Het voelde als een openbaar dag boek waarvoor ik elke week mijn leven van een afstandje bekeek en daarna inzoomde op details. Hoe voel ik me, wat viel op of was juist heerlijk gewoon? Hoe ont wikkelen mijn meisjes zich, wat is daar nieuw aan? Hoe staat de relatie ervoor? Sommige weken had ik drie onderwerpen om uit te kiezen en schreef ik de vier honderd woorden in twee uur. Soms was het een lijdensweg. Weggooien, dralen, opnieuw beginnen, weer weggooien. Dan weet je, deze wordt nooit meer dan een 7, maar hij móet nu af. Stiekem hoopte ik ook dat de column nog een bijeffect had. Een tegenhanger voor alle glim mende en gelukkige levens op social media. Niemand is perfect en we worstelen allemaal met dezelfde twijfels. 'Je weet wat mensen het liefst willen lezen hè', gaf mijn eindredacteur altijd als baksteenhint als ik een paar weken niets over relatieperikelen had geschreven. De liefde is ook myn favoriete onderwerp, moet ik eerlijk zijn. Verliefdheid en liefdesverdriet, van allebei zit je overvol. Erover schrijven is een fijn ventiel. Stukjes waarin Mark voorkwam mocht hij wel altijd vooraf lezen, en vetoën, hadden we afgesproken. Dat laatste heeft hij trouwens nooit gedaan. Ex- Man had dat voorrecht niet, die moest gewoon in de krant lezen wat ik over hem meldde. Tja, blijkbaar was ik met hem wat minder voorzichtig - en hij met mij trouwens. De meest gestelde column- vraag is of ik het niet vervelend vind dat mensen veel van me weten. Nou, nee, eigenlijk niet, vooral omdat ik er niet bij stilsta. Een collega vertelde ooit dat zijn vrouw naar boven kwam gerend met het magazine in haar hand om haar verontwaardiging te delen over het feit dat ik ging scheiden. Waarom had hij haar dat niet eerder verteld? Als col lega moest hij dat toch al lang geweten hebben? Dat waren momenten dat ik besefte dat mensen echt met me meeleven. Net als toen ik vijfhonderd e-mails kreeg na de pauzecolumn waarin ik meldde dat het alle maal even te veel was. Ik weet niet hoe ik op moet schrijven hoe speciaal dat is. Familie Beek Monica met Oudste Dochter Antonia en Jongste Dochter Alexia. FOTO MARIJN SCHEERES ZATERDAG 15 FEBRUARI 2020 17

Krantenbank Zeeland

Provinciale Zeeuwse Courant | 2020 | | pagina 105