GEZOND
Acht lessen uit het scheidboek
Vraag het onze specialisten
20
Een scheiding is een eenzaam proces, ook al krijgen
heel veel stellen er vroeg of laat mee te maken.
Maaike Olde Olthofauteur van Wat een scheidboek,
vertelt wat haar scheiding haar opleverde.
Helpt vitamine C
tegen verkoudheid
of niet?
Kan je ook zonder
bloedband een
goede moeder zijn?
Mijn moeder geeft
mijn kind soms een
tik, wat nu?
PSYCHOLOOG
STEVEN PONT
Bijna 40 procent van alle
huwelijken mondt uit in
een echtscheiding, terwijl
datzelfde percentage dertig
jaar geleden nog rond de 15
lag. Scheiden blijft in een verdom
hoekje zitten, hoewel het allang geen
bijzonder fenomeen meer is. Het is
verbazingwekkend hoe weinig we el
kaar als lotgenoten een helpende
hand bieden. Jammer, want juist uit
ervaringen van een ander kun je zelf
kracht of troost putten. Het is een
van de acht lessen die ik van mijn
'scheidproces' leerde.
LES 1
Je hoeft je niet
taai te houden
'Keep smiling' of 'Houd je taai, hè?'
Ik heb het vaak gehoord toen ik in
scheiding lag. Goedbedoeld advies
natuurlijk, maar je hebt er niks aan.
Taai hield ik me al jaren, het leverde
slechts een hoge bloeddruk, schou
ders van beton en een wankele relatie
op. Het 'even slikken en weer door-
gaan'-principe is pure symptoombe
strijding. Je zult de ellende toch echt
een keer bij de lurven moeten pak
ken. Scheiden is een ingrijpende ge
beurtenis. Huilen mag. Het gezin is
ontwricht en je emoties, goed of
kwaad, moeten eruit. De beste troost
komt van onverwacht medeleven.
Zoals van de juf op school die ooit in
hetzelfde schuitje zat en speciaal de
tijd voor je neemt. Of van de buur
vrouw die aanwaait om een knuffel
te geven. Geen oordeel maar oprechte
interesse en liefde.
LES 2
Roddels kun je beter
links laten liggen
Misère van derden is lekker smeuïg.
Waarom? Andermans ellende duwt
je eigen sores op de achtergrond.
Bovendien roddelt het ontzettend
'De beste
troost
komt van
onverwacht
medeleven.
Geen
oordeel
maar
oprechte
interesse'
lekker op het schoolplein. Toen mijn
ex en ik uit elkaar gingen, gingen de
wildste geruchten rond. Er was ech
ter niks heftigs aan onze break up.
De koek was gewoon op. Toen André,
een vriend van ons, een maand later
ook de scheiding aanvroeg was dat
aanleiding tot hysterische verhalen.
Ik heb er even wakker van gelegen
nadat de oudste uit school kwam met
de vraag of ik verliefd was op André.
Woest was ik. Toch heb ik me niet
laten verlagen. Je bent aan niemand,
behalve de kinderen in zo'n geval,
enige uitleg verschuldigd. Verdoe je
tijd niet aan het gezuig van passan
ten.
LES 3
Het kaf scheidt zich
vanzelf van het koren
Het was een raar fenomeen: klasge
noten van je kind die niet meer bij
jou thuis mogen spelen omdat de ou
ders vrezen dat er van alles gaande is.
Of de vriendin die graag helpt als je
moet verhuizen, maar jaloers is als je
eindelijk weer geluk vindt in een
nieuwe, hartstochtelijke liefde. De
schifting binnen mijn vrienden - en
kennissenkring was vrij meedogen
loos. Wat overbleef was een krachtige
kern. Een hechte groep die door dik
en dun aan je zijde staat. Dat is aan
genamer dan honderd oppervlakkige
relaties of duizenden volgers op In-
stagram.
LES 4
Het schuldgevoel verdwijnt
nooit, accepteer het
Vijf jaar na de scheiding duikt het
schuldgevoel-monster nog regelma
tig onverwacht op. Wanneer de oud
ste het huiswerk vergeet en ze bij
haar vader is. Of als de jongste hui
lend na een driftbui zegt dat ze lan
ger bij mij wil zijn omdat 'ik daar nu
gewoon zin in heb'. Het gezin is in-
dinsdag 18 februari 2020
GO
Ons panel beantwoordt al uw vragen. Over lijf en leden,
hart en ziel. Ook een vraag? Mail naar zo@dpgmedia.nl
VOEDINGSDESKUNDIGE
NICOLE DE ROOS
In elk reclameblok op tv zit wel
een middel tegen griep of ver
koudheid. Extra weerstand op
bouwen lijkt verstandig en vita
mine C is dan één van de be
kendste middelen. Een aantal
jaar geleden zijn resultaten
van 29 wetenschappelijke
studies op een rij gezet
waarin het effect van vita-
mine C op verkoudheid werd
onderzocht, in een dosis
van minimaal 200 mg
per dag. Ter verge
lijking: de aanbevolen dage
lijkse hoeveelheid voor volwas
senen is 75 mg, en in een si
naasappel zit 66 mg. Uit het
onderzoek bleek dat het dage
lijks slikken van vitamine C ter
voorkoming van verkoudheid
gemiddeld genomen geen ef
fect had. Degenen die verkou
den werden, waren hier wel
iets sneller van af, maar dit
was minder dan een dag. Voor
proefpersonen die pas begon
nen met vitamine C wanneer
ze al verkouden waren, had
slikken geen zin.
Alleen mensen die ex
treme sportprestaties
moesten leveren, hadden
baat bij vitamine C: hun ri
sico op verkoudheid
halveerde.
RELATIEFILOSOOF
JAN DROST
Misschien zal een stiefmoeder
nooit helemaal aanvoelen als
een biologische moeder en zijn
er grenzen aan onze vrijheid
onze relaties zelf vorm te
geven. De therapeute Esther
Perel zegt over onze tijd: 'De
omlijning die ooit werd be
paald door bloed en ver
wantschap schiet nu alle
kanten op, doordat mensen
scheiden, hertrouwen, weer
scheiden, samenleven,
adopteren, donoren
Het is sinds 2007 in Nederland
bij wet verboden een kind te
slaan. Uw moeder overtreedt
dus de wet. Dat ten eerste.
Ten tweede is die wet er niet
voor niets: kinderen die ge
slagen worden, lopen een
veel grotere kans zich
onveilig te hechten en
daar kunnen ze in hun la
tere relaties ook last van
krijgen - zeker ook op vrT-y
het moment dat ze C>
zelf kinderen krij-
en draagmoeders gebruiken
en gezinnen samenvoegen'.
De bloedband wordt meer en
meer losgelaten, waardoor ook
andere banden een kans krij
gen waardevol te zijn. Dat
geeft vrijheid. Tegelijk blijkt die
bloedband iets hardnekkigs
waarvan veel mensen niet los
lijken te kunnen komen. Hoe
dan ook is het nooit verstandig
om als stiefouder de plaats
van de biologische ouder te
willen innemen. Maar blijf ook
niet te veel op afstand.
Durf een band aan te
gaan met je stiefkind,
want voor ieder kind
geldt: hoe meer veilige
banden hoe beter. Ook
aan een stiefmoeder kan
een kind gehecht raken.
gen. Ik durf er vergif op in te
nemen dat uw moeder zelf als
kind ook geslagen is. Waar
schijnlijk is dat ook de reden
dat zij u, toen u klein was, ook
weleens een tik gaf.
Hoe dan ook, er is niets peda
gogisch aan een 'pedagogi
sche tik'. Het is onmacht van
de (groot)ouders. Die moeten
dat onder ogen durven zien en
andere manieren ontwikkelen
om er met hun (klein)kind uit te
komen. Alleen dan kunnen
deze kinderen later ook
leren dat geweld, verbaal
of lichamelijk, niet de ma
nier is om conflicten op te
lossen. We leven het leven
voor, ook op de momen
ten dat we het moeilijk
met elkaar hebben.
'Hou je
vooral niet
taai en huil'
