Weer even thuis Terug naar de plek van je jeugd
9
Carla Slabber
(66) verhuisde in
haar jeugd vier
keer. Vier huizen
zijn al gesloopt
en de vijfde - aan
de Schependijk
in Terneuzen -
wacht
binnenkort de
sloopkogel.
'Na de verhuizing
ben ik eigenlijk
niet meer terug
geweest in
het huis'
Carla Slabber is even terug
op de Schependijk.
BAS DINGENOUTS
Vraag Carla Slabber
naar de plaatsen waar
ze in haar jeugd ge
woond heeft en er ko
men verhalen genoeg
naar boven drijven. Daadwerke
lijk de huizen bezoeken om er nog
eens een kijkje te nemen, is echter
bijna onmogelijk. Van alle huizen
waar ze met haar familie tot haar
18de jaar heeft gewoond, is er nog
slechts eentje van de sloopkogel
gevrijwaard gebleven. Lang zal
het niet meer duren tot ook de
voormalige woning aan de Sche-
pendijk in Terneuzen verdwijnt.
Rijkswaterstaat
,,Ik ben in 1954 geboren in Sas van
Gent als dochter van Anton en
Zus Slabber (mijn moeder was
van een tweeling en werd daarom
altijd Zus genoemd). Tien jaar na
mij is mijn broer Leon geboren.
Gedurende mijn jeugd zijn we
vier keer verhuisd. Mijn vader was
werkzaam bij Rijkswaterstaat en
we hebben eigenlijk altijd in hui
zen van Rijkswaterstaat gewoond.
Wat deze huizen met elkaar ge
meen hadden, is dat ze allemaal
gesloopt zijn als gevolg van de
verbreding van het Kanaal van
Gent naar Terneuzen of de aanleg
van sluizen. Of het nu onze wo-
ning in Sas van Gent, Sluiskil of
Terneuzen was, ze zijn bijna alle
maal verdwenen. De laatste twee
jaar van mijn jeugd hebben we
aan de Schependijk in Terneuzen
gewoond. Veel mensen zullen
deze woningen wel kennen. Het
zijn drie huizen die bij het slui-
zencomplex van Terneuzen staan.
Binnenkort zullen ze naar de
grond gaan om de aanleg van de
Nieuwe Sluis mogelijk te maken."
Carla heeft maar twee jaar in het
huis aan de Schependijk ge
woond. Wanneer haar vader komt
te overlijden als Carla 18 jaar is,
moeten moeder en kinderen en
kele maanden later het huis verla
ten. Carla volgt haar moeder nog
even naar haar nieuwe woning,
maar niet veel later trouwt ze met
Hans. ,,We hebben maar een rela
tief korte tijd aan de Schependijk
gewoond, maar het maakte best
veel indruk op ons. Vroeger waren
de meeste huizen van Rijkswater
staat aan de oude kant en slecht
geïsoleerd. Het huis aan de Sche-
pendijk was heel nieuw en voor
die tijd modern. Zeker voor mijn
ouders was dit echt fantastisch.
Bijzonder aan het huis was de
grote atoomkelder die onder de
vloer lag. In de jaren 70 speelde de
dreiging van een eventuele aanval
met een atoomwapen natuurlijk
door de Koude Oorlog. In geval
van zo'n aanval moesten alle
mensen die op en rond de sluizen
werkten, bij ons komen schuilen.
Gelukkig is het nooit gebeurd,
maar ik kan me de aanwezigheid
van de kelder nog goed herinne
ren."
Herrie
Aan leven rond het huis was logi
scherwijs geen gebrek. Ook in de
jaren 70 was het druk aan het slui-
zencomplex in Terneuzen. Tij
dens momenten van verveling
was een blik naar buiten werpen
dan ook een welkome afleiding.
,,Zeker mijn vader stond vaak naar
buiten te turen, vaak midden in
de nacht. Ook als hij niet aan het
werk was, wilde hij toch weten
wat er allemaal gebeurde als hij er
niet was. In het begin moesten we
wel even wennen aan het con
stante geluid dat je hoorde. Als
mensen bij ons kwamen logeren,
klaagden ze altijd dat ze maar niet
konden slapen. Op den duur raak
je er aan gewend natuurlijk. Het
meest bijzondere was wel dat je
enorme schepen zo goed als door
je achtertuin zag varen, prachtig.
Ik was zelf al 16 toen we er kwa
men wonen, dus buiten spelen
deed ik niet meer. Mijn broertje
kon zich echter volgens mij prima
uitleven rond het huis."
Markt
Ook na het ouderlijk huis verlaten
te hebben, blijft Carla Terneuzen
trouw. Met veel plezier. De recent
gepubliceerde uitkomsten van
een onderzoek, waarin Terneuzen
er nogal slecht vanaf kwam, vin
den bij Carla dan ook geen ge
hoor. ,,Ik herken me hier echt niet
in. Natuurlijk, ik ga niet ontken
nen dat de Noordstraat als win
kelgebied niet meer is wat het ge
weest is. Vroeger bruiste het daar
enorm en was het erg levendig.
Maar goed, we krijgen er ook weer
nieuwe winkelcentra voor terug.
Daar hoor je dan weer een stuk
minder over. Het is ook wel iets
typisch voor Terneuzen om op
het negatieve te focussen en te
weinig tegen de beeldvorming in
te gaan. De Markt is ook altijd
zo'n onderwerp van geklaag, maar
kom er maar eens op een beetje
zonnige dag. De terrassen zitten
dan vol en iedereen geniet."
Veranderingen
Het naderende einde van de laat
ste woning uit haar jeugd is voor
Carla geen fijne gebeurtenis, maar
wakker liggen doet ze er ook niet
van. Door de vele verhuizingen in
haar jeugd weet ze dat dit soort
zaken er nu eenmaal bij horen.
,,Natuurlijk is het als kind niet al
tijd even leuk om ergens anders te
moeten wonen en van school te
veranderen. Maar ja, soms is het
eenmaal zo, je gaat gewoon mee
in de veranderingen. Na de ver
huizing ben ik eigenlijk niet meer
terug geweest in het huis. Mijn
broer is een tijdje terug nog wel
eens gaan kijken. In zijn herinne
ring was het erg groot, maar daar
moest hij toch wat op terugko
men. Het is nu niet meer be
woond of het moet zijn dat er
soms werklui tijdelijk bivakkeren.
Het zal wennen zijn om niet meer
naar het huis te kunnen kijken, als
ik Terneuzen binnen kom rijden.
Als je echter kijkt naar de veran
deringen die het havengebied
sinds mijn geboorte heeft onder
gaan, is de geplande sloop maar
een hele kleine gebeurtenis."
GO ZATERDAG 22 FEBRUARI 2020
FOTO CAMILE SCHELSTRAETE
'Onder de vloer van ons huis
lag een grote atoomkelder'
