Alex Eggermont: hulpsint, Schuldhulpmaatje, De Melkkan
6
Als filiaal/rayonmanager van Pabo croste Alex Eggermont uit Terhole (54) door
heel het land, nu is hij gebonden aan een scootmobiel. Vijf jaar geleden werd hij
geveld door een cva, een beroerte, en dat heeft hem indirect de ogen geopend.
„Vroeger kon ik snel oordelen over mensen die ik niet kende of sprak. Nu weet ik
dat je moet luisteren, inleven en dan reageren."
BOB MAES
Die wijsheid leerde hij bij De Melk
kan, een stichting die opkomt
voor minderbedeelde Hulstenaren
door bijvoorbeeld kleding in te za
melen of gratis gezamenlijke lun
ches aan te bieden. Eggermont is er secretaris.
Ook is hij vice-voorzitter van de Schuldhulp
maatjes en al 27 jaar hulpsint bij diverse intoch
ten en op scholen. ,,Wat ik nooit zeg tegen een
kind? Dat hij zijn groenten moet opeten. Daar
is Sinterklaas niet voor."
,,Het kan iedereen overkomen. December 2014,
tussen kerst en oud en nieuw, ben ik uitgevallen
met een cva. Ik moest het opeens doen met ze
ventig procent van mijn salaris. Dan maak je een
grote pas op de plaats. In 2015 begon mijn revali-
datieproces, waarvoor ik zes maanden in Gorin-
chem zat. Was ik alleen van vrijdagavond tot
zondagmiddag thuis en voor de rest had ik ie
dere dag een klinische behandeling. En daar kom
je jezelf echt wel tegen."
Hoe dan?
,,Ik ben altijd druk geweest met van alles. Ik
stond nooit stil bij mezelf en toen heb ik ge
leerd: Kijk ook eens naar jezelf. Daarom heb ik
me gestort op vrijwilligerswerk. Ik ben voor
tachtig tot honderd procent afgekeurd. Kan
geen auto meer rijden, kan niet meer normaal
op een fiets. Verkeer is voor mij moeilijk, zeker
drukke snelwegen. Dan heb ik te veel prikkels.
Dat zeg ik niet om zielig te zijn, het is de reali
teit. Als mensen vragen hoe het gaat, vraag ik of
ze willen weten hoe het écht gaat. Dan vertel ik
het. Maar ik heb geen medelijden nodig."
„Vroeger zat ik voor mijn werk van Amsterdam
tot Lille en nu in een scootmobiel. Mijn licha
melijke conditie gaat achteruit, ik krijg er alle
maal diagnoses erbij. Ik probeer er beweging in
te krijgen, maar mijn lichaam blokkeert heel
snel. Ik heb ook een functiestoornis of conver
siestoornis. Het signaal in mijn hersenen is er
wel, maar dat gaat niet door naar m'n lijf."
,,Ik werd altijd heel kriegelig als een neuroloog
zei: 'Je moet het zien als een computer die gere-
set moet worden'. Op zo'n kindse manier. Zeg
gewoon hoe het is. Inderdaad, er blokkeert iets.
Het kan dus voorkomen dat ik iets moet pak
ken met mijn linkerarm, maar dat het niet ge
beurt. In het begin ben ik echt in paniek ge
weest. Je wilt iets doen, maar je lijf doet het
niet."
,,Ja, dat is enorm heftig, vooral de eerste keer
dat het gebeurde. Soms kan ik een week niks
doen. Dan kan ik niet veel verdragen en heb ik
moeite met bewegen. Ik doe het wel, want er
moet beweging in blijven. Ik doe ook fysiothe
rapie en heb een psycholoog die helpt met ver
werken. Ik ben niet iemand die zielig in een
hoekje gaat zitten."
,,Sinterklaas is 27 jaar geleden als grap begon
nen. Vrienden vroegen of het ik het wilde
doen. Ik zei: 'Als je een pak regelt, dan kom ik'.
Ik wist de eerste jaren totaal niet wat ik moest
zeggen tegen een kind. Het is gegroeid en echt
een onderdeel van mijn leven geworden. Als ik
mensen tegenkom op straat, zeggen ze:'Hey
Sint'."
,,Het is mijn alterego. Ik speel niet Sinterklaas,
ik bén Sinterklaas. Ik kan het niet meer weg
denken."
,,Die vraag krijg ik vaak, maar het is nog steeds
geweldig leuk. De rol die je vervult, het verhaal
dat je brengt. Je kunt als ouder veel zeggen te
gen een kind, maar als Sinterklaas het zegt, is
het waar. Ik doe het nog steeds met alle liefde
en plezier. Ook al vraagt iedereen hoe ik over
de pietendiscussie denk. Volgens mij gebrui
ken we veel te zware argumenten. Het is dfrect
discriminatie en racisme. Dat staat boven alles.
Gekleurde kinderen die zwarte piet worden
genoemd, dat is heel erg. Maar gezette, schele
en roodharige kinderen worden ook gepest.
Hebben we vanaf morgen dan geen kinderen
meer die gezet, scheel en rood haar hebben?
Laat kinderen blanco in de discussie. Hun ou
ders moeten hen leren wat discriminatie is en
verder voer ik de discussie niet. In al die jaren
ben ik bij mensen van alle kleuren en religies
geweest, nog nooit is er één woord over geval
len."
,,Op alles wordt nu zout gelegd. Op al-les. Men
sen hebben opeens zo veel tijd. Vroeger speelde
de discussie niet, omdat niet iedereen de krant
had en er over las. Nu zijn er sociale media.
Daar voeren we enorme discussies, maar we
praten niet. En luisteren niet. Iedereen leest
een bericht op zijn of haar manier."
Iedereen heeft z'n vooroordeel klaar?
,,Dat merken we ook bij De Melkkan. Dan hoor
je: 'Ze kunnen toch wel werken?' Of: 'Ze heb
ben wel een telefoon.' Iedereen heeft tegen
woordig een telefoon nodig. Ook als je in de
schuldsanering zit. We helpen de mensen die
tussen wal en schip vallen. We ontzorgen ze,
zodat ze weten dat ze gesteund worden en den
ken: 'Ik mag er zijn, ondanks mijn schulden, de
eenzaamheid en het sociale isolement'."
,,Als je anderen helpt, leer je ruimer te denken.
Ik kon vroeger vrij rechts reageren en oordelen
zonder dat ik die mensen had gezien. Bij De
Melkkan zijn mijn ogen open gegaan. Eerst na
denken, inleven en dan reageren. Daar geven
we onszelf in deze maatschappij niet meer de
tijd voor. De stichting Schuldhulpmaatje heb
ik op me genomen door mijn ervaringen bij De
Melkkan. Onze vrijwilligers helpen mensen in
de schulden, door bijvoorbeeld hun inkomsten
V
li
i]
ZATERDAG 22 FEBRUARI 2020 GO
'Een stilte kan
soms ook helpen'
Je klimt op de barricaden om op te komen
voor mensen met schulden. Hoe leef je je in?
Wat merk je er nog meer van?
Er blokkeert iets?
Dat moet mentaal heel zwaar zijn.
Dat kun je als hulpsint ook niet gebruiken.
Sinterklaas is zelfs je profielfoto op Whats-
App.
Is het nog wel leuk om te doen?
De discussie is ontspoord?
Heeft dat werk je veranderd?
1
A j
