'Onze
vrienden
vinden ons te
symbiotisch'
BV DE LIEFDE
j n <11 v Ivj
7-e moeten
er wel voor wok^n
dat l-e hun
2-e l{sian<J'jh<1
ni et kwijtraken
Tussen Dora (19) en
Lena(19) zou het voor
altijd kunnen zijn.
Ze praten veel over
de toekomst en over
kinderen.
,,Op de middelbare school wist ik
al dat ik bi was, maar toch dacht ik dat ik
zou eindigen met een man. Met jongens
ging het meer vanzelf, ik wist beter hoe ik
ze om mijn vinger kon winden en de drem
pel om er seks mee te hebben was lager.
Ik viel wel op meisjes, maar ik vond het te
spannend om het voortouw te nemen. Tot
ik op mijn 15de op een gayfeest werd ge
zoend door een vrouw die ouder was dan
ik. Ik voelde: oké, ik geniet hier net zo van
als van zoenen met een jongen.
Meisjes versieren bleek niet zo ingewik
keld als ik dacht. Je moet gewoon lekker
met je gezicht vol glitters en een doorschij
nend shirtje voor hun neus gaan staan dan
sen. Ik had nog steeds een vriendje en dat
zat er niet mee dat ik ook dingen deed met
meisjes. 'Dat is geen vreemdgaan', zei hij.
En: 'Ik heb een piemel, dus ik win het toch
wel'. Hij had ongelijk.
Met Lena had ik op school al eenfling,
maar we hebben lang om elkaar heen
gedraaid. We waren goeie vriendinnen,
daarna vriendinnen-plus en een jaar gele
den verklaarden we elkaar de liefde. Sinds
dien heb ik geen nacht meer zonder haar
geslapen en inmiddels wonen we samen.
Het is nogal wat om te zeggen als je 19 bent,
maar wat wij hebben, zou voor altijd kun
nen zijn. Lena is lief en loyaal, ze is heel vrij
opgevoed en staat wat luchtiger in het leven
dan ik. Iemand voorrang geven of netjes
met mes en vork eten, dat zegt haar niet
zoveel. Ze trekt zich ook weinig aan van wat
anderen van haar denken en begint in een
eettentje gewoon keihard met de muziek
mee te zingen.
Ze helpt mij om minder uptight, gespannen
te zijn. Als ik bijvoorbeeld zenuwachtig ben
omdat ik te laat kom, weet zij dat te relative
ren: 'Nou en. Je hebt een beetje vertraging,
jammer dan'. Of als ik het op mijn heupen
krijg omdat ik móét opruimen van mezelf:
'Dat hoeft toch niet meteen nu?'
Op andere momenten ben ik juist weer
impulsiever dan Lena, die eindeloos kan
argumenteren voordat ze een beslissing
neemt. Dan zeg ik tegen haar: 'Als jij dat een
vette tattoo vindt, dan laat je 'm toch
gewoon zetten?'
Lena zit op de kunstacademie en ik heb
werk, maar als we vrij zijn, zoeken we el
kaar meteen op. Onze vrienden vinden ons
symbiotisch en waarschuwen dat we zelf
standige individuen moeten blijven. Daar
hebben ze wel een punt. We proberen nu
ook vaker dingen voor onszelf te doen, bij
voorbeeld iets drinken met andere vrien
dinnen. Maar we zijn gewoon heel gelukkig
als we samen zijn.
Voor mensen die zo jong zijn als wij pra
ten we exceptioneel veel over de toekomst.
We stellen ons voor dat Lena een succes
volle schilder wordt, en ik haar manager.
Als we een cool huis zien, fantaseren we
hoe het zou zijn om daar samen te wonen,
welke lampen we kopen en waar we de
kunst ophangen. Ook hebben we al veel
gesprekken over kinderen. Lena wil liever
niet zwanger worden en ik wil mijn genen
niet doorgeven, omdat ik last heb van aller
gieën en huidproblemen, en aanleg heb
voor depressie en neerslachtigheid. Dus is
de conclusie: adopteren.
Ons kind wordt in elk geval gender-
neutraal opgevoed. Het krijgt een naam
die voor beide seksen geschikt is, wordt
niet geconditioneerd met jongens- of meis
jesspeelgoed en moet zich vrij voelen om
vandaag vrouwelijk en morgen mannelijk
te zijn. Of geen van beiden, of iets ertussen
in. Daarover denken Lena en ik, net als over
veel andere dingen, precies hetzelfde.''
TEKST PAM VAN DER VEEN
ILLUSTRATIE STUDIO SKI
Wil je ook praten over je relatie? Mail naar
magazine@dpgmedia.nl
ZATERDAG 22 FEBRUARI 2020 33
