen
sor kun je zien als het elektronische
equivalent van de ouderwetse film:
hardware die licht opvangt en omzet
in afbeeldingen.
In dit geval gaat het om zogeheten
aps-c-sensors, die vanwege hun ge
ringe formaat minder licht opvangen
dan fullframe varianten, maar zelfs
de meest ervaren hobbyisten waar
voor hun geld bieden. Fujifilm, Pana
sonic en Sony zien al langer de po
tentie van dit, steeds populairdere,
camerasegment; Canon en Nikon
bleven lang vasthouden aan hun
spiegelreflexcamera's en zijn vrij
nieuwe spelers in de strijd.
Eerlijk is eerlijk, qua beeldkwaliteit
merk je weinig verschil tussen de vijf
modellen. Met alle toestellen schiet je
prima platen, benadrukt Horlings.
Jeroen
Horlings (44)
,,Je moet van goeden huize komen
om met je blote oog verschillen te
zien in beeldkwaliteit.'' Ook in
videostand zijn de camera's aan el
kaar gewaagd; allemaal filmen ze
probleemloos in 4k (ultra-hd).
Kantelschermen
Toch valt er volgens Horlings een
hoop te kiezen. Wie inzoomt op het
gebruiksgemak, ziet dat alle toestel
len opvallende plus- en minpunten
op tafel leggen. Een ergerlijke eigen
schap van de Panasonic is bijvoor
beeld dat het beeld flink wordt bijge
sneden wanneer je van foto- naar vi
deomodus overschakelt, waardoor je
je standpunt moet aanpassen. Toch is
dit toestel de beste keus voor vloggers
en selfiefans. Dankzij het uitklapbare
en kantelbare scherm kun je tijdens
het filmen of fotograferen vanuit elke
hoek je onderwerp in de gaten hou
den.
Nikon faalt juist op dit front; door
dat het scherm alleen naar onderen
uitklapt, kun je het toestel niet op
een statief of muurtje zetten zonder
het zicht op je scherm te verliezen.
Wel onthoudt zowel de film- als
fotomodus zijn laatst gekozen slui
tertijd, waardoor je langs het voetbal
veld snel heen en weer kunt schake
len tussen video en foto zonder jezelf
een rsi-duim te draaien.
Canon maakt de grootste bokken
sprongen van de kudde. Om über
haupt te kunnen fotograferen moet je
handmatig een schuifje indrukken
en de lens opendraaien. Bovendien is
de elektronische zoeker geschrapt
om ruimte te besparen. Wie zijn
beelden toch door een zoeker wil
bekijken - bijvoorbeeld omdat het
zonlicht te fel is - moet een los exem
plaar vastklikken. Nadeel is wel dat
het ding dan weer het uitklapscherm
in de weg zit of gemakkelijk kan
zoekraken. Horlings: ,,Het voelt een
beetje als: welkom in de jaren '90.''
ZATERDAG 22 FEBRUARI 2020 GO
De voordelen van een kind hebben is dat je
Hanneke Hendrix (39) heeft een dochter van
3 jaar. Met Alex van der Hulst en Nynke de Jong
maakt ze de opvoedpodcast Ik Ken Iemand Die.
Beter dan de
camera in je
smartphone
MATTHIJS MEEUWSEN
van techsite Twea
kers test alles van
actiecamera's tot
zoomlenzen.
De volledige testresultaten lees je
op tweakers.net
