moest doen: priester worden. Het was een
inzicht. Tot dat moment dacht ik aan een
academische carrière.''
Hoe wist u dat het geen bevlieging was?
,,Dat moest ik uitzoeken. In de mis keek ik
naar priesters en dan vroeg ik me af: zou ik
dat ook willen? Ik heb veel gepraat; met
vrienden en priesters. Ze hielpen me erover
na te denken. Ik heb een oriëntatieweekend
gedaan, en stiltedagen voor persoonlijke
reflectie.''
De volgende vraag die Zeger Polhuijs voor
zichzelf moest beantwoorden was: waar wil
ik dan priester worden, en hoe? ,,Je kunt
naar een bisdom of een klooster, maar dat
sprak me allebei niet aan. In 2014 liep ik
rond in de Mozes en Aaronkerk aan het
Waterlooplein in Amsterdam, de thuisbasis
van Sant'Egidio. Out of the blue zei Hilde
Kieboom, de voorzitter, tegen mij: 'Zeger,
wat wil jij doen met je leven?' Ik zei: 'Ik
denk erover om priester worden'. Toen zei
zij: 'Dat dacht ik al, en dat kan bij SE in
Rome'.'' In september 2015 begon hij op het
seminarie. ,,Na een jaar wist ik: ja, het ver
langen is nog net zo sterk.''
Dat hij onderdeel is van het maatschap
pelijke leven, dat hij zijn leven niet slijt in
een afgesloten klooster, bevalt hem zeer,
zegt hij. ,,We zijn veel op straat, heel out
going. We doen elke dag samen een gebed,
we eten met de armen, we trekken eropuit,
we zijn oecumenisch dus er komen ook
veel christenen van andere denominaties
bij ons langs. Ik leid een vol en rijk leven.''
Zijn verblijf in Rome heeft hem veran
derd, zegt hij. ,,Bij Sant'Egidio in Trastevere
komen mensen uit conflictgebieden voor
vredesbesprekingen. Die zijn letterlijk bij
mij om de hoek, en Sant'Egidio bemiddelt
bij conflicten. Dat maakt dat ik nu anders
naar het nieuws luister. In mijn studie an
tropologie leerde ik dat je pas óver mensen
mag praten nadat je mét ze hebt gepraat.
Dat sluit erg aan op de studie theologie die
ik nu doe. Wij zijn niet wereldvreemd. De
thema's die wij belangrijk vinden, spreken
ook leeftijdgenoten aan die zich bezig
houden met onderwerpen als vredeswerk,
milieu, duurzaamheid of slow food.''
En dan is er nog paus Franciscus.
,,Dat is een ongelofelijk inspirerende man
die bij ons een enorm enthousiasme heeft
losgemaakt. Hij helpt ons de vreugde van
het geloof te blijven ervaren ondanks de
misstanden die in de kerk hebben plaats
gevonden. Paus Franciscus is bovendien
iemand met een niet-aflatende liefde voor
de armen. Hij spreekt niet alleen katholie
ken aan, hij raakt mensen over de hele
wereld, hij creëert een sfeer van vriend
schap om zich heen - heel bijzonder.''
Zijn opa is inmiddels overleden, maar
Polhuijs heeft hem nog gesproken over zijn
voornemen het katholieke geloof aan te
nemen. Bij de herinnering valt hij even stil.
,,Mijn opa moest natuurlijk wennen aan het
idee, maar hij vond het mooi dat ik priester
wil worden. In zekere zin treed ik daarmee
toch in zijn voetsporen.''
ZATERDAG 15 FEBRUARI 2020 33
